Μαραμένα Σαββατόβραδα
υποκλίνονται στη μοναξιά τους
λίγο πρίν ξεψυχήσουν πάνω
στις αδιόρατες λεπίδες της νύχτας.
Τοπία ψυχής ανεξιχνίαστα
σε διαδρομές χέρι μέ χέρι
με μια απέλπιδα παραίτηση.
Και η ζωή να απομακρύνεται.
Να διαμελίζεται σαν κόκος αλάτι
μέσα στην παλλίροια όλων των γλαφυρών και αυτάρεσκων
μικροτήτων μας.
* Τάσος Σταυρακέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου