Φτιάχνω χάρτινους ήλιους
και φεγγάρια.
Αφήνω τις πατημασιές μου
μέσα σε ανέμους άγριους
που μαζί τους πήραν
κάτι δειλά όνειρα.
Βραδιάζει ο κόσμος γύρω μου
κι εγώ να τον φωτίζω
με τα χάρτινα φεγγάρια.
Ξέρω, οι βάτραχοι δηλητηριάστηκαν
στη θολή λίμνη με τα τοξικά απόβλητα.
Τα μαγικά πια δεν πιάνουν,
ποτε δεν θα γίνουν βασιλόπουλα.
Μα είναι και αυτό το μαύρο της πραγματικοτητας που απο παιδι
έμαθα να μπογιατίζω χρωματίζοντας το.
Γι αυτό αφήστε με.
Στης ουτοπίας τα σοκάκια
τρελό παιδί εγώ να τριγυρνώ.
Τάσος Σταυρακέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου