επικαλείσαι λίγες σταγόνες ύδωρ
στις άνυδρες διαδρομές της ζωής σου.
Τότε οι ουρανοί ανοίγουν
λές και κάπιοι άγνωστοι θεοί
εισάκουσαν τις ικεσίες μιας ψυχής
και είπαν να παίξουν μαζί σου.
Πυκνές σταγόνες,διάφανες κουρτίνες
μικρά άυλα κρυσταλάκια
να πέφτει με θόρυβο πάνω απ' τη πόλη.
Νερό βίαιο,άγριο.
Νερό μνησίκακο.
Νερό σαν καθαρτήριο.
Κι εσύ βρεγμένος ως την ψυχή
να περπατάς καταδιόκωντας
χαμένα όνειρα.
Όνειρα που μπήκαν λαθραία στο μυαλό
και ύστερα λιποτάκτησαν σαν φυγάδες
απ' το κελί της ανυπέρβλητης μοναξιάς τους.
ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 20-2- 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου