Στις άδειες αδύναμες νύχτες
οι λέξεις στήνουν παιχνίδια
στην ψυχή και στο νού.
Λέξεις χρυσά καρφιά.
Κατευθείαν στην πληγή.
Και λέξεις μικρά κλειστά μπουμπούκια να αφήνουν μια κάποια αισιοδοξία.
Οι νύχτες των Ποιητών.....
Στο γλυκό ημίφως μιας παλιάς λάμπας και στους ονειροεφιάλτες λησμονημένων καιρών.
Στον τοίχο η σκιά της μοναξιάς ηδονοβλεψίας
σε νυχτερινές παρατηρήσεις.
Τάσος Σταυρακέλης
