ΧΑΘΗΚΕΣ

Γιναμε πρωταγωνιστες
μιας αλλοπροσαλλης παραστασης,
σε ενα εργο μισοτελειομενο.
Χαθηκες,
σαν πρωινη υγρασια
που στις πρωτες ηλιαχτιδες εξαφανιζεται.
Χαθηκες,
σαν βιαστικος αναστεναγμος
μιας στιγμιαιας θλιψης,
σαν βουβος λυγμος
που δεν προφτασε να βγει απο τα χειλη.
Κι αφησες γυρω σου
πεταμενα ''σ'αγαπω'',
βεβηλωμενα κι αυτα και βρωμικα.
Σαν χαλακι λεκιασμενο
στο τελευταιο σκαλι της μοναξιας.
    ΤΑΣΟΣ   ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ