Ξενυχτώ δίπλα στις αναπνοές
ενός άγρυπνου ρεαλισμού
που προσπαθεί να με εξοντώσει.
Κάθε ξημέρωμα
φοβισμένες βεβαιότητες επαναστατούν,
σκαρφαλώνουν στον φωταγωγό
ηδονοβλεψίες της ζωής
σε σκονισμένα παράθυρα.
Σε σπίτια που μυρίζουν τη σήψη
μιας μίζερης ζωής.
Και στον ακάλυπτο, μια χούφτα σφαίρες
από απεγνωσμένες αυτόχειρες ελπίδες.
Ένα περιστέρι φτερουγίζει μακριά
φοβισμένο απο την πραγματικότητα.
* Τάσος Σταυρακέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου