Τυλιχτήκαμε με το άρωμα
μιας νοσταλγικής Άνοιξης
τρίβωντας στα δάχτυλα
πεθαμένους ανθούς νερατζιάς.
Η Περσεφόνη, μόνη στη θλίψη της
έμεινε στο κιβούρι της
μετρώντας τα πταίσματα του κόσμου
και όλες τις χαμένες μάχες της ζωής,
κι εμείς , ατέρμονα τεμαχισμένοι
να βαδίζουμε πάνω σε ανασφαλή όνειρα
σε μια Άνοιξη όμορφη σαν Παναγιά
και θλιμμένη σαν ιερή πόρνη.
*Τάσος Σταυρακέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου