Αυτάρεσκες μικρότητες


Μαραμένα Σαββατόβραδα
υποκλίνονται στη μοναξιά τους
λίγο πρίν ξεψυχήσουν πάνω
στις αδιόρατες λεπίδες της νύχτας.
Τοπία ψυχής ανεξιχνίαστα
σε διαδρομές χέρι μέ χέρι
με μια απέλπιδα παραίτηση.
Και η ζωή να απομακρύνεται.
Να διαμελίζεται σαν κόκος αλάτι
μέσα στην παλλίροια όλων των γλαφυρών και αυτάρεσκων
μικροτήτων μας.

* Τάσος Σταυρακέλης

Η Απελπισία της Άνοιξης

Μια απελπισμένη Άνοιξη
σαν χαμένο όνειρο,
σαν ένα καθήκον που αθετήσαμε.
Αμφίθυμα συναισθήματα
ψάχνουν μια αχτίδα φωτός
στα μεγάλα μας σκοτάδια
και ο κόσμος υλικός και αδρανής.
Ένα λυπημένο φεγγάρι
κρύφτηκε τώρα
στις στάχτες θλιμμένων ποιημάτων.


* Τάσος  Σταυρακέλης

Ραγισμένα φεγγάρια

Εκπορνεύονται οι μέρες μας
ισοροπώντας με τα σπασμένα τους τακούνια
πάνω στις σκουριασμένες ράγες 
μιάς επίγειας σαρκοβόρας Κόλασης.
Ραγισμένα φεγγάρια τώρα
φωτίζουν τον όλεθρο που ψάχνει
μια κάποια αφορμή.
Στο σκοτεινό τούνελ του αβέβαιου
μην ψάχνεις χαραμάδες φωτός.
Μάταιος κόπος, χαμένος απο χέρι.


* Τάσος  Σταυρακέλης

Ψευδαισθήσεις

Μπλεχτήκαμε σε παιχνίδια ψευθαισθήσεων.
Λόγια ψεύτικα γίναν η σιδερένια φυλακή μας
σε μέρες και νύχτες με τη βαριά οσμή
μιας ανελέητης σήψης που διαποτίζει
αργά και επώδυνα τον δρόμο της ζωής.
Μην ψάχνεις την Κόλαση.....
Είσαι μόνιμος κάτοικος της τώρα.


* Τάσος   Σταυρακέλης

Σπασμένη μαριονέτα

Κάθε που νυχτώνει μικροί θάνατοι

παίζουν ένα ατέρμονο κρυφτό μαζί μου.
Ξεσκεπάζουν τα  έγκατα της ψυχής μου
αποκαλύπωντας μια άνιση μάχη
ενός Δαίμονα και ενός  Αγγέλου.
Πως να λυτρωθείς απο αυτούς
σε μια ζωή σπασμένη μαριονέτα
με τα νήματα όλα κομμένα;;

* ΤάσοςΣταυρακέλης

Εξιλέωση

Πεθαίνουν οι μέρες μας
κιτρινισμένες σαν παλιό χαρτί
μέσα στα χέρια βαρβάρων.
Που να κρύψω τώρα
μια φούχτα φτωχά όνειρα
που ζητούν εξιλέωση;

  



* Τάσος  Σταυρακέλης

Μεθυσμένοι έρωτες

Χάνονται στις νύχτες
οι μεθυσμένοι ερώτες.
Χάνονται σαν αστέρια
πίσω απο τις πτυχές
γερασμένων ημερών.
Χάνονται μέσα στη βουή
της βρώμικης πόλης
Χάνονται.
Αφήνωντας μια γλυκιά μελαγχολία
σαν παλιά φωτογραφία που ξεθώριασε.

*Τάσος  Σταυρακέλης

Ασεβείς  πόθοι

Ασεβείς πόθοι πνιγμένοι
μέσα σε νυχτερινές ονειρώξεις
με μια πικρή γεύση απόγνωσης
σε χείλη διψασμένα
και κορμιά σμπαράλιασμένα
στην λήθη μιας ερεβώδους μοναξιάς.
Τα σπασμένα κομμάτια της ζωής
χρυσά καρφιά στο σώμα.
Ένας άγγελος γελάει εξωφρενικά.
Κι ένας άλλος πεθαίνει στον λυγμό του.

*Τάσος  Σταυρακέλης

Απολιθωμένα όνειρα


Μόνη, ολομόναχη σε ένα δωμάτιο
σα ναυαγός της ζωής της 
στο δικό της νησί με τα απολιθομένα όνειρα
και τις  βαλσσμωμένες ελπίδες
σαν σκηνικό Χιτσκοκικής ταινίας.
Στη λήθη μιας άνυδρης ζωής
με φωτογραφίες μαυρόασπρα φαντάσματα
αραδιασμένες σαν στρατιωτάκια
πάνω στο λευκό ανέραστο σεντόνι.
Η Μαρλέν σογοτραγουδά fàlling in love again
κι εκείνη μετρά απουσίες.
Ψάχνωντας τη διέξοδο κινδύνου
στον λαβύρινθο της μοναξιάς της.

*Τάσος  Σταυρακέλης

ΛΕΞΕΙΣ
(WORDS)

Να είστε προσεκτικοί με τις λέξεις,
Ακόμα και με τις θαυμαστές.
Για τις θαυμαστές βάζουμε τα δυνατά μας ·
Μερικές φορές μαζεύονται σαν έντομα
Κι αφήνουν όχι ένα κεντρί αλλά ένα φιλί.
Μπορούν να είναι τόσο καλές όσο τα δάχτυλα.
Μπορούν να είναι τόσο πιστές όσο ο βράχος
Που πάνω του στρογγυλοκάθεσαι.
Αλλά μπορούν να είναι και μαργαρίτες και μελανιές.
Ωστόσο είμαι ερωτευμένη με τις λέξεις.
Είναι περιστέρια που αποσπώνται απ’ το ταβάνι.
Είναι έξι ιερά πορτοκάλια καθισμένα στα γόνατά μου.
Είναι τα δέντρα, τα πόδια του καλοκαιριού,
Κι ο ήλιος, το παθιασμένο του πρόσωπο.
Ωστόσο συχνά με απογοητεύουν.
Έχω τόσα πολλά που θέλω να πω,
Τόσες πολλές ιστορίες, εικόνες, αποφθέγματα, κ.τ.λ.
Αλλά οι λέξεις δεν είναι αρκετά καλές,
Οι λανθασμένες με φιλάνε.
Μερικές φορές πετώ σαν ένας αετός
Αλλά με τις φτερούγες του τρωγλοδύτη.
Όμως προσπαθώ να τις φροντίζω
Και να είμαι ευγενική μαζί τους.
Οι λέξεις και τ’ αυγά πρέπει να χειρίζονται προσεχτικά:
Μια φορά αν σπάσουν, είναι πράγματα
Που είναι αδύνατον να επισκευαστούν

Anne Sexton

Άτιτλο

Κάτω απο αιματοβαμένσ φεγγάρια

το προσωπό σου άγγελος παραδείσου.

Κι εγώ ένας ακόμα αμαρτωλός

μέσα απο τα σκοτάδια της ψυχής

βρήκα το Φώς μέσα απ' τη μορφής σου.

*Τάσος  Σταυρακέλης

Εγκατάλειψη

Τσιγάρα , καφές κι εκείνο το φιλί
που θα γινόταν ένας έρωτας
να αιωρείται ανάμεσα στους καπνούς
και στο καθρέφτισμα 
μιάς πρόωρης εγκατάλειψης.
Επώδυνα σκληρής και σαρκοβόρας.


*Τάσος  Σταυρακέλης

Σκοτάδι

Μίζερες μέρες 
γριές φθυσικές πόρνες
σέρνουν τα πόδια τους
κάτω απο σύννεφα αιθάλης
και πτωμαίνης νεκρών ονείρων.
Το Φως αρωστιάρικα λιγοστεύει
και το Σκοτάδι θριαμβεύει
σε εκείνη τη ρωγμή του χρόνου
που χάσκει σαν αιμόφυρτο αιδείο.
Που να πιαστώ τώρα;
Τώρα που ο κόσμος πάλλεται αιωρούμενος
πάνω σε πέπλα θανάτου και οργής;


*Τάσος  Σταυρακέλης

Chanel 5

Φορώντας τις αγαπημένες της γόβες
μια νύχτα πέταξε πάνω
από τον Σηκουάνα.
Αφήνωντας πίσω της
το κενό της μοναξιάς της
και λίγες σταγόνες chanel 5.

*Τάσος  Σταυρακέλης

Η θλίψη της Άνοιξης

Τυλιχτήκαμε με το άρωμα
μιας νοσταλγικής Άνοιξης
τρίβωντας στα δάχτυλα
πεθαμένους ανθούς νερατζιάς.
Η Περσεφόνη, μόνη στη θλίψη της
έμεινε στο κιβούρι της
μετρώντας τα πταίσματα του κόσμου
και όλες τις χαμένες μάχες της ζωής,
κι εμείς , ατέρμονα  τεμαχισμένοι
να βαδίζουμε πάνω σε ανασφαλή όνειρα
σε μια Άνοιξη όμορφη σαν Παναγιά
και θλιμμένη σαν ιερή πόρνη.

*Τάσος Σταυρακέλης

Σκοτεινά φεγγάρια

Είναι άνθρωποι
άγγελοι κρεμασμένοι
σε καλώδια ηλεκτροφόρα.
Και άλλοι θρύψαλα.
Σαν κούκλα πορσελάνινη
πεσμένη στο πάτωμα.
Είναι γιατί κανείς
δεν φώτησε με λίγη αγάπη
τα σκοτεινά φεγγάρια 
της ψυχής τους.


*Τάσος Σταυρακέλης

Ξέφτια

Παλεύουμε να πιαστούμε
από κουρέλια χαράς.
Κι όλο μπλέκουμε στα ξέφτια της
πέφτωντας στο κενό.
Χωρίς δίχτυ ασφαλείας.
Μοναχικοί σχοινοβάτες
στο τέλμα της αβύσσου.


*Τάσος Σταυρακέλης

Το φιλί της Αγάπης.

Περπατούσε μαζί με τον κόσμο, αλλα μόνος, στην περιφορά του Επιταφίου.Με μια θλίψη στην καρδιά και ένα βούρκωμα στα μάτια.Μέσα του σιγοψυθίριζε τα Εγκώμια.Τα είχε μάθει μικρός, όταν παιδάκι με τη μητέρα του πήγαιναν ολη την Μεγάλη Εβδομάδα στην εκκλησια.
Περπατούσε πίσω απο τον Επιτάφιο , τους ιερωμένους και τις μυροφόρες και σκέφτονταν ποσες σταυρώσεις είχε η δική του ζωη.Χωρίς Ανάσταση.....
Η Ζωή εν τάφω εψελνε ο παπάς και εκείνος μέσα στη φλόγα του κεριού του έβλεπε τους μικρους θανάτους του.
Οχι.Δεν τον πείραζε που ακολουθούσε την περιφορά του Επιταφίου μόνος ανάμεσα σε πολύ κόσμο.Αυτό που πάντα ήταν σαν τσίμπημα στην καρδιά ηταν που στην Ανάσταση την ωρα του " Χριστός Ανέστη", την στιγμή που όλοι θα αντάλλασαν το φιλι της Αγάπης,  εκείνος δεν θα ειχε κάποιον ανθρωπο να φιλήσει και να τον φιλήσει.
Παρα μόνο το εικόνισμα του Χριστού.Που τόσο πίστευε.

Καλή Ανάσταση σε ολους τους μόνους και μοναχικούς ανθρώπους εκει έξω.Και να ξέρετε δεν είστε οι μόνοι......

*Τάσος Σταυρακέλης

Του κόσμου οι Σταυρωμένοι

Άρωμα απο άνθη νερατζιάς
να τυλίγουν τη θλίψη
μιας ακόμα Μεγάλης Παρασκευής.
Καμπάνες πένθιμες
και οι Σταυρωμένοι του κόσμου πολλοί.
Χωρίς Αποκαθήλωση,Χωρίς Ανάσταση.
Οι πληγές να χάσκουν ορθάνοιχτες
στάζωντας ορργή και απελπισία.
Θεέ μου, μην με εγκαταλέιπεις.

*Τάσος Σταυρακέλης

Η Μεγάλη Παρασκευή των νεκροζώντανων

Ξημέρωμα Μεγάλης Παρασκευής
Νεκροζώντανοι και ζόμπυ
περιφέρονται εναγωνιωδώς
για μια δόση πλαστής ευτυχίας
κάτω απο ένα θανατερό φεγγάρι.
Η κακοντυμένη πόρνη στο φανάρι
σαν Χριστός στο Σταυρό.
Άνθρωποι με νεκρές ψυχές
σε σώματα Σταυρωμένα χρόνια.
Και η Ανάσταση να μένει
μόνο στις γραφές σαν παραμύθι.

*Τάσος Σταυρακέλης

Σταυρωμένα όνειρα
Σταυρωμένες ελπίδες
Ποιά Αποκαθήλωση;
Ποιά Ανάσταση
τώρα να περιμένω;

*Τάσος Σταυρακέλης

Καρφιά σκουριασμένα

Πύρινα χρόνια.
Μια Σταύρωση κάθε μέρα.
Καρφιά σκουριασμένα
πολλαπλών χρήσεων.
Σταυρώσεις ψυχών
και οι Φαρισσαίοι
να πλιατσικολογούν τα αργύρια.
Πολλοί οι Σταυροί
λόφος κανένας.
Μην ψάχνεις για Αποκαθήλωση.
Ανάσταση μην περιμένεις
τώρα οι Πιλάτοι 
νύτουν τας χείρας με το αίμα σου.
*Τάσος Σταυρακέλης

Ο Γολγοθάς είναι εδώ

Ο Γολγοθάς δεν είναι πια λόφος.
Μην ξεγιελιέσαι.
Είναι η ζωή.
Η δική σου, η δική μου.
Είναι οι ζωές των άλλων
που Σταυρόνωνται σε μια
επίγεια Κόλαση με οσμή χολής
και δηλητήριο από ανθρώπους - φίδια
που έρπονται ανάμεσα σε κουφάρια
απο νεκρές ματαιοδοξίες.
Το μάτι του Θεού εποπτεύει
μέσα απο σύννεφα αιθάλης
και αυτοανάφλεκτων ονείρων.
Τα σκουριασμένα καρφιά
τρυπούν και ματώνουν τις μέρες τώρα.
Κανένα έλεος.
Καμιά Ανάσταση μην περιμένεις πιά.
*

#ΤάσοςΣταυρακέλης

Μαύρη σκιά

Γίναμε κομμάτια διαβάζωντας Σύλβια Πλάθ μέσα σε νύχτες

σκεπασμένες με αιθαλομίχλη.

Δακρύσαμε με Rien ne va plus

της Μαργαρίτας Καραπάνου

όταν η ψυχή κρύωνε στη μοναξιά της

και ο τρελός λαγός του Σαχτούρη έτρεχε, μαύρη σκιά στον τοίχο.

Κι έμεινε μια ανήμπορη νοσταλγία

τις μοχθηρές μέρες να συντροφεύει

τα ανάπηρα όνειρά μας.

*

Τάσος Σταυρακέλης

Αυτόχειρες αγάπες


Μέσα σε αγγαλιές Αγίων,
μέσα σε αγγαλιές Αμαρτωλών,
βάσανα έρωτα σε τσακισμένα σώματα
που για λίγο ζεστάθηκαν χωρίς ενοχές
από λαθραία φιλιά πάνω σε κλίνες
μιας πόρνης μοναξιάς.
Και η αγάπη, πάνω στην κόψη του ξυραφιού
μια ακόμη αυτόχειρας.
Ένα ακόμα θύμα.
*

#ΤάσοςΣταυρακέλης

Πάντα έρχεσαι σαν την βροχή.
Πάντα φεύγεις σαν τον άνεμο.
Στο ενδιάμεσο αφήνεις
ένα καταχείμωνο ψυχής.
Έρημο και άδειο.
Πιο κρύο και απο θάνατο.

#ΤάσοςΣταυρακέλης

Κασιανή

Φόρεσα μια παπαρούνα
Σαν στάμπα απο αίμα στο πέτο,
εκεί κοντά στην καρδιά.
Η Κασιανή πάλι θα ψάλει
το τροπάρι της αμαρτωλής
σε έναν κόσμο βουτηγμένο
στη σήψη ενός αρωστιάρικου Εγώ.
Ποιάν Ανάσταση να καρτερώ τώρα;
Τώρα ,που γέμησε η ζωή μου
νεκροζώντανες μορφες;
*

#ΤάσοςΣταυρακέλης

Ανάμεσα στο Ωσανά και στο Σταυρωθήτω

Μέσα σε ένα πυρετώδες παρελθόν
συνθλιμμένος,σε ατελείωτες διαδρομές
κάπου ανάμεσα στο Ωσανα και στο
Σταυρωθήτω, πάλεψα με τα τέρατα
που μόλυναν την ψυχή μου.
Έμαθα να ιππεύω ολόγυμνος
όλες τις θύελλες μιας άζωης ζωής
και να σκοτώνω όλες τις ανόητες χίμαιρες
που σαν φιλήδονες πόρνες πεζοδρομίου
αελγούσαν στο μυαλό και στο σώμα.
Τώρα πια, μες στο πυκνό σκοτάδι
έμαθα να ξορκίζω απώλειες και λάθη.
Με μόνο ακροατή 
τις ατέρμονες σιωπές της νύχτας.
*

#ΤάσοςΣταυρακέλης

Τα Ιερά Πάθη του Έρωτα

Έστρωσα δάφνες και ροδοπέταλα
αγνή , γυμνή και αμόλυντη
να εισέλθεις στην δική μου κόλαση,
εκεί που συνανθροίζονται οι Ερυνίες
με τις τις Μαινάδες τις εφιαλτικές νύχτες.
Εκεί, απο τα χείλη βύσσινο
μου πρόσφερες χολή και ξύδι
με τα φιλιά του Ιούδα, κάτω απο
τον σεληνιασμένο ουρανό
των απαγορευμένων ηδονών.
Τόσα φιλιά, τόσο άκαρπο σπέρμα
για μιά ακόμη σταύρωση μου.
Χωρίς μιά κάποια ανάστασή.
*
#ΤάσοςΣταυρακέλης

Συννουσίες με φαντάσματα

Ζούμε λαθραία αναπνέωντας τη σήψη
της βαλτώδους ζωής μας, καθισμένοι
πάνω σε κουφάρια ονείρων
και στιγμών που αυτοκτόνησαν απο θλίψη.
Τις νύχτες συννουζιαζώμαστε
με χλωμά αλυσοδεμένα φαντάσματα.
Αλυσοδεμένα με ένα πρέπει και ένα μη.
Και οι μέρες ξημερώνουν....
Με τον κόσμο να χάσκει,
ματωμένη μήτρα μπροστά στον τρόμο
μιάς ανέραστης και αβέβαιης ζωής.
*

#ΤάσοςΣταυρακέλης