ΑΤΙΤΛΟ

Ένα ντεκόρ φρίκης
όλα γύρω μου τώρα
που με κλείνει
όλο και πιο πολύ...
σαν ατσάλινη γροθιά.
Ολοένα η απόγνωση
και το μίσος μου ανεβαίνουν,
αίμα πηχτό στο λαιμό μου.
Που πήγε η ζωή μας;
Που χάθηκε;
Σε ποιών καταραμένων ποιητών
τους στίχους κρύφτηκε φοβισμένη;
Πέστε μου....
Που κρύφτηκε λησμονημένη;

TΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 21-11-2013

ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΠΙΓΕΙΑ ΕΔΕΜ

 Το ξέρω...
Κι εσύ το ξέρεις....
Μην παραμυθιάζεσαι λοιπόν
Ένα μεγάλο ψέμα ...
είναι η Κόλαση
Εδώ κάτω
ζωντανοί και όρθιοι
σαν δέντρα γυμνά την ζούμε
Σε σιδηροδέσμιες μέρες
αιχμάλωτοι είμαστε
και οι νύχτες μας Ερυνίες
που εισβάλουν φασιστικά
στον ύπνο μας
Γι αυτό σου λέω,
έλα να σπάσουμε
το καγκελόφραχτο παραπέτασμα
που φτιάξανε οι δόλιοι στη ζωή μας
Εγώ,εσύ,οι γύρω μας
Όλοι μαζί
Ενωμένοι
Μαζί να βρούμε την επίγεια Εδέμ.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Από ανέκδοτη συλλογή μου)Δείτε περισσότερα

ΘΕΑΤΡΟ'' ΜΙΚΡΟ ΠΑΛΛΑΣ'' ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΕΛΕΝ'' ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΖΙΩΓΑ

Βράδυ Τρίτης στο όμορφο και ζεστό θέατρο Μικρό Παλλάς,περιμένω να δώ ''Το μυστικό της κυρίας Έλεν''.Στη σκηνή με αργές σχεδόν χορευτικές κινήσεις κινείτε ένα άυλο πλάσμα........μια νύφη με ανθοδέσμη......Τρίτο κουδούνι και παράσταση αρχίζει.Ηκυρία Έλεν θα μας αποκαλύψει το μυστικό που χρόνια κρύβει στη ζωή της.
Ο θεατρικός μονόλογος  βασίζεται στο βιβλίο του Βασίλη Ζιώγα ''Όπως τα κούρντισες Θέ μου'',πατέρα της Ελένης Ζιώγα στον οποίο είναι αφιερωμένη και η παράσταση.
Μέσα σε αυτόν τον μονόλογο περνούν τρείς γενιές,της γιαγιάς της ,του πατέρα της και της ίδιας.
Ένας μονόλογος που ισοροπεί ανάμεσα σε συμβολικά και ρεαλιστικά στοιχεία
Μιά εξομολόγηση εκ βαθέων μπροστά στο άυλο πλάσμα που περιφέρεται σε όλη την παράσταση επάνω στη σκηνή.
Η ερμηνεία της κυρίας Ελένης Ζιώγα είναι συγκλονιστική.
Σπαραχτικές εξομολογήσεις που ακροβατούν στο γέλιο και το δάκρυ,άλυτες υποθέσεις που χρόνια κρατά στην ψυχή της σαν πολύτιμο φυλαχτο.....
Στιγμές στον μονόλογο που εμένα προσωπικά με συγκήνησαν πολύ και με έβαλαν σε σκέψεις
αν τελικά πρέπει να λύνουμε τα άλυτα μυστικά μας με ανθρώπους της ζωής μας και να μην τα αφήνουμε με ερωτιματικά μετά τον θάνατο τους.....
Μια υπέροχη πραγματικά παράσταση,μια συγκλονιστική Ελένη Ζιώγα στην ερμηνεία της Κυρίας Έλεν,η μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα,το λιτό σκηνικό που σε κάνει να βλεπεις κατάματα την Κυρία Έλεν κάνουν μια καταπληκτική παράσταση μέσα στις άσχημες μέρες που ζούμε και με έκαναν να φύγω γεμάτος και ενθουσιασμένος!!!!
Μια παράσταση που αξίζει να δείτε οπωσδήποτε!!!!!!!!

ΤΑΣΟΣ    ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ       13-11-2013

    

Ο ΥΠΑΤΟΣ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΡΑΓΚΟΖΑΚΗ

ΣMYPNH, 1919-1922

Κατά τη διάρκεια της τρίχρονης εκεί ελληνικής παρουσίας ο ύπατος αρμοστής Aριστείδης Στεργιάδης βρίσκεται στο επίκεντρο των εξελίξεων και της προσοχής όλων. Πώς αποτιμάται η θητεία του; Ποια ήταν η συμμετοχή του και ποια η ευθύνη του στα γεγονότα που οδήγησαν στη Mικρασιατική Kαταστροφή; Tα ερωτήματα που περιστρέφονται γύρω από το πρόσωπό του και το ρόλο του κατά την πολυτάραχη ...

εκείνη περίοδο παραμένουν ακόμη και σήμερα αναπάντητα. Μέσα από τις αφηγήσεις εννέα ανθρώπων διαφορετικής τάξης, ηλικίας, εθνικότητας, μορφωτικού επιπέδου και πολιτικών πεποιθήσεων, ξεδιπλώνεται το σκηνικό της Σμύρνης κατά τις παραμονές αλλά και στη διάρκεια της ελληνοτουρκικής σύγκρουσης. Συγχρόνως, οι περιγραφές και οι εξομολογήσεις τους συνθέτουν το πορτρέτο της τραγικής και αμφιλεγόμενης προσωπικότητας του Aριστείδη Στεργιάδη.

 

Χρόνια άκουγα απο την γιαγιά και τον παπού μου,που ηταν απο Σμύρνη και Αιβαλί αντίστοιχα,

ιστορίες και γεγονότα για την Μικρασιατική Καταστροφή.

Έτσι,απο έφηβος άρχιζα να αγοράζω ιστορικά βιβλία αλλά και μυθηστορήματα για την καταστροφή

της Σμύρνης και του Μικρασιατικού Ελληνισμού.

Κάνοντας ένα απόγευμα βόλτα στην έκθεση βιβλίου στο Πασαλιμάνι,το ματι μου έπεσε στις εκδόσεις Κέδρος και στο βιβλίο της κυρίας Σωτηρίας Μαραγκοζάκη όπου και προμηθεύτικα

αμέσως!!!!Ένα βιβλίο που μέσα απο το οπτικό πρίσμα των ηρώων-απο διαφορετικές κοινωνικές τάξεις ο καθένας-εξιστορούνται τα γεγονότα λίγο πριν την καταστροφή της Σμύρνης

και τον διωγμό του Μικρασιατικού Ελληνισμού.

Κύριο πρόσωπο των γεγονότων ο Υπατος Αρμοστής της Σμύρνης Αριστείδης Στεργιάδης.

Η συγγραφέας δεν μεροληπτεί και δεν παίρνει θέση για τον αμφιλεγόμενο ως τις μέρες μας

Υπατο Αρμοστή.Άλλωστε  εως τώρα οι απόψεις δν είναι ξεκάθαρες.

Το βιβλίο της κυρίας Μαραγκοζάκη είναι για μένα απο τα καλύτερα ιστορικά βιβλία που

έχω διαβάσει ηια την Μικρασιατική καταστροφή,μαζί με το ''Χαμένος Παράδεισος'' που

είχα διαβάσει παλαιότερα.

Το βιβλίο είναι καλογραμμένο,πρωτότυπο μιας και γίνεται αφήγηση απο διαφορετικα

άτομα με διαφορετική σκοπιά το καθένα,ένα υπεροχο-για εμένα-ιστορικό μυθηστόρημα

για τα μελανά σημεία της Μικρασιατικής Καταστροφής.

Εύχομαι ολόψυχα στην συγγραφέα κυρία Σωτηρία Μαραγκοζάκη το βιβλίο της να

ταξιδέψει σε πολλές καρδιές και να αφήσει το μοναδικό Ανατολίτικο άρωμα της μεγάλης

μάνας του Ελληνισμού ,της Σμύρνης!!!!!

 

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ  14-7-2013    

ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΠΟΥ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ

Μέσα σ' ένα μέλλον
που είναι γεμάτο συννεφιές
εγώ μεσ' στη νυχτιά
το παραθύρι ανοίγω.

Εκεί,στην αιώνια γειτονιά μου.

Ακούω τις ψιθυριστές κουβέντες
των απέναντι συνοδοιπόρων μου
στη ζωή.
Κουβεντολόι κάτω
από έναν απογυμνωμένο
και σκονισμένο λαμπτήρα,
να ρίχνει το αρρωστημένο φώς του
λές και θέλει έστω για λίγο
να φωτίσει τα όνειρα τους...

Άραγε τα δικά μου όνειρα
ποιός θα τα φωταγωγήσει;

Και κοιτώντας ψηλά στον ουρανό
μετρώ και ξαναμετρώ τα χαμένα ιδανικά μου
την ώρα που ένα αστέρι αυτοκτονεί.
Κρεμασμένο απο τα μαυρα πέπλα της νύχτας
που βρόγχος έγιναν και το έπνιξαν.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου)

ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΜΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ

ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΜΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ

Μέσα στα μάτια μου
αγκίστρι καρφωμένο
ένα δικό σου βλέμμα
και στα χείλη η γεύση
της αρμύρας των φιλιών
σαν κατακάθι απο καφέ
να έχει μείνει.

Χαμόγελα και σκουριασμένα
χάδια στο κορμί σου,
μία καιόμενη βάτος
όλων των φλογερών μας
αισθημάτων.

Σβήσαν τα υψιπέδια
των μαύρων σκοταδιών εντός μου
τώρα που ζω όσα η μοίρα
δεν μου μίλησε ποτέ,
άγρια η εγρήγορση
των σωμάτων μας
στην Κιβωτό των ονείρων μας αγάπη μου.
Εμείς που μιαν αθανασία αγάπης
πάντα αναζητάμε.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου)

 

ΑΤΙΤΛΟ

ΑΤΙΤΛΟ

Είναι βραδιές
που οι θύμησες
φορούν τα γυαλιά τους
για να διαβάσουν
τις μικρές πεζές αναμνήσεις.
Τότε, που οι σιωπές μας
χορεύουν γύρω
απ' τα γυμνά κορμιά
των σκέψεων μας
τσιγγάνες στο χορό
μιάς επίπονης νοσταλγίας,
περιφέροντας τα ''ίσως''
μιάς ελπίδας.
Και κάτι ξεχασμένα
γερασμένα όνειρα
που δραπετεύσανε
απ' το κλουβί της λήθης.

TΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΤΣΙΓΓΑΝΑ ΑΓΑΠΗ

ΤΣΙΓΓΑΝΑ ΑΓΑΠΗ

Έρχεσαι
και φεύγεις
Τσιγγάνα αγάπη
με

άγνωστους
προορισμούς
στής μοίρας
τα σοκάκια
Κι εγώ να περιμένω
μια νύχτα
πανσέληνη
μια φευγαλέα
επιστροφή σου
δίπλα στην σκοτεινή μου
αντανάλκαση
Το ξέρω
Πάλι θα φύγεις
Κι εγώ
απο ένα όνειρο σωσίβιο
πάλι θα κρατηθώ
Στην ομιχλώδες
ουτοπία
μιας άλλης ζωής.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΝΕΡΟΣΥΡΜΗ

Μιά αδιόρατη μελαγχολία
σεργιάνι κάνει
μέσα στο βλέμμα σου
Ανάμεσα σε
αναπάντητα διλήμματα
Ανάμεσα στα
συντρίμια απογοήτευσης
Μέσα στα κιτάπια
της λήθης
αφυπνίζεις τη νοσταλγία
ευτυχισμένων στιγμών
που πέρασαν ανεπιστρεπτί
Ένας τυφώνας έρωτα
στο ειδηχθές έγκλημα
που διεπράχθει
έναντι μιας απείθαρχης
και άνευφ όρων αγάπης
Αυτός, ο ίδιος τυφώνας
που σε παρέσυρε
νεροσυρμή στην άβυσσο
δακρυσμένων ονείρων.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου)

ΣΤΕΡΦΑ ΕΥΧΗ

ΣΤΕΡΦΑ ΕΥΧΗ

Αποκοιμηθήκαμε
πάνω στις γδυτές φτερούγες
ενός μικρού έρωτα
που σαν παιδί
σε μας αποζητούσε
τα παιχνίδια και τα χάδια

Μα σαν ξυπνήσαμε
δεν βρήκαμε τον ίσκιο του...

Είχε πετάξει.
Χαμένος στην άκρη
ενός θολού ορίζοντα
κι εσύ φοβήθηκες
στη νεογέννητη δύση
στο βάθος των ματιών να με κοιτάξεις.

Μονάχα ταίσαμε
με φλούδες ουτοπίας
κάτι άγριες αγέλες
καλπάζοντων ονείρων.
Και κοιτάξαμε
το μονάκριβο αστέρι
της στέρφας ευχής μας.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου)

 

ΧΡΟΝΟΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Έρχονται νύχτες
μαυροφορεμένες νύμφες
ακροβατώντας
σε τεντωμένα σχοινιά
να τιθασεύσουν
ευάλωτα συναισθήματα
φόβους και ενοχές.
Εύθραυστες οι καρδιές,
ραγισμένες
έτοιμες να σπάσουν
στον φθοροποιό χρόνο
σε μικρά κρύσταλλα οδύνης
και να κυλίσουν
στην θολερή λίμνη
μιάς βαλτώδους μοναξιάς
που σαν Λερναία Ύδρα
κατασπαράζει σαρκία
διψασμένα για αγάπη.
Κι εσύ,
κάνεις το ανεύφικτο ευφικτό
θρύψαλα η ζωή σου
να μην γίνει
σ' αυτούς τους χρόνους
της Μεγάλης Μοναξιάς.
ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου) 

ΧΛΩΜΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ

ΧΛΩΜΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ

Ηλιόλουστα σύννεφα
τρέχουν πάνω απο πρόσωπα
σαν πορσελάνινες κούκλες
με μάτια ορθάνοιχτα
σε μια ιδιάζουσα απορία.
Σαν καταφρονημένα,
γυμνά και ντροπιασμένα.
Και εκει γύρω
να φτερουγίζουν ασθενικές
τσακισμένες μισές ελπίδες
σαν γερασμένες
παραφρονημένες πόρνες
που ξέρουν
πως τα όνειρα τους ήταν
χλωμά λουλούδια
που μαράθηκαν νωρίς.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Από ανέκδοτη συλλογή μου)

 

Η ΘΛΙΨΗ ΤΗΣ ΠΑΠΑΡΟΥΝΑΣ

Η ΘΛΙΨΗ ΤΗΣ ΠΑΠΑΡΟΥΝΑΣ

Μην αφήνεις τα χαμόγελα
να αιωρούνται και να παραπέουν
στην ακινησία μαύρων σκοταδιών
και σε ρωγμές χαμένων ιδανικών...
... Θλίβονται τότε οι παπαρούνες
και δακρύζουν.

Θλίβονται....

Και αιμοραγούν λησμονημένες
αργοπεθαίνωντας στο χρυσό φως
μιάς ροδαυγής όταν χαράζει.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου)

ΟΘΟΝΕΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

ΟΘΟΝΕΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Σχοινοβασία στη ζωή
Απατηλά οράματα
μπροστά απο φωτεινές οθόνες
να χρωματίζουν μια άχρωμη
... γκρίζα και μονότονη ζωή.
Χαοτικές διαδρομές
ουτοπικοί κόσμοι
σε δυσερμήνευτους καιρούς
αναζητώντας παρέα στη μοναξιά
μέσα απο γρανάζια
μηχανισμών κοινωνικοποιήσης.
Άνθρωποι στημένοι σε οθόνες
να γεμίζουν το κενό της ψυχής τους
-έχει πολύ μοναξιά εκεί εξω
σιγοψυθιρίζουν οι σκέψεις-
Εικονικές φιλίες
Παιχνίδια με το άγνωστο
-δεν με ξέρεις δεν σε ξέρω-
και η μοναξιά πάντα παρούσα θεατής
να γελάει χαιρέκακα.
Αλήθεια....
Γιατί αφήσαμε την μαγεία της επικοινωνίας
έναν απλό ζεστό λόγο,ένα βλέμμα,
μια βόλτα στην πλατεία
και κλειδώσαμε τα αισθήματα
πίσω απο κουτιά ουτοπικών ταξιδιών
σε φαντασιόκοσμους.
Αλήθεια,γιατί μείναμε τόσο μόνοι;

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ
(Το ποιήμα είναι αφιερωμένο στον φίλο συγγραφέα Γιώργο Γιαντά και στο βιβλίο του MINDLAND)

''ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ'' ΤΗΣ ΠΑΣΧΑΛΙΑΣ ΤΡΑΥΛΟΥ

Κλείνει τα μάτια και φαντάζεται το χρόνο της στοιβαγμένο δίπλα στις άλλες αποσκευές της. «Προσοχή: εύθραυστον», γράφει έξω από το κουτί του. Μέσα δεν κρύβει τίποτα... Μόνο ένα όνειρο αντηχεί στο κενό...
Η συγγραφέας Βερονίκη Δελένδα παλεύει... να σπάσει το φράγμα του χρόνου: μέσα σε τέσσερις μήνες πρέπει να γράψει δώδεκα βιβλία, να βρει έναν τρόπο να υπομείνει την απουσία της κόρης της, να ανακαλύψει ένα οικογενειακό μυστικό και να ζήσει τον έρωτα.
Ο ψυχολόγος Αλέξανδρος Φιλίππου συναντά τη Βερονίκη μέσα από τα γραπτά της. Ακολουθώντας τα χνάρια της, σπάζει το κέλυφος του ορθολογισμού του. Θα καταφέρει να τη συναντήσει λίγο πριν αδειάσει η κλεψύδρα. Και οι δυο πιστεύουν ότι είναι ωραίο να περιμένεις ένα θαύμα.
Η γιαγιά Εργινούσα-«Ερεβούσα», ένας θυμόσοφος γέροντας και η θάλασσα των μυστικών του, ένας νεαρός δημοσιογράφος-Ιούδας, μια αόρατη γάτα και ένα σταματημένο ρολόι, που ρίχνει τη σκιά του σε ένα τέλος που εξελίσσεται σε αρχή με θέα την καλδέρα της Σαντορίνης, υφαίνουν τον ιστό μιας απίστευτης ιστορίας. Και μια βάρκα, που τη λένε Ζωή...

 

Η Πασχαλία Τραυλού είναι για μένα μια πολύ αγαπημένη μου συγγραφέας και με όλη

τη σημασία της λέξεως Λογοτέχνης!

Σαν αναγνώστης,έχω διαβάσει όλα τα βιβλία της στα οποία βρήκα όχι απλές ιστορίες αγάπης

ροζ μυθηστορημάτων,αλλά ιστορίες με βαθειά κοινωνικά μυνήματα.

Για το τελευταίο της βιβλίο ''Γυάλινος χρόνος'' τι να πρωτοπώ....

Με καταγοήτευσε, με προβλημάτισε,με έβαλε σε σκέψεις για την ανθρώπινη ύπαρξη και την ζωή,και παρότι είμαι άντραςδεν ντρέπομαι να το πώ ότι πολλές με συγκίνησε μεχρι δακρύων

με την ιστορία της ηρωίδας .

Μιάς ηρωίδας που η ζωή της περνά σαν ειόνες σε viw master και χάνεται με λάθη της και λάθη

αγαπημένων της προσώπων.Μιάς γυναίκας που ήθελε πολύ να αγαπήσει και να αγαπηθεί μέσα 

στη μοναξιά που βιώνει.......και η αγάπη έρχεται  !!!!

Δεν θα αποκαλύψω το τέλος του βιβλίου-που πραγματικά με συγκίνησε - αλλά θα σας πώ

ότι με ,έβαλε να σκεφτώ πολλά για την ζωή που αφήνουμε να προσπερνά,να της δείξουμε μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε αυτήν και στην αγάπη μεταξύ μας και όχι απαραίτητα την 

ερωτική.Γιατί το βιβλίο αυτό είναι:Ένα βιβλίο για την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης.

 

Εύχομαι στην αγαπητή μου Πασχαλία να έχει πάντα αυτή και η πένα της αστείρευτες

εμπνεύσεις για να μας χαρίζει τέτοια κοινωνικά λογοτεχνικά βιβλία και να μας προβληματίζει

με την απολαυστική γραφή της.

 

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ    17-5-2013

 

ΑΚΟΜΑ ΨΑΧΝΩ....

ΑΚΟΜΑ ΨΑΧΝΩ.....

Ακόμα ψάχνω...
Τον τρόπο να ελευθερόσω
τα φυλακισμένα μου όνειρα
αυτά που κάποιοι σκλάβωσαν
σε κλουβιά-φέρετρα
σαν σιδηροδέσμια φαντάσματα.
Θηρία αρπαχτικά
κατασπαράζουν μέρα τη μέρα
τις ελπίδες μου,
αυτές με τις τσακισμένες φτερούγες.
Κι εγώ,με την καρδιά μου
πιό βαριά και απο μολύβι
ψάχνω ακόμα να βρώ
της ψυχής μου την γαλήνη
πριν μου στερήσουν
τον ήλιο και τ' αστέρια.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου)

 

ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ''ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ''ΤΗΣ ΡΟΥΛΑΣ ΣΑΜΑΙΛΙΔΟΥ- ΒΑΚΟΥ

Γνώρισα την Ρούλα Σαμαιλίδου-Βάκου με το βιβλίο της
''Πέρα απο το νησί'',ένα βιβλίο με όμορφη γραφή,ωραία ιστορία
που σου αφήνει στο τέλος μια γλυκι'α γεύση.Όταν γνώρισα και
την Ρούλα απο κοντά διέκρινα έναν σεμνό και γλυκό άνθρωπο.
Ας έρθουμε όμως στο νέο της βιβλίο ''Στη γειτονιά των ονείρων''.
Το βιβλίο το προμηθεύτηκα μόλις κυκλοφόρησε και ένας ακόμη
λόγος ήταν το θέμα του.Λόγω καταγογής της γιαγιάς και του παπού μου
 απο Σμύρνη και Αιβαλί Μικράς Ασίας αντίστοιχα,παντα μ' αρεσε
να διαβάζω βιβλία -ιστορικά και μυθηστορήματα-που έχουν σχεση
με τον διωγμό των  Ελλήνων Μικρασιατών,τον ξεριζομό και
την προσφυγιά τους.Έτσι στο βιβλίο της Ρούλας Σαμαιλίδου-Βάκου
βλέπουμε την ιστορία μιας οικογένειας που ξεριζόνεται απο τον
τόπο τους στη Μικρασία και σαν περιπλανόμενοι Ιουδαίοι καταλήγουν
στο νησί της Λήμνου-τόπος καταγωγής και της συγγραφέως-που
εμ'ενα προσωπικά με συνεπήρε!
Θυμήθηκα ιστορίες της γιαγιάς μου για τον ξεριζομο και τον διωγμό
που πραγματικά με συγκήνησε.Είναι ένα καλό-κατ'εμε-βιβλίο,καλογραμμένο.
που μέσα σε αυτό θα μάθουν αυτοί που δεν γνώριζαν τι πέρασε ο
Μικρασιατικός Ελληνισμός απο το 1914 εως το 1922 ,τον άγριο διωγμό τους,
την προσφυγιά τους σε νησιά του Αιγαίου και στις τότε φτωχογειτονιές
του Πειραιά με τις παραγκουπόλεις,τον ΄σκληρό αγώνα τους για επιβίωση.
Εύχομαι στη Ρούλα Σαμαιλίδου-Βάκου το βιβλίο της να είναι καλοτάξιδο
και να διαβαστεί απο πολύ κόσμο,μιας και η ιστορία του βασίζεται σε
ιστορικά στοιχεία και να είναι πάντα καλά και με πολλές δημιουργικές
εμπνεύσεις γραφής,για να μας χαρίζει όμορφες στιγμές διαβάζωντας
τα βιβλία της.

ΤΑΣΟΣ  ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ    8-5-2013

 

ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ.........

Κουράστηκα...
Να βαδίζω με ανθρώπους
στον ίδιο δρόμο με ίδια βήματα,
μα ξαφνικά η πορεία τους ν' αλλάζει
κι εγώ να μένω πάντα παρέα
με γελείες ψευδαισθήσεις.
Κουράστηκα...
Να απογυμνόνω την καρδιά μου,
να την αφήνω έρμαιο των άλλων
και αυτοί να την πονάνε γδέρνοντάς της
με λόγια,έργα και πράξεις
αφηνοντάς την να αιμοραγεί
για μια στάλα αγάπης.
Κουράστηκα...
Να παίζει κρυφτό η μοναξιά μαζί μου,
να μου γελά ειρωνικά γιατί
πάντα εγώ είμαι ο μεγάλος της χαμένος.
Μα περιμένω,υπομένω.
Κομματιάζω σε μικρά κομμάτια το παρελθόν
και το σκορπώ σε άγνωστες αβύσσους,
στο ανοιξιάτικο αεράκι που φυσά.
Κουράστηκα...
Μα πάντα προχορώ με το κεφάλι μου ψηλά,
στραμένο εκεί στον γαλάζιο ουρανό.
Γιατί τι είναι σας ρωτά η ζωή;
Ένα ταξίδι πόνου μεσ' το σύμπαν
ψάχνωντας τον τελικό σταθμό της ευτυχίας.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου)

ΠΥΞΙΔΑ ΚΑΡΔΙΑΣ

Μέσα στα μάτια σου
την ομορφιά αυτού
του κόσμου καθρεφτίζω.
Θάλασσες γαλήνιες.
να ταξιδεύω της
ψυχής μου την αντάρα
με ούριους ανέμους
πορεία για του Έρωτα
τα μέρη τα ιερά.
Με πηδάλιο μονάχα
την καρδιά μου
και η πυξίδα μου να δείχνει
πάντα εσένα,
μεσ' της ζωής μου
το αλαργινό ταξίδι
για μένα πάντοτε
ο φάρος μου είσαι εσύ.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 6-5-2012

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 2013

Μάης,μυρωδιές,Άνοιξη.Μεγάλο Σάββατο και
οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα!!!
''Τον Κύριο υμνείτε και υπεριψούτε εις πάντας
τους αιώνας''λέει ο χρμόσυνος ύμνος της πρώτης
κατά την παράδοση Ανάστασης.
Οι κυρίες απο το πρωί στα κομωτήρια για μπιζανπλί.
Για μια guest εμφάνιση το πολύ 15 λεπτών το βράδυ
 στην Ανάσταση!!!!
'Ισα να πάρουν το Άγιο φως και μετά σπίτι για την
πατροπαράδοτη μαγειρίτσα.....
Ποιό το νόημα σας ρωτώ εγώ;
.......Τι κι αν θα φορέσεις ένα ακριβό ρούχο επώνυμης
φίρμας ή ενα ρούχο απο ένα καλάθι ενός φτηνού
σοινικοιακού μαγαζιού....
Το μεγάλο Σάββατο δεν είναι πασαρέλλα!!!
Η Ανάσταση του Θεανθρώπου δεν θέλει ακριβά ρούχα,
θέλει ομορφιά,μεγαλείο και καλοσύνη ψυχής.Ο ίδιος
ο Ιησούς υπήρξε ο πιο ταπεινός που πέρασε επι γής.
Ας φορέσουμε λοιπόν αποψε στην ψυχή μας για ρούχο
την αγάπη,την καλοσύνη,την ταπεινότητα.
Αυτό θα μας κάνει να λάμψουμε σαν Άνθρωποι.
Κι ας καθήσουμε ως το τέλος της χαρμόσυνης Ανάστασης
του Κυρίου.
Ομολογώ δεν είμαι απ' τους ανθρώπους που εκκλησιάζεται
συχνά,αλλα πάντα Μεγάλο Σάββατο μ' αρέσει να μένω
μέχρι πέρατος της λειτουργίας της Αναστάσεως.
Ευφρένεται η καρδιά σου με τους τόσους χαρούμενους
ύμνους,ζεστένεται η ψυχή!!!!

Εύχομαι σε όλους, το Αγιο Φώς της Αναστάσεως να φωτίσει
τις καρδιές,την ψυχή και το πνεύμα μας,έτσι ώστε να γίνουμε
όλοι καλλυτεροι άνθρωποι.
                                 ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!!!

Κείμενο:ΤΑΣΟΣ   ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΨΥΧΗΣ

Άνοιξη,μυρωδιές της ακόμα και μέσα
στην πολύβουη πόλη!!!
Μεγάλη Εβδομάδα....
Απο παιδί-μην με ρωτήσετε γιατί-περίμενα
αυτή την εβδομάδα,αυτή την μεγάλη γιορτή
της Χριστανοσύνης.Η Εβδομάδα των Αγίων
Παθών του Κυρίου,μια εβδομάδα θλίψης
μα στο τέλος η χαρά.Η χαρά της Αναστάσεως!
Μ' αρέσει γιατί μέσα απο την θλίψη της
γαληνεύει η ψυχή....
Οι εκκλησιές μας πάλι γεμάτες κόσμο,άνθρωποι
όλων των κοινωνικών τάξεων,πλούσιοι και φτωχοί,
άνθρωποι βασανισμένοι που εκεί,στο Ναό του Θεού
γαληνεύουν την ψυχή τους μέσα απο τα τροπάρια
και τους ύμνους που είναι τόσο μα τόσο όμορφα!!
'Ανθρωποι που δεν έχασαν την πίστη τους στο Θεό
ακόμα και τώρα,εν μέσω κρίσης...
Κι εγώ αναμεσά τους στις Ιερές Ακολουθίες,ανάμεσα
σε τοιχογραφίες και εικόνες Αγίων,υψόνω τα μάτια
-ίσως κάποιες στιγμές δακρυσμένα-εκεί ψηλά στόν
τρούλο,στον Παντοκράτωρα...
Κι εύχομαι οι σιωπηλές προσευχές όλων μας να
εισακουστού εκεί ψηλά στα ουράνια.
Προσευχές για Γαλήνη και Ανάσταση.
Ανάσταση ψυχών,Ανάσταση του έθνους μας,Ανάσταση
ελπίδας και χαμένων ιδανικών μας.
Εύχομαι σε όλους γαλήνη ψυχής.
Και καλή Ανάσταση φίλοι μου!!!!

Κείμενο:TΑΣΟΣ  ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ
30-4-2013

''ΑΓΕΦΥΡΩΤΕΣ ΣΙΩΠΕΣ'' ΜΑΙΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΥΡΟΥ

Όπως έχω πεί και άλλες φορές έχω γίνει
πλέον πολύ επιλεκτικός σε βιβλία που γράφουν
Ελληνίδες συγγραφείς.Όμως τα βιβλία της
Μαίρης Κωνσταντούρου τα διαβάζω ανελειπώς.
Ο λόγος είναι ότι τα βιβλία της θίγουν κοινωνικά
θέματα και δεν είναι ένα ακόμη-απ' τα πολλά-
βιβλία με ιστορία αγάπης.
Διαβάζωντας το τελευταίο της βιβλίο ''Αγεφύρωτες
σιωπές'', ένιωσα πως η συγγραφέας έκανε πάλι
το μικρό θαύμα της.....
Και εξηγώ το γιατί.Το βιβλίο μπορεί να είναι
ένα μυθηστόρημα, αλλά καταπιάνεται με ένα
μεγάλο κοινωνικό θέμα των καιρών μας.
Την παιδεραστία! Η συγγραφέας μπλέκει περίτεχνα
τον παραδοσιακό μύθο του γεφυριού της Άρτας
με την ροή των γεγονότων που διαδραματίζονται
στο στόρυ του βιβλίου με έναν-για μένα-εξαιρετικό
τρόπο.
Δεν θα αποκαλύψω τα διαδραματιζόμενα,αλλά
για μένα είναι ένα απο τα καλλύτερα κοινωνικά
μυθηστορήματα που έχω διαβάσει.
Με ενθουσίασε το θέμα του,με συγκίνησε,με έβαλε
σε σκέψεις....
Εύχομαι στην Μαίρη Κωνσταντούρου και την
ακόύραστη μαγική της πένα να είναι πάντα καλά
και να μας χαρίζει πάντα τέτοια ωραία και αξιόλογα
βιβλία με ειαίσθητα θέματα,όπως το ''Αγεφύρωτες σιωπές''
που προσωπικά το θεωρώ το καλλυτερό της
στην εως τώρα ορεία της στην συγγραφή.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ  27-4-2013

ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΗ ''ΔΡΩΜΕΝΑ ΨΥΧΗΣ''

Κριτική φίλου και αναγνώστη για την δεύτερη ποιητική μου συλλογή ''Δρώμενα ψυχής''.Τον ευχαριστώ απο τα βάθη της καρδιάς μου,είναι η πιο συγκινητική κριτική που εχω λάβει ως τωρα!!!!!!

Διάβαζα εδώ και δύο βδομάδες τα Δρώμενα Ψυχής σου. Μο...υ έκαναν συντροφιά τα βράδια αλλά και στη διαδρομή πηγαίνοντας στο Πανεπιστήμιο και μετά στη δουλειά. Τι να πω;! Η ψυχή μου σφίχτηκε πολλές φορές. Οι στίχοι σου δεν πέρασαν επιφανειακά απο πάνω μου, πολλές φορές - και στο λέω με απόλυτη ειλικρίνεια- δάκρυσα. Να σαι πάντα καλά και να μη σταματήσεις να γράφεις!!!

                                                                                                             Άρης  Αποστολάκης
                                                                                                            Αναγνώστης-φοιτητής

ΑΤΙΤΛΟ

Δεν φυλακίζονται τα όνειρα.
Πάντα το σκάνε και πάντα βρίσκουν
ένα κομμάτι ουρανού να ταξιδέψουν.
Μες' τις νεφέλες,μες' τις μπόρες, στις αντάρες

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 22-4-2013

ΣΚΥΛΑ ΚΑΙ ΧΑΡΥΒΔΗ

Στού παραλλόγου τώρα
μέσα τα στενά σοκάκια
ψάχνουμε να βρουμε
χαμένους εαυτούς,
χαμένα όνειρα
κι ελπίδες που πετάξαν,
εμείς που ζούσαμε
με τους εγωισμούς.

Και τώρα γύρω μας
που είναι όλα ουτοπία
και που βιώνουμε τους
έσχατους καιρούς
εμείς παλεύουμε με Χάρυβδη
και σκύλα,κλείνωντας μάτια
μπροστά στους συμβιβασμους.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (απο ανέκδοτη συλλογή μου)

ΜΙΚΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΧΑΜΕΝΕΣ

Κυριακάτικο ξύπνημα κι εκεί 'εξω ο ήλιος
να στέλνει χαμόγελα.
Ας πιούμε τον καφέ στο μπαλκόνι,είπες. Εκεί,
ανάμεσα στις πρασινάδες και στών λουλουδιών
... την ομορφιά. Γλυκός ο καφές,πρώτα τσιγάρα.....
και στο μυαλό οι πρώτες σκέψεις.
Τι σκέφτεσαι;Σε ρώτησα.
Τις στιγμές,μου απάντησες.Εκείνες που χάθηκαν.
Τις χαμένες μας στιγμές.Αυτές που μας προσπέρασαν
γιατί εμείς σημασία δεν τους δώσαμε.Και πληγώθηκαν.....
με την αδιαφορία μας και είπαν να την κάνουν μακριά.
Αυτές μωρέ!!!!Αυτές τις στιγμές που 'επρεπε να σκάσουμε
ένα χαμόγελο-έστω και μισό-που έπρεπε να πούμε
ένα απλό ''γειά'' σ' ένα φευγαλέο βλέμμα ενός συνανθρώπου μας,
μα δεν το κάναμε....
Που δεν κοιτάξαμε ένα αδέσποτο που στο κατόπι μας πήρε
για χάδια και παιχνίδια......
Που κάναμε πως δεν είδαμε το μικρό ανθάκι,εκεί,ανάμεσα
στα ξερόχορτα.....
Και ύστερα μωρέ θέλουμε να ανθίσει η ψυχή μας;
Πως; Χωρίς να την ποτίζουμε με εικόνες,με αισθήματα,με πράξεις,με ελπίδες;
Γι' αυτό σου λέω.Ρίξε μιά ματιά στα μικρά,σε αυτά που η
ματαιοδοξία σου τα αποκαλεί ''ασήμαντα''.
Τότε θα βρείς την απόλυτη ευτυχία.
Γιατί η ευτυχία σου λέω,κρύβεται στα μικρά,στα ταπεινά.
Έλα τώρα,πιές τον καφέ σου.
Και κοίτα εκεί ψηλά.Ο ήλιος μας στέλνει χαμόγελα και καλημέρες!!!!

Κείμενο:ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 21-4-2013

ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ''ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΕΣ''

Την Γεωργία Κακαλοπούλου την γνώρισα
μέσα στους διαδυκτιακούς φίλους στο Facebook.
Τα τελευταία δύο χρόνια έχω γίνει πολύ επιφυλακτικός
και επιλεκτικός με τις Ελληνίδες συγγραφείς-το ομολογώ-
λόγω ότι πολλές διαβάζωντας τα βιβλία τους δεν είχαν
κάτι να μου πούν πέρα απο μια ακόμα ρόζ ερωτική
ιστορία αγάπης,που προσωπικά δεν είναι του τύπου
μου.Διαβάzωντας όμως τον τίτλο του βιβλίου της
Γεωργίας κάτι σαν κλίκ έκανε μέσα μου.......πρωτότυπο
θέμα και τίτλος βιβλίου!!!!
Έτσι αποφάσισα να πάω στην παρουσίαση του βιβλίου
όπου και γνώρισα την Γεωργία απο κοντά.Έναν γλυκίτατο
άνθρωπο,φιλικότατη και χωρίς το δήθεν που έχω συναντήσει
σε πολλούς συγγραφείς (δυστυχώς!)
Τι να πώ για το βιβλίο.....προσωπικά το θεωρώ ένα
συγγραφικό διαμαντάκι,γραμένο απο μια πραγματική
λογοτεχνική πένα.Ρέει απο συναίσθημα,αγάπη,πάθος.
Το στόρυ του καλά πλεγμένο βασίζεται στους Δωδεκα
Ολύμπιους Θεούς και σε μύθους,δεμένα όλα μαζί
τόσο καλά φτιάχνωντας ένα υπέροχο μυθηστόρημα
της λεγόμενης λογοτεχνίας του φανταστικού.
Δεν είμαι φάν τέτοιου είδους λογοτεχνίας,αλλά η Γεωργία
κατέφερε να με μαγέψει με την πλοκή της γραφής της!!!
Αυτό για μένα σημαίνει πολλά.....
Εύχομαι στην Γεωργία Κακαλοπούλου να μας χαρίσει
και άλλα πολλά βιβλία με την όμορφη γραφή της και
να παραμείνει έτσι αυθεντική και αληθινή όπως
την γνώρισα.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ    18-4-2013

ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ

Νιώθω την αγάπη
με μυστικές φωνές να με καλεί
αιωρούμενη μεταξύ χαράς και λύπης,
ακροβάτης στη θλίψη και στη μοναξιά της.
Άσε με να ριζώσω,μου φωνάζει.
Θρέψε με μέσα σου,γίνε μήτρα για μένα,
ντύσε με με το κόκκινο της πορφύρας
το πάθος μου για την ζωή να δείξεις.
Μην με εγκαταλείπεις....
Χρόνια μέσα σου με κουβαλάς
κι ας μην το ξέρεις.
Μυστικά και φανερά
κρύβομαι στην κρυψώνα της καρδιάς σου.
Αναμένω.
Περιμένω.
Γι' αυτό σου λέω,
μην αφήνεις τις στιγμές,μην τις ακρωτηριάζεις
'οταν με νιώθεις σαν μαχαίρι να μπαίνω στην ψυχή σου.
Να σε πονώ.
Να σε ματώνω.
Κι αν δεν στο 'εμαθαν τα χρόνια
που βιαστηκά περάσανε μπροστά σου και χαθήκαν,
θα σου το πώ εγώ.
Είμαι η αγάπη,
γέννημα του πόνου και της χαράς!
Είμαι η αγάπη,
που ματώνει και πονά!

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου)

ΣΠΟΡΟΙ ΕΛΠΙΔΑΣ

Πρωινό Σαββάτου.Έξω ένας ήλιος που λάμπει
και μας χαμογελά, με ένα χαμόγελο ζεστό προσπαθεί
να ζεστάνει καρδιές,ψυχές,σώματα.
Να ζεστάνει τα όνειρα που κάποιοι επιτακτικά
προσπαθούν να βάλου στην κατάψυξη...
Καφές,τσιγάρο, και στο ραδιόφωνο ο εκφωνητής
να λέει ''Ανθρωπος αυτοπυρπολήθηκε στην περιοχή
Βριλησίων''για νεώτερα θα σας ενημερώσουμε.
Άνθρωποι αυτοκτονούν,άνθρωποι αυτοπυρπολούνται,
όνειρα στάχτες,ελπίδες που αργοπεθαίνουν
στις πυρκαγιές της ζωής, αφήνωντας σε όλους μια γεύση,
γεύση ξύδι και χολής στο στόμα,κέρασμα αυτών που
καταπάτησαν όρκους πουλώντας μεγάλα ψεύτικα λόγια.
Αυτών που την ζωή κάνανε ζάρια και τη παίζουν
στα τραπέζια των εθνών....
Κι εγώ ,μικρός και ασήμαντος,στο μπαλκόνι του σπιτιού μου
να φυτεύω εποχιακά λουλούδια.
Μαργαρίτες,κατηφέδες,πετούνιες,σκυλάκια.
Θα μου πείτε :Ε και ;Ασήμαντα πράγματα!
Για μένα όμως είναι σηματικά.Νιόθω-εγώ ο μικρός και
τοσοδούλης-να βάζω τον σπόρο της ελπιδας στο χώμα.
Τον σπόρο της ελπίδας στην ψυχή μου.Να φυτρώσει
και να ανθίσει.Γιατί τι είναι η ελπίδα;Ενα τόσο δα σποράκι
είναι,μόνος το φυτεύεις και μόνος το ποτίζεις να ανθίσει
στην ψυχή σου......Και ύστερα θα ονειρευτώ όλα να
ανθίσουν και να ομορφύνουν......Όπως τα λουλούδια
που φύτεψα στο μπαλκόνι μου.Γιατί όσο ζώ θα ονειρεύομαι
και θα ελπίζω....θα ονειρεύομαι οι σπόροι ελπίδας όλων
των ανθρώπων να ριζώσουν,να μεγαλώσουν,να ανθίσουν.
Και κάποια μέρα ίσως-ίσως λέω-αυτός ο κόσμος να είναι
γεμάτος απο ανθισμένες καρδιές,μαχητές του καλού
και του δίκαιου,μαχητές της αγάπης στον συνάνθρωπο!!!!

Κείμενο:TΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΧΑΜΕΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

Υπάρχουν στιγμές
χαμένες.
Στιγμές που χάθηκαν
στον λήθαργο
κοιμησμένων αισθημάτων,
αυτών που φοβήθηκαν
στο φως να βγούν του ήλιου
μη τυχόν
και καούν τα ''εγω''
της ματαιοδοξίας τους
και μείνουν μόνα
τα επιβαλόμενα ''πρέπει''.
Αυτά,που τα βράδια
βόλτες βγαίνουν
στους δαιδαλώδεις λαβύρινθους
μιας ανούσιας ζωής.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανεκδοτη συλλογή μου)

ΑΤΙΤΛΟ

Χαμογελάς
και είναι ένας ήλιος
φωτεινός στο προσωπό σου,
πνοή ανέμου το γέλιο σου,
σημαία ν' ανεμίζει τη χαρά.
Και στης ψυχής σου
το πολύχρωμο κηπάκι
πάνω στα ρόδα του
η Αγάπη ξαγρυπνα.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου ,για τον G.S) 

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΠΡΩΙΝΟ

Ξημέρωσε κι αυτή η Κυριακή!
Απρίλης, άνοιξη σου λέει....Αλλά εκεί έξω η μέρα
θυμίζει φθινόπωρο.Μια γκριζάδα τυλίγει τα πάντα,
γκρίζος καιρός,γκρίζες και οι καρδιές.Και μια ελαφριά
ψύχρα να παγώνει τις ήδη κρύες κα

ρδιές.
Πρώτος καφές της ημέρας-άραγε πόσους θα πιώ σημερα-
και πρώτο τσιγάρο(κακή συνήθεια,να ηταν η μονη....)
Συντροφιά μου οι εφημερίδες,που δεν διαβάζω αλλά
ξεφυλλίζω μηχανικά,σαν τα παραμύθια που ξεφυλλίζαμε
παιδιά για να δούμε τις ζωγραφιές τους.
Αλλά τι λέω! Και οι εφημερίδες ένα παραμύθι είναι.
Ένα μεγάλο παραμύθι και μάλιστα κακογραμμένο και
καθόλου πιστευτό.Ένα παραμύθι με ιλουστρασιόν ψέματα
και δώρα cd,dvd,τζαντζαλα μάντζαλα,έτσι,για να χρυσώνουν
το χάπι.Μόνο που τώρα πιά κανένα χάπι δεν μπορεί να
χρυσώσει την σωρία ψεμάτων που μας ταίζουν ολημερίς και οληνυκτίς!
Απορώ γιατί ακόμη αγοράζω Κυριακάτικες εφημερίδες....
Κυριακάτικο χούι σας απαντώ,σαν έθιμο κάθε Κυριακή.
Στέκομαι μόνο στις σελίδες πολιτισμού-λέμε τώρα-για θέατρο,
κινηματογράφο,μα πιο πολύ στις νέες κυκλοφορίες βιβλίων.
Σε μια χώρα που όλα είναι στην εντατική σαν μελλοθάνατος
ασθενής,ίσως αυτά να είναι φάρμακο και αντίδοτο.
Μια τονωτική ένεση βρε αδερέ.....
Ένα βιβλίο,έτσι για να ξεχαστείς για λίγο απο τον γύρω αριμαγδό.
Να βυθιστείς μέσα του και να ζήσεις έστω και εικονικά την ζωή
των ηρώων του.Και μην βιαστείτε να με πείτε ονειροπόλο και
ονειροπαρμένο!Ναι,τα βιβλία είναι ψυχοφάρμακα,είναι φάρμακο
ψυχής και πνεύματος.Είναι διασκέδαση-και μάλιστα η πιο φτηνή.
Κρίση Οικονομική,κρίση Ανθρώπινη.Ας μην αφήσουμε να νικήσει
την ψυχή μας.Ας μην αφήσουμε απο Άνθρωποι να γίνουμε
απΆνθρωποι μισάνθρωποι!!!!!Καλή σας Κυριακή.

Κείμενο:TAΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΑΙΩΝΙΑ ΑΝΟΙΞΗ

Απρίλης! Μύρισε άνοιξη,χρώματα και αρώματα.
Ο ήλιος ο ηλιάτωρας εκεί ψηλά να στέλνει χαμόγελα ζεστά.
Η φύση κάνει γιορτή,στολίστηκε με γιορτινή φορεσιά
μα αλήθεια το παρατηρεί κανεις μέσα στον αρυμαγδό γεγονότων
που σαν τείχη υψόνωνται κάθε μέρα στη ζωή...
Πόσο μ' άρεσει αυτή η εποχή!
Να περπατώ,να μυρίζω με βαθειές ανάσες τα αρώματα
που βγάζει η φυση απ' τα σπλάχνα της, με τα λουλούδια της
και τις τόσες ομορφιές της.
Στα πεζοδρόμια οι μικρές νερατζιές άνθισαν.Τι μυρωδιές....
ένα λευκό χαλί ολόγυρα απο πεσμένα ανθάκια,μα ποιός
να τα οσφριστεί,ποιός να χαρεί με την τόση ομορφιά;
Σκυφτοί οι περιπατητές κι άλλοι με βήμα γοργό τρέχουν
για να προλάβουν -ποιός ξέρει τι-ίσως την ίδια τη ζωή.
Αυτή που έγινε σκληρή μαζί τους, αυτή που τους έκανενα ξεχάσουν και να κρύψουν τα αισθήματα,αυτή που τους έκανε
να ξεχάσουν τι σημαίνει να πείς μια καλημέρα,μια καληνύχτα,ένα
σάγαπώ,έστω και φευγαλέο!
Άνθρωποι ρομπότ,στρατιωτάκια καλοκουρδισμένα για άνισες
μάχες,χαμένοι σε προμελετημένες αποτυχίες,χωρίς όνειρα.
Ξέχασαν να ονειρεύονται....
Τι μιζέρια γύρω Θεέ μου!Όχι δεν είναι επειδή μπήκαν προβλήματα
επάνω στα προβλήματα και ύψωσαν τείχη απροσπέλαστα γύρω μας.
Είναι γιατί ποτέ δεν μάθαμε να ζούμε την ζωή ,δεν την πιάσαμε
-αυτό που λένε-απ' τα μαλλιά.Είναι που ζούσαμε μέσα στο ''εγώ''
μας,ναι στο αλλοπρόσαλο ''εγώ'' μας,στα πρέπει και στα δήθεν
της αλλαζονείας μας.
Ανοιξη! Κι εγώ κάνω ευχή στο αστέρι που πέφτει,νύχτα με
μυρωδιές υπέροχες κι ένα απαλό αεράκι να μου χαιδεύει
το πρόσωπο.
Μια ευχή ,μια μόνο.Να έρθει επιτέλους μια Αιώνια Άνοιξη
στην ψυχή μας.Αυτή που πάψαμε ακόμη και ένα βλέμμα να
της ρίξουμε...

Κείμενο: TΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΒΡΑΔΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠOΛΗ

Βράδυ Σαββάτου.Ώρα δεκάτη βραδυνή.
Μόλις είχε τελειώσει στο ιντερνετικό-πλέον-ραδιόφωνο
η εκπομπή του αγαπημένου μου συγγραφέα Αύγουστου Κορτώ.
Μουσικές παράξενες,άλωτε ερωτικές,άλλoτε κλασσικές,άλλoτε
λαικές και άλλoτε πάλι βαθειά συκηνησιακές!!!!
Έν ποτπουρί,ένας γιαχταρμάς από Wim Mertens,Μοσχολιού,
Βιτάλη,Queen!!!!!Κι όμως,σαν κρίκοι μια αλυσίδας το ένα κομμάτι
ενώνει με το άλλο...Τι παράξενο!!!!!
Να είσαι καλά ρε Αύγουστε....
Αποφάσισα να βγώ μια βόλτα,έξω,στο κρύο.
Φλεβάρης μήνας κι έξω ένα διαολεμένο κρύο και απ' το πρωί
μια γκρίζα συννεφιά να απλώνεται.Μεγάλη Παρασκευή μεσ το
χειμώνα!!!!Και μετ΄΄α σου λένε Αλκυονίδες μέρες και νύχτες!!!!
Μα όλα τρελάθηκαν;
Όλα άλλαξαν;
Τρελάθηκαν μαζί με την κρίση;Αναρωτιέμαι....
Πέταξα τα κλειδιά στο τζάκετ και βγήκα στην παγωνιά.
Στον ουρανό μαύρα απειλητικά σύννεφα και μια λευκή ομίχλη
σαν πέπλο να σκεπαζει τα πάντα.
Δέν θυμάμαι......είπε για χαμηλό βαρομετρικό;
Δε νομίζω....αλλά πάλι....
Αιθαλμίχλη είπαν πως είναι,καπνοί απο τζάκια που αναμένα
θα ζέσταιναν ανθρώπους κλεισμένους στο σπίτι.
Ισως και ανθρώπους κλεισμένους απο την ίδια τη ζωή.
Περπατώ λες και δεν έχω ξαναπερπατήσει σε αυτούς τους
ίδιους πάντα δρόμουςτων καθημερινών μου διαδρομών.
Κι όμως......νιόθω τόσο ξένος.
Ξένος ανάμεσα στο πλήθος που με προσπερνά αδιάφορο.
Σα να είμαι αόρατος!Λες;Και να μην το ξέρω;
Προσπερνώ κάτω απο ρεκλάμες με πολύχρωμα φώτα νέον,
μικρά ουράνια τόξα που φωτίζουν την γύρω μαυρίλα,την μιζέρια,τα όνειρα.
Ναι,τα όνειρα,εκείνα που ξεστράτησαν και πέταξαν μακριά σαν
αποδημητικά πουλιά.
Προσπερνώ ανθρώπους να περπατούν μόνοι.
Χέρι χέρι,αυτοί και η μοναξιά τους.
Παρέες με χαμόγελα και πειράγματα.
Ζευγάρια κάθε είδους που στα πρόσωπα τους διαγράφεται η ερωτική έξαψη,
η προσμονή για χάδια και φιλιά.Η προσμονή για έρωτα και ένωση των σωμάτων...
Όχι δεν είναι ηδονοβλεπτικό να παρατηρείς.Μ' αρέσει να αναλύω χαραχτήρες
και χαραχτηρηστικά ανθρώπων.
Περπατώ και παρατηρώ,σαν ντέντεκτιβ που ψάχνει καλά κρυμμένες μυστικές ζωές.
Σε μια βιτρίνα δυο κοπέλες κοιτάζουν με θαυμασμό ένα ζευγάρι γόβες γνωστής
πανάκριβης φίρμας,δυο ξανθές Μπλάν ντυ Μπουά που ονειρεύονται και
ψάχνουν την αγκαλιά κάποιου Κοβάλσκι.
Με  κοιτάζουν σαν απορημένες! Σκάω ένα χαμόγελο τις προσπερνώ και προχορώ.
Σταματώ για τσιγάρα-παρέα της μοναξιάς κι αυτά-λένε.
Δυο νεαροί μιλούν μεγαλόφωνα, κανονίζουν τη νυχτερινή τους έξοδο σε club.
Ο ένας με φάτσα σαν τον Καυγατζή του Φασμπίντερ-αλήθεια τι με έπιασε αποψε
και τα βλέπω όλα γύρω μου σαν φιλμ νουάρ;-κανονίζει στο κινητό του με κάποιο κορίτσι
που το αποκαλεί ''γλυφιτζουράκι μου''.
Προχορώ προς το κέντρο,στην πλατεία με τα δεντράκια και το μικρό συντριβάνι.
Τα παγκάκια άδεια,τονίζουν την μοναξιά της πλατείας,τη μοναξιά του κόσμου.
Συναντώ μια κυρία ,μια γηραιά κυρία μόνο,ντυμένη με ρούχα κάποιας άλλης εποχης.
Σαν θεατρική περσόνα,παρέα με ένα μικρό σκυλάκι.Παρ'ολη την ηληκία της περπατά
στητή με πολύ αξιοπρέπεια που σου αποπνέει αρχοντιά και σεβασμο.
Μια παλιά αρχόντισα,ίσως της παλιάς Αθήνας.
Μιας Αθήνας που σιγά σιγά γερνάει και καταρρέει σαν την γηραιά κυρία.
Μαζί της.Με ρυτίδες βαθειές στους δρόμους που περπάτησα...
Και που ακόμη σαν πόρνη βάφεται-φτηνό και άσχημο μακιγιάζ-θέλωντας πάντα
να ζεί στα περασμένα της μεγαλεία.

ΚΕΙΜΕΝΟ:  ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΦΑΡΟΙ ΑΓΑΠΗΣ

Αφήνω τις σιωπές μου
να αγγίξουν την ψυχή σου
Να χαιδέψουν την καρδιά σου
Και με κώδικες ερωτικούς
σινιάλα στέλνω σε πελάγη αισθημάτων
Εκεί που φάροι φωτίζουνε αγάπες
για ν' αποφεύγουν τους υφάλους των καιρών.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Από ανέκδοτη συλλογή μου)

ΠΥΡΙΝΗ ΡΟΜΦΑΙΑ

ΠΥΡΙΝΗ ΡΟΜΦΑΙΑ

Δίψασε η ψυχή
Θέλησε να δροσίσει
τον καημό της
μ' ένα φιλί αγνό
που απο τα τρίσβαθα
μιας καρδιάς να βγαίνει.
Σημαιοστολίστηκε
να παρελάσει σα νικητής
αγώνα της αγάπης.
Μα ξεγελάστηκε....
Δεν διέκρινε τυφλή απο αγάπη
σε πρόσωπα αγγελικά
σε λευκά φτερά
και σε στεφάνια στα μαλλιά
σαν ήλιοι να λαμποκοπάνε
ότι κρατούσαν
μία πύρινη ρομφαία,
θυσία κάνωντας
για όλους τους κολασμένους.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου)

ΑΤΙΤΛΟ

Ακροβατώ στο λογικό
και το παράλογο
Στο ψέμμα και
στην αλήθεια
Στο εφικτό
και στο ανέφικτο
Ακροβατώ
Στα τελευταία ξέφτια
μιας ελπίδας
που κράτησα σαν θησαυρό
μες'στην καρδιά
Για να μπορώ
ακόμα να υπάρχω.


ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Από ανέκδοτη συλλογή μου)

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Απο μικρό παιδί
σαν σε παιχνίδι παιδικό
έπαιζα λέξεις.
Συλλαβές
Γράμματα
Μοναχικό παιχνίδι.
Να ξεφεύγουν,
πουλιά ονειροπόλα
απ΄το κλουβί της σκέψης
και να πετούν μέσα
σε απόλυτες σιωπές.
Και ύστερα να κατρακυλούν
σε λευκά ιδεοδρόμια
σελίδων που λαχταρούσαν
στη μοναξιά τους
μια λέξη να γραφτεί.
Και ίσως μέσα στη μοναξιά
αυτού του κόσμου,
μια μέρα-ίσως-
να αποκτήσουν μια φωνή.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου,με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης)

ΠΕΤΑΜΕΝΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Πεταμένα αισθήματα
Σε κάδους απορριμάτων
Σε καλάθια αχρήστων
Κλειδωμένα σε χαώδη μπαούλα
Και σε ρολόγια σταματημένα
Που δείχνουν δωδεκάτη νυχτερινή
Κι εσύ....
Με φτερούγες τσακισμένες
Και λυπημένες ελπίδες
Ψάχνεις ακόμα
Να τα βρείς σε ανθρώπους
Μάταια...
Με τον φόβο
Και έναν λυγμό
Αργοπεθαίνουν
Βυθισμένα στην παραίσθηση
Και στις βουβές σιωπές.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Από ανέκδοτη συλλογή μου)

ΕΡΩΤΕΣ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ

Δίψασα...
Για μιά αγάπη άδολη
μιά αγάπη αγνή,
όμοια με λευκό περιστέρι.
... Νοστάλγησα....
Για έναν έρωτα
Άγιο
Κολασμένο
Και ας καταστρέφει
και ας καταστρέφεται.
Να χαθώ...
Στον έρωτα στίχων
ποιητών που πόνεσαν
περιμένοντας τα σύννεφα
να φύγουν
μέχρι να φάνούν
οι έρωτες στην ομίχλη της ουτοπίας
και ν' αρχίζουν να παίζουν
με τα ανυποψίαστα όνειρα τους
στο σκοτάδι.
Και ύστερα...
Θα γείρω πλάι.
Να πενθήσω
γι' αγάπες που χάθηκαν
-μιά για πάντα-
στο έρεβος ασέληνων νυκτών.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Από ανέκδοτη συλλογή μου)

ΕΞΟΡΙΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

Λές και χρόνια βρισκόμουν
σε μιά σκουριασμένη λήθη΄
σ' έναν αιώνιο ύπνο
ψυχής,σώματος και πνεύματος
και ξαφνικά θαρρείς και ξύπνησα
από δύσπνοια,σα να ζωντάνεψαν
όλοι οι εφιάλτες μου μαζί.
Και τότε είδα την ελπίδα μου τραυματισμένη,
ανάπηρη με φτερά τσακισμένα, παγιδευμένη
σαν μελλοθάνατη σε μιά γκρίζα άβυσσο
με τον φόβο να αγκαλιάζει την θλίψη μου
και σαν τανάλια να μου σφίγγει την καρδιά
χαμογελώντας μου με ειρωνικά μειδιάσματα.
Και τρόμαξα ακόμη πιο πολύ
διαπιστόνωντας πως τα όνειρα έμειναν ορφανά,
χωρίς ελπίδα πιά να συντροφεύει την ψυχή μου
κι ένα δάκρυ θολό,αλμυρό και κρυστάλλινο
κύλησε που όλα τα όνειρα εξόριστα εμείναν.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου)

ΣΤΕΡΝΗ ΕΛΠΙΔΑ

Φοβήθηκε η Άνοιξη.
Δεν θ'ανθίσει φέτος η αμυγδαλιά
ούτε οι μαργαρίτες θα στρώσουν
το χαλί τους.
Δεν θ'ακουστούν αντίλλαλοι απο γέλια
ούτε ο ήλιος θα ζεστάνει τις καρδιές,
αυτές που ξέχασαν τι είναι ευτυχία.
Φοβήθηκε η Άνοιξη.
Τρόμαξε απ' τον χειμώνα της ψυχής μας
μην τυχόν και ρίξει κεραυνό.
Και της σκοτώσει την στερνή της την ελπίδα.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 28-2-2013

ΕΛΠΙΔΑΣ ΦΤΕΡΟ

Βρέθηκες σε ένα
αβαθές και σκοτεινό πηγάδι
με οχιές δηλητιριώδης
τις σκέψεις να ροκανίζουν την ψυχή σου.
Μα δεν ζήτησες
στην σιωπηλή προσευχή σου
του ήλιου μια αχτίδα να φωτήσει,
μα ένα φτερό Ελπίδας για να πετάξεις,
πέρα μακριά απο Μαινάδες και Ερινύες
που αφεντάδες τίρανοι
θέσπισαν στην ζωή σου δραγουμάνους.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 22-5-2012

ΑΔΙΕΞΟΔΑ

Τα αδιέξοδα
της ζωής προσπερνώ
Χτίζωντας
αόρατες γέφυρες
στις όχθες
της Ελπίδας και της Υπομονής
Προχορώ.....
Με γόνατα ματωμένα
Τι κι αν έπεσα;
Tι κι αν χτύπησα;
Τι κι αν μάτωσα;
Εγώ βαδίζω
ως το τέλος
μιάς σκληρής διαδρομής.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 25-2-2013

ΑΠΟΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ

Παιδιά βιαζώμασταν να μεγαλώσουμε
Και τώρα που μεγαλώσαμε
ψάχνουμε την χαμένη παιδικότητα
Έτσι,για να την κρατήσουμε
Ασπίδα στους καιρούς της απονιάς.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 24-2-2013

ΟΤΑΝ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ

Είναι στιγμές που σαν αρχαία ιέρεια
επικαλείσαι λίγες σταγόνες ύδωρ
στις άνυδρες διαδρομές της ζωής σου.
Τότε οι ουρανοί ανοίγουν
λές και κάπιοι άγνωστοι θεοί
εισάκουσαν τις ικεσίες μιας ψυχής
και είπαν να παίξουν μαζί σου.
Πυκνές σταγόνες,διάφανες κουρτίνες
μικρά άυλα κρυσταλάκια
να πέφτει με θόρυβο πάνω απ' τη πόλη.
Νερό βίαιο,άγριο.
Νερό μνησίκακο.
Νερό σαν καθαρτήριο.
Κι εσύ βρεγμένος ως την ψυχή
να περπατάς καταδιόκωντας
χαμένα όνειρα.
Όνειρα που μπήκαν λαθραία στο μυαλό
και ύστερα λιποτάκτησαν σαν φυγάδες
απ' το κελί της ανυπέρβλητης μοναξιάς τους.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ  20-2- 2013

ΑΤΙΤΛΟ

......Και απομέιναμε μόνοι
σαν επιβάτες σε λάθος διαδρομή
τις νύχτες να κάνουμε όνειρα μικρά
και να επιβιώνουμε μέσα σε εφιαλτικές μέρες
ποτισμένες με άρωμα σήψης
και σε θολλά τοπία μιας περασμένης ευτυχίας....

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 10-2-2013

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙΑ

Τώρα
που γίναμε όλοι
άνθρωποι σαλιγκάρια
έρπωντας κλεισμένοι
τα βαριά καβούκια
της ψυχής μας
προσμένωντας μια βροχή
σαν αναγέννηση ζωής,
τώρα είναι
που οι ουρανοί όλοι
στέρεψαν απο νερό
και από συμπόνια.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 9-2-2013

ΚΟΜΠΟΛΟΓΑΚΙ

Έμαθα
να μετρώ
και να καταγράφω
στις σελίδες
του μυαλού
τις χαρές
που έζησα
μαζί τους,
κι 'εκανα
κομπλογάκι
όλες μου
τις λύπες.
Έτσι,
για να μετρώ
σαν ρολόι
τον χρόνο
μέχρι να συναντήσω
ακόμη
μια ευτυχία
στης ζωής
το μεγάλο ανηφόρι.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 3-2-2013

ΜΑΥΡΟΑΣΠΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Χάνομαι στη στίλβη
της εικόνας σου
σε μια παλιά
μαυρόασπρη φωτογραφία
που τώρα πιά
με κοιτά σαν έναν
άγνωστο.
Πολύτιμα θραύσματα
νοσταλγίας,
οδυνηρές αναμνήσεις
και η ψυχή να τρίζει.
Η καρδιά να αδειάζει.
Και το όνειρο
να γλυστρά,
σαν χαλασμένο αίμα
στο μονοπάτι της μοναξιάς.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ   2-2-2013

EDEM

Δεν ψάχνω
χαμένους Παραδείσους
με ουράνιες μουσικές
και σώματα αέρινα
να περιφέρονται
αλαφροίσκιοτα με χορούς
λές και τελούν γιορτή.
Εγώ,τρόγωντας
το απαγορευμένο μήλο
με δαίμονες και μαινάδες
γύρω μου να ερωτοτροπούν
χτίζω έναν Παράδεισο δικό μου
στα ερείπια και την τέφρα
μιάς επίγειας Εδέμ
που κάποιοι ολοσχερώς την καταστρέψαν.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 30-1-2013

ΠΑΓΩΝΙΑ

Δεν είναι το κρύο
που με κάνει
μια γωνιά να ψάχνω
να κουρνιάσω.....
Είναι τα ψεύτικα,
τα παγωμένα λόγια
αυτών που στη
ζωή ποτέ δεν νιώσαν
τι είναι να 'χεις πάντα
μια ζεστή καρδιά.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 27-1-2013