Σε χλωμά δωμάτια μοναξιάς ερωτοτροπούν όλοι οι δαίμονες
με τις μάγισσες της ζωής μας σιγομιλώντας με αποκηρυγμένους στίχους καταραμένων ποιητών.
Στον θολό καθρέφτη μια ραγισμένη στην όψη αγία σκορπά μαραμένα ρόδα και αγγελτήρια θανάτου αυτόχειρων ερώτων την ώρα που μνήμες μαυροφόρες ξερνούν αρώματα λεβάντας και ένας έκπτωτος άγγελος κλαίει στο βουβό σκοτάδι.
Κι εγώ,μέσα στο μώβ της απουσίας
ζώ ακόμα έναν μικρό θάνατο
λίγο πρίν γίνω
μιά αστραπή στήν προσμονή.
Τάσος Σταυρακέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου