Αρέσκω με στο να αφουγκράζομαι
τις παρθένες σιωπές σου,
να μπαίνω σαν αερικό στο στόμα σου και να ιχνηλατώ όλες εκείνες
τις φοβισμένες λέξεις
που δεν τόλμησες να ειπωθούν .
Γιατί δε μιλάς;
Πές κάτι, εστώ και άσχετο.
Έστω και αστείο.
Κλειδώσαμε λέξεις ανύπωτες
μες στα μπαούλα της ψυχής μας πετώντας τα κλειδιά
στη μοναξιά μας.
Και τα αισθήματα κι αυτά φυλακισμένα σε κελιά ανήλια που καρτερούν
και λαχταρούν μια κάποια εξιλέωση. Μίλα,πες κάτι.
Κάνει κρότο απόψε η σιωπή
και με φοβίζει.
Μίλα,πάντα φοβόμουν
την τόση ησυχία.
Τάσος Σταυρακέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου