Λεηλασία

Εκπορνεύσαμε τη ζωή μέσα σε λεηλασίες
συναισθημάτων, λεηλασίες κρυφές, αθόρυβες, απαλές σαν χάδια απο έναν
έκπτωτο άγγελο που χάθηκε στους δρόμους μιας φωσφορίζουσας νύχτας.
Εκεί, δίπλα σε μια γριά πουτάνα
που κρατά σφιχτά ανάμεσα στα φαφούτικα
δόντια της μια τελευταία ελπίδα
για μία επανάσταση αγάπης.


* Τάσος  Σταυρακέλης

Βουβή μοναξιά

Τις νύχτες κάθονταν στο χλωμό φώς
του παλιομοδίτικου αμπαζούρ,
απομεινάρι γαμήλιου δώρου στη μάνα του.
Έφτιαχνε σκιές στον απέναντι τοίχο,αλλοπρόσαλες φιγούρες,περιπλανώμενοι
Ιουδαίοι στην έρημο των σιωπών.
Μαύρες φιγούρες σε ένα παράλογο
θέατρο σκιών χωρίς αρχή και τέλος,
έτσι,για να'χει άλλωθι η βουβή του μοναξιά.


* Τάσος  Σταυρακέλης

Κλεψύδρα


Παγίδα του χρόνου οι πόθοι μας
να δημιουργούν ψευδαισθήσεις
στις ορφανές στιγμές μας.
Κι εσύ, μια υποδόρια
ανάγκη μου κρυφή
να ριγείς στο γυμνό μου σώμα
σαν τη σελήνη που αυτοκτονεί
 στο θολό νερό,
λίγο πριν τελειώσει ο χρόνος
μιας αόρατης κλεψύδρας.


* Τάσος  Σταυρακέλης

Σαν τη βροχή

Πάλι βροχή
Και οι στάλες στο τζάμι
να ενώνονται σαν σώματα γυμνά
που αφέθηκαν στη μοίρα 
να σμίξουνε για λίγο.
Πάλι βροχή.
Κι εσύ μια στάλα
που χάθηκε στην πρώτη ξαστεριά.


* Τάσος  Σταυρακέλης

Ναρκοπέδιο

Τα βράδια έγραφε ποιήματα
ισοροπώντας στα ναρκοπέδια
του παρελθόντος
και στις σαρκοβόρες αρρένες
ενός αβέβαιου παρόν.
Και καθώς έγερνε να πλαγιάσει
στόλιζε τα όνειρά του με παπαρούνες,
κόκκινες απο το αίμα
πεθαμένων ηρώων.


*Τάσος  Σταυρακέλης

Στα κρέπια της νύχτας


Αφήνω το όνειρο
Να τρυπώσει στα μαύρα κρέπια
της νύχτας
Στην καρδιά του θλιμμένου αχάτη
Αφήνω το όνειρο
Να να παρει χρώμα η κουτσή
και μαυροφόρα ελπίδα μου
Και κάθε πρωϊ γελώ και κλαίω
Που το όνειρο χάθηκε στο σαυροδρόμι
Μεταξύ αλήθειας και παράνοιας


*Τάσος  Σταυρακέλης

Απόκληροι έρωτες


Δρόμοι της Κόλασης
στρωμένοι με τις καλύτερες προθέσεις
για να βαδίσεις γυμνός  
απο φθαρτά μάταια περιβλήματα.
Θύμα και θύτης καρφώνω το μαχαίρι
στις σιωπές ενός άβουλου έρωτα
που τρώει αργά αργά την ψυχή μου.
Ανάμεσα μας κανένα φώς,
μόνο σκοτάδι  και κάτι αστέρια
περιπλανώμενα σε μάταιες ελπίδες.
Απόκληροι του έρωτα και οι δυό.


* Τάσος  Σταυρακέλης

View master





Απόψε οι θύμισες
ένα παιδικό view máster
με παλιές μαυρόασπρες φωτογραφίες.
Με χαμόγελα που πέτρωσαν,
με φιλιά που έμειναν μετέωρα
πάνω σε ηλεκτροφόρα καλώδια.
Μια στιγμή μονάχα......
Πόσο κράτησε;
Πότε χάθηκε με άγνωστο προορισμό;
Στιγμές που ξεψύχησαν αβοήθητες
απο την δική μας ψευδαίσθηση
ότι θα έμειναν παντοτινές.
Στιγμές.....
Που έγιναν μικρά αστέρια
να ταξιδεύουν στο χαώδες σύμπαν
φωτίζωντας ώρες μαναχικές
και κιτρινισμένες σελίδες ημερολογίων
μιας ζωής που σιγά σιγά γερνάει.


* Τάσος  Σταυρακέλης

Χίμαιρες


Κάθε που νυχτώνει
ναυαγώ σε θάλασσες χίμαιρες.
Και κάθε που ξημερώνει
ψάνω να  σωθώ απο ένα χαμογελό σου.
Έστω  μισό και ψεύτικο


* Τάσος   Σταυρακέλης

Απόκληροι πόθοι

Πάνω στις καμπύλες του έρωτα
θωπεύω ποιήματα απόκληρων πόθων.
Ενδύθηκα κατάσαρκα με όνειρα,
ντύσου κι εσύ με λίγη αγάπη.
Κάνει πολύ μοναξιά απόψε.


* Τάσος  Σταυρακέλης

Λευκό πουκάμισο

Πάνω στο λευκό τσαλακωμένο πουκάμισο
κοίμηζα πάντα τους έρωτες.
Πάνω του χαρτογραφούσα τις άσωτες μέρες
που ζητιάνευαν πόθους και ηδονές
στο σμίξιμο σωμάτων 
σε ολέθριες συννουσίες.
Πάνω του τώρα γέρνω εγώ.
Πάνω σε μνήμες πού γέρασαν πρόωρα,
σαν παλιά ασπρόμαυρή φωτογραφία
της στιγμής, κρεμασμένη
σε σκουριασμένο καρφί στον τοίχο.


* Τάσος   Σταυρακέλης

Θλιμμένα φεγγάρια

Μεταλάβαμε ουρανούς
σε νύχτες που ασελγούσαν
με θλιμμένα φεγγάρια,
με έναν λυγμό να μένει
καλά κρυμένος 
μέσα στην αγωνία του σκότους
Σώματα γυμνά, σώματα εγκαρτέρησης
μπροστά στο αβέβαιο του κόσμου
που αργά βυθίζεται
στην γελοία ματαιοδοξία των στιγμών.
Κανένας οίκτος, κανένα έλεος
στις ανάπηρες αναμονές 
που χαιρέκακα γδέρνουν  επιθυμίες ψυχής.
Στην ιερότητα της Αγάπης
κάηκαν τώρα τα φτερά του Έρωτα.
Θυμίαμα εξιλέωσης
φυλακισμένων πόθων.


*Τάσος  Σταυρακέλης