Ανοίγω δρόμους στους δαιδαλώδεις λαβύρινθους της εύθραυστης πληγωμένης και τσακισμένης ψυχής μου.
Κάτω απο το δέρμα μου,
σα χαρτί που γίνεται όλο
και πιο πολύ διάφανο
υποβόσκουν τώρα όλα τα ναυάγια ακρωτηριασμένων στιγμών σε έναν χρόνο που κυλά γύρω μου ανελέητα.
Δε φοβάμαι τώρα
τους μονοδρόμους της ζωής. Χρωματίζω τη μοναξιά κατακκόκινη. Και βάζω ταμπέλα "Ξεπούλημα μοναξιάς.
Τιμή ευκαιρίας"
Τάσος Σταυρακέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου