ΧΡΟΝΟΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Έρχονται νύχτες
μαυροφορεμένες νύμφες
ακροβατώντας
σε τεντωμένα σχοινιά
να τιθασεύσουν
ευάλωτα συναισθήματα
φόβους και ενοχές.
Εύθραυστες οι καρδιές,
ραγισμένες
έτοιμες να σπάσουν
στον φθοροποιό χρόνο
σε μικρά κρύσταλλα οδύνης
και να κυλίσουν
στην θολερή λίμνη
μιάς βαλτώδους μοναξιάς
που σαν Λερναία Ύδρα
κατασπαράζει σαρκία
διψασμένα για αγάπη.
Κι εσύ,
κάνεις το ανεύφικτο ευφικτό
θρύψαλα η ζωή σου
να μην γίνει
σ' αυτούς τους χρόνους
της Μεγάλης Μοναξιάς.
ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου)