Ουτοπικές συννουσίες
Μέσα σε έναν νευρασθενή κόσμο
γυμνοί απο ενοχές περπατήσαμε,
το μόνο που μας απέμεινε
είναι οι ήττες μας και κάτι ονειρώξει
- άνευ λόγου και αιτίας -.
Καθισμένοι σε βουλιαγμένους
από την θλίψη καναπέδες
σκηνωθετούμε τώρα
τις ανύπαρκτες ζωές μας.
Σιωπήστε τώρα.
Κοιμοιθήτε, κάτω απο το άγρυπο
μάτι της πόρνης νύχτας
που συννουσιάζεται με τους δικούς της
Αγγέλους και Δαίμονες.
Μέσα στην ιλιγκιώδη λάμψη
μιας ακόμα ουτοπίας
* Τάσος Σταυρακέλης
Χάρτινα φεγγάρια
Κάτω από χάρτινα φεγγάρια
με ένα μισοάδειο ποτήρι κρασί
διάβαζε πάντα το πεπρωμένο του
μέσα στον βαρύ καπνό
των άφιλτρων τσιγάρων.
Με μιά μοναξιά να τον παιδεύει
και να την παιδεύει,
μαζεύοντας σφαίρες
από σκοτωμένες στιγμές
και σκέψεις αυτόχειρες.
* Τάσος Σταυρακέλης
Λυγμός
Μες στις φλέβες μου
ρέει ένας λυγμός,
σου σιγοψιθυρίζει "σ' αγαπώ".
Άραγε τον άκουσές ποτέ
ή τον προσπέρασες;
* Τάσος Σταυρακέλης
Απελπισμένες σιωπές
Είναι μέρες που ξημερώνουν
στις όχθες του κορμιού μου
κρύσυαλλα σπασμένα,
ξυράφια που αφήνουν
χαρακιές στη μνήμη μου
ματώνοντας τα θεριά της ψυχής.
Τότε, που ο λόγος ψυχοραγεί
στις απελπισμένες σιωπές
σε έναν κόσμο με κατάγματα ζωής.
* Τάσος Σταυρακέλης
Σταύρωση
Κάτι από άλικο φίλι,
γεύση απο αίμα προσδωσίας
στα χείλη μου, όποτε βλέπω
εκείνη την παλιά ασπρόμαυρη
φωτογραφία μας στο σκουριασμένο
καρφί του τοίχου να με κοιτά.
Μα ποιά Σταύρωση
είχε χρυσά καρφιά;
* Τάσος Σταυρακέλης
Άτιτλο
Στο μεταξένιο σεντόνι
της λήθης σε φύλαξα,
Μα εσύ, νύμφη ηδονών
τα βράδια αισθησιακούς
χορούς χορεύεις
μέσα στην ατελείωτη σιωπη
μιας θανατερής απουσίας.
* Τάσος Σταυρακέλης
Ουτοπία
Σε βάθρο σε έβαλα
ιερή εικόνα στο κελί της ψυχής μου.
Μα κάθε που νυχτώνει
η ουτοπία αναφλέγεται
και η μοναξιά μου ξεγυμνώνεται
ψάχνωντας ένα άλλοθι.
Εσύ ο θανατός μου.
Εσύ η νεκραναστασή μου.
Στο όνειρο που ζητά δικαίωση.
* Τάσος Σταυρακέλης
Υπνοβάτης
Βάρος δυσβάσταχτο.
Επίπονο, σκληρό.
Να προσμένεις το ανεκπλήρωτο.
Κι εσύ, στα ονειρά μου υπνοβάτης,
βαριά σκιά πάνω στην τσαλακωμένη μου
ψυχή, να αφήνεις τα σημάδια σου
με μια κτηνώδη μανία.
* Τάσος Σταυρακέλης
Εργάτης ονείρων
Έστριβε τσιγάρο
με μια έκφραση
χαμένης παιδικότητας.
Με πλάτη σκυφτή,
σαν εναπομείναντας
εργάτης ονείρων.
Δίπλα του η ζωή
διαλύοταν σε μικρές
λαμπερές λεπτομέρειες
κάτω απο ένα ήλιο αλήτη.
* Τάσος Σταυρακέλης
Δεκαπενταύγουστος στην πόλη.
Παραμονή Δεκαπενταύγουστου, παραμονή της Κοιμήσεως της Παναγίας.Η γειτονιά σε πλήρη ηρεμία, κι εμείς οι λίγοι που μείναμε , άλλοι για οικονομικούς λόγους, άλλοι απο πεποίθηση και άλλοι που "ξέμειναν" να ταϊζουμε τα αδεσποτάκια.
Ξεκίνησα τη μέρα με μια ψυχική εφορία.....να ναι λόγω της γιορτής, δεν ξέρω.Αποφάσισα να ανέβω Αθήνα για αγορα βιβλίων σε μεγάλο γνωστό βιβλιοπωλείο.Για ώρα περπατούσα στα μονοπάτια των βιβλίων και ας είχα παει με τη λίστα αυτών που ήθελα.Η μανία των βιβλιοφάγων , σκέφτηκα.
Μετά στάση για καφέ στην Πλατεία Κοραή.Δίπλα μου μια κυρία με σακούλες ψώνια ανεστενάζωντας έκατσε στο δίπλα τραπεζακι.Ζέστη, γυρίζει και μου λέει.Σε λίγο καταφθάνει ένα τσούρμο"καλόγριες" πλησιάζουν την κυριά και διαπιστώνω ότι είναι τσιγγάνες και πουλούν τάχα σταυρουδάκια.Η κυρία έβγαλε να πάρει ένα, ανυποψίαστη.Οι ψευτοκαλόγριες έφυγαν.Και ξαφνικά η κυρία βγάζει ένα Παναγία μου.....της είχαν κλέψει το πορτοφόλι ταχυταχτηλουργικα!!!
Έφυγα στεναχωρημένος για το πάθημα της κυρίας παραμονή της Παναγιάς.Ποδαράτος απο Πανεπιστημίου περπάτησα μέχρι το Μοναστηράκι.Θυμήθηκα τον Ορχάν Παμούκ στις περιπλανήσεις του στους δρόμους και τα σοκάκια της Πόλης στο βιβλίο του Ινσταμπούλ.
Στη πλατεία Μοναστηρακίου τουρίστες , πρόσφυγες, μετανάστες και αποκληροι της ζωής στο γνωστό παιχνιδάδικο ξαπλωμένοι στα χαρτόκουτα τους.....όλες οι φυλές σε ένα μωσαϊκό που προκαλεί χαρμολύπη.Αφου βολτάρισα στα μαγαζιά του Μοναστηρακίου αποφάσισα επιτέλους να επιστρέψω.Περνώντας απο Πειραιώς ήταν η ώρα του συσυτίου στο Κέντρο Σύτησης του Δήμου Αθηναίων.....άλλο μωσαϊκό κατατρεγμένων εκεί....ένιωσα ένα σφύξιμο στο στομάχι.
Αύριο σκέφτομαι, ξημερώνει της Παναγίας.Και όλοι αυτοί οι συνανθρωποί μας να τους προσπερνάμε βιαστικά.Λες και θα μας μολύνουν
Άνθρωποι σαν αόρατοι για μας.
Βλέπεις μάθαμε να ρίχνουμε βαριά παραπετάσματα και προσπερνάμε οτι δεν μας ενδιαφέρει.Ή ίσως οτι φοβίζει.Τον καθένα για διαφορετικούς λόγους.
Καλή Παναγιά λοιπόν με υγεία και περισσότερη καρδιά και συναίσθημα
* Τάσος Σταυρακέλης
Άβατον
Αιχμαλωτίστηκα στο βλέμμα σου,
βλέμμα με την ταπεινότητα αγίας
σε Βυζαντινή τοιχογραφία.
Μα ποτέ δεν κατάφερα να κοινωνήσω
των αχράντων μυστηρίων της καρδιάς σου.
Πάντα ένας δαίμονας μου απαγόρευε
την είσοδο στο ιερό της ψυχής σου.
* Τάσος Σταυρακέλης
Συμπληγάδες
Πάντα εσύ οι Συμπληγάδες μου.
Πάντα εσύ το ταξίδι μου
σε μια Ιθάκη που χρόνια προσμένω.
Πάντα εσύ σε στίχους να μπερδεύεσαι,
πάντα εσύ κάθε ξημέρωμα
το όνειρο να σημαδεύεις με μια σφαίρα.
* Τάσος Σταυρακέλης
Πάντα εσύ
Πάντα θα είσαι ένας έρωτας
που προκάλεσε συντριπτικό
κάταγμα στην ευαίσθητη καρδιά μου.
Πάντα εσύ θα είσαι οι Κυριακές μου
με την αινιγματική τους θλίψη
που αδειάζουν τη ζωή μου απο νόημα.
Αφήνωντάς με στον μελλοντικό μου
όλεθρο.
* Τάσος Σταυρακέλης
Αύγουστος
Αύγουστος με μελτέμια ερωτικά
που στάζουν βύσσινο στις άκρες
διψασμένων φιλήδονων χειλιών.
Το τρελό αγόρι γυμνό τρέχει
ανάμεσα απο τα μνήματα
αναστατόνωντας τους κεκοιμημένους
μες στο λιοπύρι της μέρας,
κι ένα κορίτσι τον έρωτα ζητά.
* Τάσος Σταυρακέλης
Αύγουστος στην πόλη
Αύγουστος στην πόλη.Σε μια χώρα με ένα πένθιμο καλοκαίρι, με γκρό πλάν θλίψης σαν ταινία του Αγγελόπουλου.Ένα "γιατί" σαν μαύρο πουλί αιωρείτε πάνω απο την πόλη.....πάνω απο σακατεμένα όνειρα....πάνω από μια χώρα που η ελπίδα πέταξε σαν αποδημιτικό πουλί για το άγνωστο....
Στο μπαλκόνι με τα φυτά και τους κάκτους μου ένα τραπέζι-νησί για σκέψεις ταξιδιάρικες.Άλλοτε χαμογελαστές και άλλοτε θυμωμένες σαν μικρό παιδί που του πήραν το παιχνίδι του.Ο βασιλικός σκορπίζει διακριτικά το άρωμα του....θύμησες απο χρόνια παιδικά στην αυλή της γιαγιάς.Θύμηση απο μια άλλη Ελλάδα.Ίσως καλύτερη και πιο ανθρώπινη , ποιός ξέρει.
Αύγουστος στην πόλη......Φέτος τα Αυγουστιάτικα φεγγάρια θά χουν μια θλίψη.Θα έχουν οργή.
Κι εμείς πάλι θα κοιτάμε τον νυχτερινό Πανσέληνο ουρανό.Σαν εναπομείναντες προσκυνητές με μια άγνωστη προσευχή.
* Τάσος Σταυρακέλης
Πάντα. . .
Πάντα θα είσαι
εκείνο το αρμυρό φιλί
που μου καίει τα χείλη.
Πάντα εσύ ένα χάδι
που θα γδέρνει την ψυχή μου.
* Τάσος Σταυρακέλης
Το βάλς των λησμονημένων
Νύχτα Αυγούστου
Ένα θρόισμα,
η κουρτίνα τρεμοπαίζει.
Σκιές που χορεύουν
το βάλς των λησμονημένων,
ψυχές που φτερούγισαν
από μια χαμένη Εδέμ.
Χωρίς αποσκευές,
χωρίς ένα άλλοθι.
Το φεγγάρι υποκλίνεται θλιμμένο
στην σιωπή των αδικημένων
αυτού του τόσο μάταιου κόσμου.
* Τάσος Σταυρακέλης
Κρυφές προσευχές
Ένας αλήτης Ιούλης
πυρπόλησε το καλοκαίρι.
Κρυφές προσευχές
του ουρανού θροΐσματα.
Τα θλιμένα φεγγάρια
δακρύζουν απο πόνο και οργή.
* Τάσος Σταυρακέλης
