ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΨΥΧΗΣ

Άνοιξη,μυρωδιές της ακόμα και μέσα
στην πολύβουη πόλη!!!
Μεγάλη Εβδομάδα....
Απο παιδί-μην με ρωτήσετε γιατί-περίμενα
αυτή την εβδομάδα,αυτή την μεγάλη γιορτή
της Χριστανοσύνης.Η Εβδομάδα των Αγίων
Παθών του Κυρίου,μια εβδομάδα θλίψης
μα στο τέλος η χαρά.Η χαρά της Αναστάσεως!
Μ' αρέσει γιατί μέσα απο την θλίψη της
γαληνεύει η ψυχή....
Οι εκκλησιές μας πάλι γεμάτες κόσμο,άνθρωποι
όλων των κοινωνικών τάξεων,πλούσιοι και φτωχοί,
άνθρωποι βασανισμένοι που εκεί,στο Ναό του Θεού
γαληνεύουν την ψυχή τους μέσα απο τα τροπάρια
και τους ύμνους που είναι τόσο μα τόσο όμορφα!!
'Ανθρωποι που δεν έχασαν την πίστη τους στο Θεό
ακόμα και τώρα,εν μέσω κρίσης...
Κι εγώ αναμεσά τους στις Ιερές Ακολουθίες,ανάμεσα
σε τοιχογραφίες και εικόνες Αγίων,υψόνω τα μάτια
-ίσως κάποιες στιγμές δακρυσμένα-εκεί ψηλά στόν
τρούλο,στον Παντοκράτωρα...
Κι εύχομαι οι σιωπηλές προσευχές όλων μας να
εισακουστού εκεί ψηλά στα ουράνια.
Προσευχές για Γαλήνη και Ανάσταση.
Ανάσταση ψυχών,Ανάσταση του έθνους μας,Ανάσταση
ελπίδας και χαμένων ιδανικών μας.
Εύχομαι σε όλους γαλήνη ψυχής.
Και καλή Ανάσταση φίλοι μου!!!!

Κείμενο:TΑΣΟΣ  ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ
30-4-2013

''ΑΓΕΦΥΡΩΤΕΣ ΣΙΩΠΕΣ'' ΜΑΙΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΥΡΟΥ

Όπως έχω πεί και άλλες φορές έχω γίνει
πλέον πολύ επιλεκτικός σε βιβλία που γράφουν
Ελληνίδες συγγραφείς.Όμως τα βιβλία της
Μαίρης Κωνσταντούρου τα διαβάζω ανελειπώς.
Ο λόγος είναι ότι τα βιβλία της θίγουν κοινωνικά
θέματα και δεν είναι ένα ακόμη-απ' τα πολλά-
βιβλία με ιστορία αγάπης.
Διαβάζωντας το τελευταίο της βιβλίο ''Αγεφύρωτες
σιωπές'', ένιωσα πως η συγγραφέας έκανε πάλι
το μικρό θαύμα της.....
Και εξηγώ το γιατί.Το βιβλίο μπορεί να είναι
ένα μυθηστόρημα, αλλά καταπιάνεται με ένα
μεγάλο κοινωνικό θέμα των καιρών μας.
Την παιδεραστία! Η συγγραφέας μπλέκει περίτεχνα
τον παραδοσιακό μύθο του γεφυριού της Άρτας
με την ροή των γεγονότων που διαδραματίζονται
στο στόρυ του βιβλίου με έναν-για μένα-εξαιρετικό
τρόπο.
Δεν θα αποκαλύψω τα διαδραματιζόμενα,αλλά
για μένα είναι ένα απο τα καλλύτερα κοινωνικά
μυθηστορήματα που έχω διαβάσει.
Με ενθουσίασε το θέμα του,με συγκίνησε,με έβαλε
σε σκέψεις....
Εύχομαι στην Μαίρη Κωνσταντούρου και την
ακόύραστη μαγική της πένα να είναι πάντα καλά
και να μας χαρίζει πάντα τέτοια ωραία και αξιόλογα
βιβλία με ειαίσθητα θέματα,όπως το ''Αγεφύρωτες σιωπές''
που προσωπικά το θεωρώ το καλλυτερό της
στην εως τώρα ορεία της στην συγγραφή.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ  27-4-2013

ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΗ ''ΔΡΩΜΕΝΑ ΨΥΧΗΣ''

Κριτική φίλου και αναγνώστη για την δεύτερη ποιητική μου συλλογή ''Δρώμενα ψυχής''.Τον ευχαριστώ απο τα βάθη της καρδιάς μου,είναι η πιο συγκινητική κριτική που εχω λάβει ως τωρα!!!!!!

Διάβαζα εδώ και δύο βδομάδες τα Δρώμενα Ψυχής σου. Μο...υ έκαναν συντροφιά τα βράδια αλλά και στη διαδρομή πηγαίνοντας στο Πανεπιστήμιο και μετά στη δουλειά. Τι να πω;! Η ψυχή μου σφίχτηκε πολλές φορές. Οι στίχοι σου δεν πέρασαν επιφανειακά απο πάνω μου, πολλές φορές - και στο λέω με απόλυτη ειλικρίνεια- δάκρυσα. Να σαι πάντα καλά και να μη σταματήσεις να γράφεις!!!

                                                                                                             Άρης  Αποστολάκης
                                                                                                            Αναγνώστης-φοιτητής

ΑΤΙΤΛΟ

Δεν φυλακίζονται τα όνειρα.
Πάντα το σκάνε και πάντα βρίσκουν
ένα κομμάτι ουρανού να ταξιδέψουν.
Μες' τις νεφέλες,μες' τις μπόρες, στις αντάρες

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 22-4-2013

ΣΚΥΛΑ ΚΑΙ ΧΑΡΥΒΔΗ

Στού παραλλόγου τώρα
μέσα τα στενά σοκάκια
ψάχνουμε να βρουμε
χαμένους εαυτούς,
χαμένα όνειρα
κι ελπίδες που πετάξαν,
εμείς που ζούσαμε
με τους εγωισμούς.

Και τώρα γύρω μας
που είναι όλα ουτοπία
και που βιώνουμε τους
έσχατους καιρούς
εμείς παλεύουμε με Χάρυβδη
και σκύλα,κλείνωντας μάτια
μπροστά στους συμβιβασμους.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (απο ανέκδοτη συλλογή μου)

ΜΙΚΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΧΑΜΕΝΕΣ

Κυριακάτικο ξύπνημα κι εκεί 'εξω ο ήλιος
να στέλνει χαμόγελα.
Ας πιούμε τον καφέ στο μπαλκόνι,είπες. Εκεί,
ανάμεσα στις πρασινάδες και στών λουλουδιών
... την ομορφιά. Γλυκός ο καφές,πρώτα τσιγάρα.....
και στο μυαλό οι πρώτες σκέψεις.
Τι σκέφτεσαι;Σε ρώτησα.
Τις στιγμές,μου απάντησες.Εκείνες που χάθηκαν.
Τις χαμένες μας στιγμές.Αυτές που μας προσπέρασαν
γιατί εμείς σημασία δεν τους δώσαμε.Και πληγώθηκαν.....
με την αδιαφορία μας και είπαν να την κάνουν μακριά.
Αυτές μωρέ!!!!Αυτές τις στιγμές που 'επρεπε να σκάσουμε
ένα χαμόγελο-έστω και μισό-που έπρεπε να πούμε
ένα απλό ''γειά'' σ' ένα φευγαλέο βλέμμα ενός συνανθρώπου μας,
μα δεν το κάναμε....
Που δεν κοιτάξαμε ένα αδέσποτο που στο κατόπι μας πήρε
για χάδια και παιχνίδια......
Που κάναμε πως δεν είδαμε το μικρό ανθάκι,εκεί,ανάμεσα
στα ξερόχορτα.....
Και ύστερα μωρέ θέλουμε να ανθίσει η ψυχή μας;
Πως; Χωρίς να την ποτίζουμε με εικόνες,με αισθήματα,με πράξεις,με ελπίδες;
Γι' αυτό σου λέω.Ρίξε μιά ματιά στα μικρά,σε αυτά που η
ματαιοδοξία σου τα αποκαλεί ''ασήμαντα''.
Τότε θα βρείς την απόλυτη ευτυχία.
Γιατί η ευτυχία σου λέω,κρύβεται στα μικρά,στα ταπεινά.
Έλα τώρα,πιές τον καφέ σου.
Και κοίτα εκεί ψηλά.Ο ήλιος μας στέλνει χαμόγελα και καλημέρες!!!!

Κείμενο:ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 21-4-2013

ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ''ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΕΣ''

Την Γεωργία Κακαλοπούλου την γνώρισα
μέσα στους διαδυκτιακούς φίλους στο Facebook.
Τα τελευταία δύο χρόνια έχω γίνει πολύ επιφυλακτικός
και επιλεκτικός με τις Ελληνίδες συγγραφείς-το ομολογώ-
λόγω ότι πολλές διαβάζωντας τα βιβλία τους δεν είχαν
κάτι να μου πούν πέρα απο μια ακόμα ρόζ ερωτική
ιστορία αγάπης,που προσωπικά δεν είναι του τύπου
μου.Διαβάzωντας όμως τον τίτλο του βιβλίου της
Γεωργίας κάτι σαν κλίκ έκανε μέσα μου.......πρωτότυπο
θέμα και τίτλος βιβλίου!!!!
Έτσι αποφάσισα να πάω στην παρουσίαση του βιβλίου
όπου και γνώρισα την Γεωργία απο κοντά.Έναν γλυκίτατο
άνθρωπο,φιλικότατη και χωρίς το δήθεν που έχω συναντήσει
σε πολλούς συγγραφείς (δυστυχώς!)
Τι να πώ για το βιβλίο.....προσωπικά το θεωρώ ένα
συγγραφικό διαμαντάκι,γραμένο απο μια πραγματική
λογοτεχνική πένα.Ρέει απο συναίσθημα,αγάπη,πάθος.
Το στόρυ του καλά πλεγμένο βασίζεται στους Δωδεκα
Ολύμπιους Θεούς και σε μύθους,δεμένα όλα μαζί
τόσο καλά φτιάχνωντας ένα υπέροχο μυθηστόρημα
της λεγόμενης λογοτεχνίας του φανταστικού.
Δεν είμαι φάν τέτοιου είδους λογοτεχνίας,αλλά η Γεωργία
κατέφερε να με μαγέψει με την πλοκή της γραφής της!!!
Αυτό για μένα σημαίνει πολλά.....
Εύχομαι στην Γεωργία Κακαλοπούλου να μας χαρίσει
και άλλα πολλά βιβλία με την όμορφη γραφή της και
να παραμείνει έτσι αυθεντική και αληθινή όπως
την γνώρισα.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ    18-4-2013

ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ

Νιώθω την αγάπη
με μυστικές φωνές να με καλεί
αιωρούμενη μεταξύ χαράς και λύπης,
ακροβάτης στη θλίψη και στη μοναξιά της.
Άσε με να ριζώσω,μου φωνάζει.
Θρέψε με μέσα σου,γίνε μήτρα για μένα,
ντύσε με με το κόκκινο της πορφύρας
το πάθος μου για την ζωή να δείξεις.
Μην με εγκαταλείπεις....
Χρόνια μέσα σου με κουβαλάς
κι ας μην το ξέρεις.
Μυστικά και φανερά
κρύβομαι στην κρυψώνα της καρδιάς σου.
Αναμένω.
Περιμένω.
Γι' αυτό σου λέω,
μην αφήνεις τις στιγμές,μην τις ακρωτηριάζεις
'οταν με νιώθεις σαν μαχαίρι να μπαίνω στην ψυχή σου.
Να σε πονώ.
Να σε ματώνω.
Κι αν δεν στο 'εμαθαν τα χρόνια
που βιαστηκά περάσανε μπροστά σου και χαθήκαν,
θα σου το πώ εγώ.
Είμαι η αγάπη,
γέννημα του πόνου και της χαράς!
Είμαι η αγάπη,
που ματώνει και πονά!

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου)

ΣΠΟΡΟΙ ΕΛΠΙΔΑΣ

Πρωινό Σαββάτου.Έξω ένας ήλιος που λάμπει
και μας χαμογελά, με ένα χαμόγελο ζεστό προσπαθεί
να ζεστάνει καρδιές,ψυχές,σώματα.
Να ζεστάνει τα όνειρα που κάποιοι επιτακτικά
προσπαθούν να βάλου στην κατάψυξη...
Καφές,τσιγάρο, και στο ραδιόφωνο ο εκφωνητής
να λέει ''Ανθρωπος αυτοπυρπολήθηκε στην περιοχή
Βριλησίων''για νεώτερα θα σας ενημερώσουμε.
Άνθρωποι αυτοκτονούν,άνθρωποι αυτοπυρπολούνται,
όνειρα στάχτες,ελπίδες που αργοπεθαίνουν
στις πυρκαγιές της ζωής, αφήνωντας σε όλους μια γεύση,
γεύση ξύδι και χολής στο στόμα,κέρασμα αυτών που
καταπάτησαν όρκους πουλώντας μεγάλα ψεύτικα λόγια.
Αυτών που την ζωή κάνανε ζάρια και τη παίζουν
στα τραπέζια των εθνών....
Κι εγώ ,μικρός και ασήμαντος,στο μπαλκόνι του σπιτιού μου
να φυτεύω εποχιακά λουλούδια.
Μαργαρίτες,κατηφέδες,πετούνιες,σκυλάκια.
Θα μου πείτε :Ε και ;Ασήμαντα πράγματα!
Για μένα όμως είναι σηματικά.Νιόθω-εγώ ο μικρός και
τοσοδούλης-να βάζω τον σπόρο της ελπιδας στο χώμα.
Τον σπόρο της ελπίδας στην ψυχή μου.Να φυτρώσει
και να ανθίσει.Γιατί τι είναι η ελπίδα;Ενα τόσο δα σποράκι
είναι,μόνος το φυτεύεις και μόνος το ποτίζεις να ανθίσει
στην ψυχή σου......Και ύστερα θα ονειρευτώ όλα να
ανθίσουν και να ομορφύνουν......Όπως τα λουλούδια
που φύτεψα στο μπαλκόνι μου.Γιατί όσο ζώ θα ονειρεύομαι
και θα ελπίζω....θα ονειρεύομαι οι σπόροι ελπίδας όλων
των ανθρώπων να ριζώσουν,να μεγαλώσουν,να ανθίσουν.
Και κάποια μέρα ίσως-ίσως λέω-αυτός ο κόσμος να είναι
γεμάτος απο ανθισμένες καρδιές,μαχητές του καλού
και του δίκαιου,μαχητές της αγάπης στον συνάνθρωπο!!!!

Κείμενο:TΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΧΑΜΕΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

Υπάρχουν στιγμές
χαμένες.
Στιγμές που χάθηκαν
στον λήθαργο
κοιμησμένων αισθημάτων,
αυτών που φοβήθηκαν
στο φως να βγούν του ήλιου
μη τυχόν
και καούν τα ''εγω''
της ματαιοδοξίας τους
και μείνουν μόνα
τα επιβαλόμενα ''πρέπει''.
Αυτά,που τα βράδια
βόλτες βγαίνουν
στους δαιδαλώδεις λαβύρινθους
μιας ανούσιας ζωής.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανεκδοτη συλλογή μου)

ΑΤΙΤΛΟ

Χαμογελάς
και είναι ένας ήλιος
φωτεινός στο προσωπό σου,
πνοή ανέμου το γέλιο σου,
σημαία ν' ανεμίζει τη χαρά.
Και στης ψυχής σου
το πολύχρωμο κηπάκι
πάνω στα ρόδα του
η Αγάπη ξαγρυπνα.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου ,για τον G.S) 

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΠΡΩΙΝΟ

Ξημέρωσε κι αυτή η Κυριακή!
Απρίλης, άνοιξη σου λέει....Αλλά εκεί έξω η μέρα
θυμίζει φθινόπωρο.Μια γκριζάδα τυλίγει τα πάντα,
γκρίζος καιρός,γκρίζες και οι καρδιές.Και μια ελαφριά
ψύχρα να παγώνει τις ήδη κρύες κα

ρδιές.
Πρώτος καφές της ημέρας-άραγε πόσους θα πιώ σημερα-
και πρώτο τσιγάρο(κακή συνήθεια,να ηταν η μονη....)
Συντροφιά μου οι εφημερίδες,που δεν διαβάζω αλλά
ξεφυλλίζω μηχανικά,σαν τα παραμύθια που ξεφυλλίζαμε
παιδιά για να δούμε τις ζωγραφιές τους.
Αλλά τι λέω! Και οι εφημερίδες ένα παραμύθι είναι.
Ένα μεγάλο παραμύθι και μάλιστα κακογραμμένο και
καθόλου πιστευτό.Ένα παραμύθι με ιλουστρασιόν ψέματα
και δώρα cd,dvd,τζαντζαλα μάντζαλα,έτσι,για να χρυσώνουν
το χάπι.Μόνο που τώρα πιά κανένα χάπι δεν μπορεί να
χρυσώσει την σωρία ψεμάτων που μας ταίζουν ολημερίς και οληνυκτίς!
Απορώ γιατί ακόμη αγοράζω Κυριακάτικες εφημερίδες....
Κυριακάτικο χούι σας απαντώ,σαν έθιμο κάθε Κυριακή.
Στέκομαι μόνο στις σελίδες πολιτισμού-λέμε τώρα-για θέατρο,
κινηματογράφο,μα πιο πολύ στις νέες κυκλοφορίες βιβλίων.
Σε μια χώρα που όλα είναι στην εντατική σαν μελλοθάνατος
ασθενής,ίσως αυτά να είναι φάρμακο και αντίδοτο.
Μια τονωτική ένεση βρε αδερέ.....
Ένα βιβλίο,έτσι για να ξεχαστείς για λίγο απο τον γύρω αριμαγδό.
Να βυθιστείς μέσα του και να ζήσεις έστω και εικονικά την ζωή
των ηρώων του.Και μην βιαστείτε να με πείτε ονειροπόλο και
ονειροπαρμένο!Ναι,τα βιβλία είναι ψυχοφάρμακα,είναι φάρμακο
ψυχής και πνεύματος.Είναι διασκέδαση-και μάλιστα η πιο φτηνή.
Κρίση Οικονομική,κρίση Ανθρώπινη.Ας μην αφήσουμε να νικήσει
την ψυχή μας.Ας μην αφήσουμε απο Άνθρωποι να γίνουμε
απΆνθρωποι μισάνθρωποι!!!!!Καλή σας Κυριακή.

Κείμενο:TAΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΑΙΩΝΙΑ ΑΝΟΙΞΗ

Απρίλης! Μύρισε άνοιξη,χρώματα και αρώματα.
Ο ήλιος ο ηλιάτωρας εκεί ψηλά να στέλνει χαμόγελα ζεστά.
Η φύση κάνει γιορτή,στολίστηκε με γιορτινή φορεσιά
μα αλήθεια το παρατηρεί κανεις μέσα στον αρυμαγδό γεγονότων
που σαν τείχη υψόνωνται κάθε μέρα στη ζωή...
Πόσο μ' άρεσει αυτή η εποχή!
Να περπατώ,να μυρίζω με βαθειές ανάσες τα αρώματα
που βγάζει η φυση απ' τα σπλάχνα της, με τα λουλούδια της
και τις τόσες ομορφιές της.
Στα πεζοδρόμια οι μικρές νερατζιές άνθισαν.Τι μυρωδιές....
ένα λευκό χαλί ολόγυρα απο πεσμένα ανθάκια,μα ποιός
να τα οσφριστεί,ποιός να χαρεί με την τόση ομορφιά;
Σκυφτοί οι περιπατητές κι άλλοι με βήμα γοργό τρέχουν
για να προλάβουν -ποιός ξέρει τι-ίσως την ίδια τη ζωή.
Αυτή που έγινε σκληρή μαζί τους, αυτή που τους έκανενα ξεχάσουν και να κρύψουν τα αισθήματα,αυτή που τους έκανε
να ξεχάσουν τι σημαίνει να πείς μια καλημέρα,μια καληνύχτα,ένα
σάγαπώ,έστω και φευγαλέο!
Άνθρωποι ρομπότ,στρατιωτάκια καλοκουρδισμένα για άνισες
μάχες,χαμένοι σε προμελετημένες αποτυχίες,χωρίς όνειρα.
Ξέχασαν να ονειρεύονται....
Τι μιζέρια γύρω Θεέ μου!Όχι δεν είναι επειδή μπήκαν προβλήματα
επάνω στα προβλήματα και ύψωσαν τείχη απροσπέλαστα γύρω μας.
Είναι γιατί ποτέ δεν μάθαμε να ζούμε την ζωή ,δεν την πιάσαμε
-αυτό που λένε-απ' τα μαλλιά.Είναι που ζούσαμε μέσα στο ''εγώ''
μας,ναι στο αλλοπρόσαλο ''εγώ'' μας,στα πρέπει και στα δήθεν
της αλλαζονείας μας.
Ανοιξη! Κι εγώ κάνω ευχή στο αστέρι που πέφτει,νύχτα με
μυρωδιές υπέροχες κι ένα απαλό αεράκι να μου χαιδεύει
το πρόσωπο.
Μια ευχή ,μια μόνο.Να έρθει επιτέλους μια Αιώνια Άνοιξη
στην ψυχή μας.Αυτή που πάψαμε ακόμη και ένα βλέμμα να
της ρίξουμε...

Κείμενο: TΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΒΡΑΔΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠOΛΗ

Βράδυ Σαββάτου.Ώρα δεκάτη βραδυνή.
Μόλις είχε τελειώσει στο ιντερνετικό-πλέον-ραδιόφωνο
η εκπομπή του αγαπημένου μου συγγραφέα Αύγουστου Κορτώ.
Μουσικές παράξενες,άλωτε ερωτικές,άλλoτε κλασσικές,άλλoτε
λαικές και άλλoτε πάλι βαθειά συκηνησιακές!!!!
Έν ποτπουρί,ένας γιαχταρμάς από Wim Mertens,Μοσχολιού,
Βιτάλη,Queen!!!!!Κι όμως,σαν κρίκοι μια αλυσίδας το ένα κομμάτι
ενώνει με το άλλο...Τι παράξενο!!!!!
Να είσαι καλά ρε Αύγουστε....
Αποφάσισα να βγώ μια βόλτα,έξω,στο κρύο.
Φλεβάρης μήνας κι έξω ένα διαολεμένο κρύο και απ' το πρωί
μια γκρίζα συννεφιά να απλώνεται.Μεγάλη Παρασκευή μεσ το
χειμώνα!!!!Και μετ΄΄α σου λένε Αλκυονίδες μέρες και νύχτες!!!!
Μα όλα τρελάθηκαν;
Όλα άλλαξαν;
Τρελάθηκαν μαζί με την κρίση;Αναρωτιέμαι....
Πέταξα τα κλειδιά στο τζάκετ και βγήκα στην παγωνιά.
Στον ουρανό μαύρα απειλητικά σύννεφα και μια λευκή ομίχλη
σαν πέπλο να σκεπαζει τα πάντα.
Δέν θυμάμαι......είπε για χαμηλό βαρομετρικό;
Δε νομίζω....αλλά πάλι....
Αιθαλμίχλη είπαν πως είναι,καπνοί απο τζάκια που αναμένα
θα ζέσταιναν ανθρώπους κλεισμένους στο σπίτι.
Ισως και ανθρώπους κλεισμένους απο την ίδια τη ζωή.
Περπατώ λες και δεν έχω ξαναπερπατήσει σε αυτούς τους
ίδιους πάντα δρόμουςτων καθημερινών μου διαδρομών.
Κι όμως......νιόθω τόσο ξένος.
Ξένος ανάμεσα στο πλήθος που με προσπερνά αδιάφορο.
Σα να είμαι αόρατος!Λες;Και να μην το ξέρω;
Προσπερνώ κάτω απο ρεκλάμες με πολύχρωμα φώτα νέον,
μικρά ουράνια τόξα που φωτίζουν την γύρω μαυρίλα,την μιζέρια,τα όνειρα.
Ναι,τα όνειρα,εκείνα που ξεστράτησαν και πέταξαν μακριά σαν
αποδημητικά πουλιά.
Προσπερνώ ανθρώπους να περπατούν μόνοι.
Χέρι χέρι,αυτοί και η μοναξιά τους.
Παρέες με χαμόγελα και πειράγματα.
Ζευγάρια κάθε είδους που στα πρόσωπα τους διαγράφεται η ερωτική έξαψη,
η προσμονή για χάδια και φιλιά.Η προσμονή για έρωτα και ένωση των σωμάτων...
Όχι δεν είναι ηδονοβλεπτικό να παρατηρείς.Μ' αρέσει να αναλύω χαραχτήρες
και χαραχτηρηστικά ανθρώπων.
Περπατώ και παρατηρώ,σαν ντέντεκτιβ που ψάχνει καλά κρυμμένες μυστικές ζωές.
Σε μια βιτρίνα δυο κοπέλες κοιτάζουν με θαυμασμό ένα ζευγάρι γόβες γνωστής
πανάκριβης φίρμας,δυο ξανθές Μπλάν ντυ Μπουά που ονειρεύονται και
ψάχνουν την αγκαλιά κάποιου Κοβάλσκι.
Με  κοιτάζουν σαν απορημένες! Σκάω ένα χαμόγελο τις προσπερνώ και προχορώ.
Σταματώ για τσιγάρα-παρέα της μοναξιάς κι αυτά-λένε.
Δυο νεαροί μιλούν μεγαλόφωνα, κανονίζουν τη νυχτερινή τους έξοδο σε club.
Ο ένας με φάτσα σαν τον Καυγατζή του Φασμπίντερ-αλήθεια τι με έπιασε αποψε
και τα βλέπω όλα γύρω μου σαν φιλμ νουάρ;-κανονίζει στο κινητό του με κάποιο κορίτσι
που το αποκαλεί ''γλυφιτζουράκι μου''.
Προχορώ προς το κέντρο,στην πλατεία με τα δεντράκια και το μικρό συντριβάνι.
Τα παγκάκια άδεια,τονίζουν την μοναξιά της πλατείας,τη μοναξιά του κόσμου.
Συναντώ μια κυρία ,μια γηραιά κυρία μόνο,ντυμένη με ρούχα κάποιας άλλης εποχης.
Σαν θεατρική περσόνα,παρέα με ένα μικρό σκυλάκι.Παρ'ολη την ηληκία της περπατά
στητή με πολύ αξιοπρέπεια που σου αποπνέει αρχοντιά και σεβασμο.
Μια παλιά αρχόντισα,ίσως της παλιάς Αθήνας.
Μιας Αθήνας που σιγά σιγά γερνάει και καταρρέει σαν την γηραιά κυρία.
Μαζί της.Με ρυτίδες βαθειές στους δρόμους που περπάτησα...
Και που ακόμη σαν πόρνη βάφεται-φτηνό και άσχημο μακιγιάζ-θέλωντας πάντα
να ζεί στα περασμένα της μεγαλεία.

ΚΕΙΜΕΝΟ:  ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΦΑΡΟΙ ΑΓΑΠΗΣ

Αφήνω τις σιωπές μου
να αγγίξουν την ψυχή σου
Να χαιδέψουν την καρδιά σου
Και με κώδικες ερωτικούς
σινιάλα στέλνω σε πελάγη αισθημάτων
Εκεί που φάροι φωτίζουνε αγάπες
για ν' αποφεύγουν τους υφάλους των καιρών.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Από ανέκδοτη συλλογή μου)