Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

ΦΩΤΑΓΩΓΗΣΗ

Ενιωσα στην ανασα σου
τον ερωτα να τρυπωνει στο ειναι μου,
αδαμαστο αλογο που αδυνατο να τειθασευσω
Αναψες μυρια λυχναρια αισθηματων
φωταψια να κανουν στο σκοταδι της ψυχης μου,
αυτα που χρονια σκεπαζουν οι ομιχλωδεις αναμνησεις
μεσα στο ερεβος στη μοναξια της νυχτας
Φωταγωγησα κι εγω την καρδια μου,
εστρωσα τα χαλια της αγαπης μου για σενα
και την ζεστανα με την φωτια της προσμονης.
Εκει να μπεις και μεσα της για παντα να φωλιασεις.

ΤΑΣΟΣ     ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΨΥΧΗΣ

Μεσα στην ψυχη σου
ενα βαθυ,γκριζο καταχειμωνο
και στ'αυτια σου να ηχουν
τα γιορταστικα καλοκαιρια
των αλλων.
Ψαχνεις σαν τον Πελλεα
να αναδυθεις απο τα βαθη της γης.
Να μυρισεις κι εσυ
το υπεροχο αρωμα της ζωης,
μιας ζωης που γκρεμιστηκε
κατω απο σηψη και λασπες
των ποδοπατημενων σου ιδανικων,
σ' ενα λουλουδι θες να μεταμορφωθεις
κι απο εναν θανατο αργο να αναστηθεις.

ΤΑΣΟΣ    ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ   19-11-2011 

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

ΕΠΙΒΑΤΕΣ ΣΤΟ ΣΚΑΡΙ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ

Ξεχνα τους δρομους της μοναξιας.
Ελα σε μενα,ταξιδι μαζι να κανουμε,
επιβατες στο σκαρι των ξεχασμενων
μας ονειρων.
Θ'αφησω τις αχτιδες της καρδιας μου
μακροβουτι να κανουν στα σμαραγδενια
νερα της ψυχης σου,
με φιλια θα παρω τη γευση της ζωης σου.
Κορμι με κορμι αφησε μου το αποτυπωμα
μιας αγνωστης ευτυχιας στο δερμα μου,
μαζι,βαθεια μεσα μας να φυλακισουμε
την σαγηνη των ερωτικων στιγμων
Πριν να χαθουν στο γερασμα του χρονου.

ΤΑΣΟΣ    ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ   21-11-2011

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

ΧΑΘΗΚΕΣ

Γιναμε πρωταγωνιστες
μιας αλλοπροσαλλης παραστασης,
σε ενα εργο μισοτελειομενο.
Χαθηκες,
σαν πρωινη υγρασια
που στις πρωτες ηλιαχτιδες εξαφανιζεται.
Χαθηκες,
σαν βιαστικος αναστεναγμος
μιας στιγμιαιας θλιψης,
σαν βουβος λυγμος
που δεν προφτασε να βγει απο τα χειλη.
Κι αφησες γυρω σου
πεταμενα ''σ'αγαπω'',
βεβηλωμενα κι αυτα και βρωμικα.
Σαν χαλακι λεκιασμενο
στο τελευταιο σκαλι της μοναξιας.
    ΤΑΣΟΣ   ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ''ΟΙ ΚΡΑΥΓΕΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ''ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΚΥΡΙΑ ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ



ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ – Οι κραυγές της σιωπής

«Οι κραυγές της σιωπής», είναι η πρώτη ποιητική συλλογή του Τάσου Σταυρακέλη, που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2011 από τις εκδόσεις ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ.

Ποίηση ερωτική, που αναβλύζει την ασίγαστη επιθυμία για επιβίωση, στις μετωπικές των συναισθημάτων, είναι η γραφή του. Εσωτερικά τοπία που αφηγούνται, επαναπροσδιορίζοντας προαιώνιους φόβους και δισταγμούς, σε κρυφούς πόθους. Μικρά ουράνια τόξα, που καταδιώκουν και καταδιώκονται από σιωπηλές βροχές, με ταξίδια στο όνειρο. Αμετάφραστοι στίχοι κρυπτογραφούν χρώματα στα ιδεοδρόμια της λύπης.

Δεν είναι εύκολο για τον ποιητή, να αποκαλύψει τους ναυαγισμούς της ψυχής, στους ωκεανούς των αισθημάτων. Είναι εκείνος, που κοινωνεί στα σκοτάδια, την ελάχιστη ελπίδα για φως, που δίνουν χαμόγελα φωτεινά και χέρια ζεστά. Διαμελίζεται στη λάμψη, επιπλέοντας στο σκοτάδι της μοναξιάς, με αγορασμένα αποτυπώματα σε σεντόνια, κρατώντας το λίγο μιας επαφής.
Πάντα ο ίδιος κόμπος στον λαιμό, όταν αδέσποτες νύχτες ματώνουν εκείνο που φεύγει νωρίς, χωρίς να προλάβει να το γνωρίσει. Αποκωδικοποιεί υποσχέσεις κομματιασμένες με σιωπές που πληγώνουν. (Α)-συνήθη παραγγέλματα ακροβατούν ανάμεσα σε λόγια φτηνά κι αστεία γνωστά. Κι είναι η ψυχή που ζητάει να γαληνέψει στις παγωμένες περιπολίες. Ανταριάζεται με δανεικές χαρές, ρουφώντας αλύπητα τον δροσερό αέρα μιας ψεύτικης και δηλητηριασμένης αγκαλιάς.

Αιωρήσεις που δεν αντέχουν σπίθες ματιών σαν φέγγουν σκοτάδια. Σαν Μαύρο πουλί που γλιστρά απαλά, για να πετάξει στην πιο βαθιά νύχτα. Κραυγές που θρέφουν την σάρκα στις αιχμαλωσίες του χρόνου, εγκλωβίζονται στους ιστούς μιας αράχνης αμνήμονης στο παρελθόν της αβύσσου. Προσκυνητές του εφήμερου, με αγοραίους έρωτες να εξαγνίζουν αμαρτωλά κορμιά αθωώνοντας πόθους στις μοναχικές εγκαταλείψεις.

ΓΕΡΙΚΑ ΣΚΑΡΙΑ

Γέρικα σκαριά.
Ναυαγισμένες ζωές
που χτύπησαν ξέρες.
Πρόσωπα αυλακωμένα
από του χρόνου το λεπίδι,
που κρέμονται ακόμα
από τα ξέφτια μιας ελάχιστης ελπίδας,
σαν μαριονέτες σ’ ένα θέατρο παραλόγου.
Που δεν αποζητούν χειροκρότημα
μα μονάχα ένα δικό σου χαμόγελο ζεστό…


Αποτεφρωμένες μνήμες, ηδονικές, που αγαπούν ένα ψέμα καίγοντας σκιές στα κρεβάτια της λήθης. Γιατί έξω από το δίκαιο κι από το άδικο ορίζονται τα συναισθήματα. Άλλωστε οι σκιές δεν ορίζουν φεγγάρια ολόγιομα σε ασέληνες νύχτες. Σε απατηλά βράδια, σώματα λατρεύονται, για μια νύχτα μόνον στις περιπέτειες της αποπλάνησης.


ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Έβγαλα από το μπαούλο της ψυχής μου
σεργιάνι στους αφιλόξενους δρόμους
της γκρίζας πόλης,
όλα τα θέλω μου
κάτω απ’ τ’ αστέρια
σκότωσα όλα τα πρέπει και τα μη,
και με το αίμα τους έγραψα
στο τετράδιο της καρδιάς μου
την λέξη «ελευθερία».
Έσπασα τα δεσμά μου.
Γιατί η ελευθερία δεν φορά χειροπέδες
και φίμωτρα…

Λεηλατημένοι σπαραγμοί από αλυσοδεμένα φαντάσματα, κρύβονται σε γιορτές, σε νικητήριους θανάτους πνιγμένους μόλις σε μια σταγόνα ευτυχίας. Κι ούτε λόγος για αγάπη, για φτερά που θέλησαν να υψώσουν το λάβαρο του έρωτα πάνω από τα θραύσματα του πάθους. Τρικυμισμένοι εραστές θα ναυαγήσουν άλλη μια νύχτα στους όρμους της θλίψης.

ΑΤΙΤΛΟ

Πόθοι κρυφοί.
Κρύφτηκαν και πάλι
σε σώματα πυρωμένα,
σε μάτια υγρά
κουρνιασμένα σε λευκά σεντόνια.
Για ένα ταξίδι στης ηδονής
στα μαγεμένα μέρη
σαν πεταλούδα που στο πρώτο φως
της μέρας, θα καούν,
αφήνοντας μόνο τον ήχο
απ’ το τελευταίο τους
φτερούγισμα…


Έκπτωτοι άγγελοι πιασμένοι στην απόχη των λυγμών. Με την μοναξιά να λιώνει, να ματώνει τα σπασμένα φτερά τους, στους καθεδρικούς ναούς της θλίψης. Κυλούν αιμάτινες στάλες στα τζάμια, στις εικόνες των κολασμένων άγιων της αγάπης. Στου πυρετού το ψέμα αναζητούν «φυσαλίδες επιβίωσης», βάζοντας ελπίδα στα πόδια, για να σώσουν και να σωθούν από τους λαβύρινθους της αβεβαιότητας, με την βεβαιότητα πως όλα όσα συμβαίνουν οδηγούν στην Εδέμ της ευτυχίας.


Η ΦΥΓΗ

Μόνος, με τις σταγόνες της βροχής
στο τζάμι να κυλούν,
σαν δάκρυα ενός νεφελώματος
που εσύ έστειλες για να μου
θυμίζει το ταξίδι της φυγής σου.
Χωρίς ίχνη,
σαν σύννεφο που εχάθη
στον γκρίζο ουρανό μιας νύχτας
σκοτεινής χωρίς αστέρια…


Για τον ποιητή η κλωστή που τον δένει γίνεται ποτάμι. Βυθίζεται στις όχθες φιλντισένιας νύχτας χρωστώντας την αθωότητα της ψυχής σε δυο ροδοπέταλα αφημένα γλυκά στα πέταλα της καρδιάς. Η όαση της αγάπης τραγουδισμένη με συναξάρια αντάμωσης τον καλεί σε περίπατο που σεργιανούν χαρές ελευθερίας.

ΙΚΕΤΗΣ

Ικέτης στα πόδια σου
τα ροδοπέταλα της ψυχής μου
θα αποθέσω.
Σε νύχτες
με ματωμένα φεγγάρια,
να πατάς,
στα τρίσβαθα της καρδιάς μου
εσύ να μπαίνεις,
χωρίς κλειδιά κι αποσκευές
τον δρόμο στην καρδιά μου
εσύ τα ορίζεις…


Ο Τάσος Σταυρακέλης καταφέρνει με την ποίηση να ξορκίσει και να κυνηγήσει τους δαίμονές του, αναβιώνοντας μνήμες. Επιθυμεί να εξιλεωθεί από αμαρτήματα σκονισμένων ονείρων στα συρτάρια της απόγνωσης, ως να πνιγεί ξανά σε αιμοστάλαχτα φεγγάρια ερώτων. Δεν χωρούν στην βροχή του «σταγόνες λησμονιάς» που πολύ τον πόνεσαν παρά μόνον στάλες που πλένουν γλυκά τα διαμαντάκια της ψυχής του.

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

ΤΟ ΙΕΡΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Γευτήκαμε φιλιά
που αιμοραγούσανε
αγάπη.
Νιώσαμε το αεράκι
να δροσίζει την λάβα
του κορμιού μας.
Κι ύστερα
καπνίζωντας ηδονικά
μαζέψαμε όλα τ'άστρα
απο τα πέπλα της νύχτας.
Τα σωματά μας
τα γυμνά για να σκεπάσουν
στου ερωτά μας το παιχνίδι
το ιερο.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΑΓΑΠΗΣ

Ψάχνω στους δαιδαλώδεις
δρόμους της καρδιάς σου
μια είσοδο να τρυπόσω,
μια ρωγμή έστω,που να χωρά
μα ηλιαχτίδα.
Σαν ηλιαχτίδα κι εγώ
την ζεστασιά να φέρω στην ψυχή σου
και μ'ένα φιλί κι ένα χάδι
-ηφαίστεια ενεργά-
ένα αποτύπωμα λαθραία
θα αφήσω στο κορμί σου,
της ανεξιτήλης αγάπης μου
για παντα.


ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

Από την υπό έκδοση δεύτερη ποιητική μου συλλογή

''Δρώμενα Ψυχής'' εκδόσεις ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

ΛΑΘΟΣ ΣΤΑΣΗ

Στεκοσουν εκει, βουβη  σκια
με μια γκριζα θλιψη εσαρπα
να σκεπαζει την παγωνια της
της ψυχης σου.

Περιμενες κι εσυ το λεοφωρειο...

Αραγε ποσα ονειρα σου
κατεβηκαν σε λαθος σταση
και ποσα αγνοησαν
φωτεινους σηματοδωτες
και μπηκανε σε λαθος διαδρομες...
      ΤΑΣΟΣ   ΣΤΑΥΡΚΕΛΗΣ

ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΣΗΜΑΔΙ

Κεντας τη νυχτα
   και παλι,
αναζητωντας μικρες
    ελπιδες
και ονειρα κατω απο
του φεγγαριου το φως
    που
κι αποψε σ'εβαλε σημαδι.
Και με τα δακρυα σου
-μια δωρεα της φιλης
    μοναξιας σου-
φτιαχνεις αστερια στον
    καμβα.
Ετσι,για να λες πως
δεν σε βρηκε το ξημερωμα
     μοναχη.
ΤΑΣΟΣ     ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

     

ΤΟ ΦΥΛΑΧΤΟ

Έρχεσαι στα ονειρά μου αθόρυβα
σα να μην πατάς στο φθαρμένο
πια μωσαικό,μα αιωρείσαι.
Πάντα με την ίδια λάμψη,
πάντα με μιά θάλασσα γαλήνεια στα μάτια,
πάντα με ένα χαμόγελο
σαν φλόγα να ζεσταίνει της ψυχής την παγωνιά
και μ'ένά χάδι σου γλυκό για φυλαχτό.
Και τότε πιάνουμε κουβέντα.
Λέμε όσα δεν πρόλαβαν να ειπωθούν.
Μου λες πως είσαι ευτυχισμένη τώρα πιά,
πως η χαρά σου είιναι μεγάλη και γιά μένα.
Και τότε κλαίω.
Όχι όχι,δεν είναι δάκρυα λύπης ,μα χαράς.
Κι ύστερα χάνεσαι,άυλη μορφή μέσα στη νύχτα,
προσπαθώ να σε κρατήσω κοντά μου 
λίγο, τόσο δα λίγο ακόμα,μάταιος κόπος,
σαν αερικό φεύγεις φωναζώντας μου γελαστή
''παντά μπροστά προχώρα,έγω είμαι εδώ,
να σε προσέχω και πάντα να σε αγαπώ''.
ΤΑΣΟΣ   ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ   25-10-2011
          (Στη μνημη της μητερας μου)

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

ΣΤΑΧΤΕΣ ΟΝΕΙΡΩΝ

Τι ειναι αυτο
το γκριζο
στα ματια σου
ρωτησες.
Σταχτες ονειρων
σου απαντησα.
Αυτες
που τα δακρυα
δεν εφτασαν
να πλυνουν.

ΤΑΣΟΣ    ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

ΦΘΙΝΟΠΩΡΑ ΧΑΜΕΝΩΝ ΕΡΩΤΩΝ

Φθινοπωριασε.
Ποσο αγαπω τα φθινοπωρα....
Επεσαν τα πρωτα φυλλα,
κλαδια γυμνα και μονα
τα τυλιξε κι αυτα η μοναξια.
Φυλλα που παρασερνει το βοριαδακι
και χανωνται,σαν εκεινα τα ''σ'αγαπω''
που παρασυρθηκαν και χαθηκαν στα συννεφα.
Φυλλα πρασσινα που εγιναν χαλκινα
σαν εκεινες τις φωτογραφιες περασμενων ερωτων
με τα μισοσβησμενα χαμογελα
που σιγα σιγα,χρονο το χρονο κιτρινησαν.
Μα το περιγραμμα της κορνιζας
εμεινε για παντα στον τοιχο
να κλεινει μεσα του την απωλεια
μιας προσκαιρης ευτυχιας.

ΤΑΣΟΣ    ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

ΕΚΠΤΩΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

Τι θλιβερό
να ερωτοτροπεί
πάλι κι απόψε
μαζί μου η μοναξιά,
αιωρούμενη πάνω μου
προσπαθώντας να ασελγήσει
στην ψυχή και το μυαλό μου.
Κι εσύ,
ένας Εκπτωτος Αγγελος μακριά μου,
μιά μαριονέτα με κομμένα τα σχοινιά
να προσπαθείς για  να γιατρέψεις
τις πληγές σου
απο μια βίαιη πτώση σου
στης ουτοπίας των ηδονικών στιγμών
τον απύθμενο γκρεμό.

ΤΑΣΟΣ    ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ      4-11-2011

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ

Πολλες φορες
σου το εχω πει
να μην φοβασαι
την αγαπη.
Δεν ειναι λυκαινα
να σε κατασπαραξει,
ουτε και τιγρη
που το θυμα της ζητα.
Κοιταμε,
πες τ'ονομα μου
και θα καταλαβεις,
δες την πυρινη φλογα
των ματιων μου,
αισθανσου την ζεστασια
που εκμπεμπουν στην καρδια σου.
Ειμαι εγω,
της αγαπης ευλαβικος προσκυνητης.
Μ'ενα φιλι μου,
μ'ενα χαδι,
ολους τους φοβους σου
θα εξοστρακισω μακρια.

 ΤΑΣΟΣ   ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ    6-11-2011

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

ΣΑΚΙ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Το χερι μου σφυξες
ελα μου ειπες
εξω η ζωη μας περιμενει,
ειμαι εδω, μα μ'ενα βλεμα σου
της αδειας μου ζωης
την παγωνια αυτο ζεσταινει.
Κι εγω, που στα ταξιδια της ζωης
μονος πορευτηκα
μ'ενα σακι,βαρυ φορτιο
μοναξιας στην πλατη,
μες 'στην ψυχη σου
-Θεε μου το ορκιστηκα-
να μπω και να την ξεχειλισω αγαπη.
ΤΑΣΟΣ   ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ     2-11-2011

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Στο πυρινο σου
      βλεμα
πηρε φωτια   
      το ειναι μου.
Αναστηθηκαν ξεχασμενες
       αισθησεις,
ξεχασμενα αισθηματα
που χρονια ειχαν παγωσει
       στην καρδια μου.
Σα να αιχμαλωτησες
για παντα την ψυχη μου.
       Ναι!
Αιχμαλωτος της αγαπης σου,
δεσμιος του ερωτα σου
θελω εγω μια ζωη
      για σενα να 'μαι.

ΤΑΣΟΣ    ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ     1-11-2011


ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Αναμνησεις......
Μικροι παφλασμοι
που τ' ακρογιαλι
του μυαλου δροσιζουν
σαν τις σταγονες
φευγαλεας ευτυχιας.
Κι αλλωτε παλι
κυματα μαβια
που λαχταρουν  μια αγκαλη
για να γευτουν λιγη γαληνη
μες'της ζωης
μια απροσμενη κακοκαιρια'.
Μια αγκαλια
σαν ενας ηλιος λαμπερος
να τις ζεστανει
για να μη νιωσουνε
ποτε τη μοναξια.
     ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ    29-10-2011