Πορευτήκσμε μαζί
σε λεωφόρους σκεπασμένες αιθάλη,
αναμασώντας τις ενοχές μας
σαν τσίχλα που κόλλησε στα δόντια
Πορείες μυστικές
πάνω στη λωρίδα εκτάκτου ανάγκης,
περνώτας με κόκκινο
όλα εκείνα τα αρρωστημένα
πρέπει και μη
που γύρω μας
ούρλιαζαν εκωφαντικά.
Διαδρομές στην ευθεία γραμμή
του χρόνου που πεθαίνει
και αναγιεννιέται απο το θάνατό του.
Μα ξεχάσαμε τα φώτα πορείας σβηστά
και χαθήκαμε στο αδιέξοδο.
Στο αδιέξοδο της ζωής σου.
Στο αδιέξο της ζωής μου.
Στο σκοτεινό τούνελ των ανεκπλήρωτων.
Τάσος Σταυρακ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου