Μίζερες μέρες
γριές φθυσικές πόρνες
σέρνουν τα πόδια τους
κάτω απο σύννεφα αιθάλης
και πτωμαίνης νεκρών ονείρων.
Το Φως αρωστιάρικα λιγοστεύει
και το Σκοτάδι θριαμβεύει
σε εκείνη τη ρωγμή του χρόνου
που χάσκει σαν αιμόφυρτο αιδείο.
Που να πιαστώ τώρα;
Τώρα που ο κόσμος πάλλεται αιωρούμενος
πάνω σε πέπλα θανάτου και οργής;
*Τάσος Σταυρακέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου