ΣΧΟΙΝΟΒΑΤΗΣ ΣΕ ΞΕΦΤΙΑ ΟΝΕΙΡΩΝ

Παντα θα πιανομαι
στα ξεφτια ονειρων,
σαν σχοινοβατης
σ'ευθραυστο σχοινι.
Πλαθωντας λεξεις
γνεθωντας κοσμους,
στ' αυλα δινω μορφη.
Σαν χαντρες απο κομπολοι
χαρες και λυπες τις μετρω.
Σφιγγω τα χερια,
ματονω χουφτες
κανω ενα βημα
και προχορω.
Θεοι και Δαιμονες παλευουν
μες'της ψυχης μου το βυθο
μα μ'ενα νευμα
φευγουν παλι,
ψηλα,στου αγνωστου
το φως.

ΤΑΣΟΣ     ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ