ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΠΟΥ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ

Μέσα σ' ένα μέλλον
που είναι γεμάτο συννεφιές
εγώ μεσ' στη νυχτιά
το παραθύρι ανοίγω.

Εκεί,στην αιώνια γειτονιά μου.

Ακούω τις ψιθυριστές κουβέντες
των απέναντι συνοδοιπόρων μου
στη ζωή.
Κουβεντολόι κάτω
από έναν απογυμνωμένο
και σκονισμένο λαμπτήρα,
να ρίχνει το αρρωστημένο φώς του
λές και θέλει έστω για λίγο
να φωτίσει τα όνειρα τους...

Άραγε τα δικά μου όνειρα
ποιός θα τα φωταγωγήσει;

Και κοιτώντας ψηλά στον ουρανό
μετρώ και ξαναμετρώ τα χαμένα ιδανικά μου
την ώρα που ένα αστέρι αυτοκτονεί.
Κρεμασμένο απο τα μαυρα πέπλα της νύχτας
που βρόγχος έγιναν και το έπνιξαν.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου)

ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΜΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ

ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΜΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ

Μέσα στα μάτια μου
αγκίστρι καρφωμένο
ένα δικό σου βλέμμα
και στα χείλη η γεύση
της αρμύρας των φιλιών
σαν κατακάθι απο καφέ
να έχει μείνει.

Χαμόγελα και σκουριασμένα
χάδια στο κορμί σου,
μία καιόμενη βάτος
όλων των φλογερών μας
αισθημάτων.

Σβήσαν τα υψιπέδια
των μαύρων σκοταδιών εντός μου
τώρα που ζω όσα η μοίρα
δεν μου μίλησε ποτέ,
άγρια η εγρήγορση
των σωμάτων μας
στην Κιβωτό των ονείρων μας αγάπη μου.
Εμείς που μιαν αθανασία αγάπης
πάντα αναζητάμε.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου)

 

ΑΤΙΤΛΟ

ΑΤΙΤΛΟ

Είναι βραδιές
που οι θύμησες
φορούν τα γυαλιά τους
για να διαβάσουν
τις μικρές πεζές αναμνήσεις.
Τότε, που οι σιωπές μας
χορεύουν γύρω
απ' τα γυμνά κορμιά
των σκέψεων μας
τσιγγάνες στο χορό
μιάς επίπονης νοσταλγίας,
περιφέροντας τα ''ίσως''
μιάς ελπίδας.
Και κάτι ξεχασμένα
γερασμένα όνειρα
που δραπετεύσανε
απ' το κλουβί της λήθης.

TΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΤΣΙΓΓΑΝΑ ΑΓΑΠΗ

ΤΣΙΓΓΑΝΑ ΑΓΑΠΗ

Έρχεσαι
και φεύγεις
Τσιγγάνα αγάπη
με

άγνωστους
προορισμούς
στής μοίρας
τα σοκάκια
Κι εγώ να περιμένω
μια νύχτα
πανσέληνη
μια φευγαλέα
επιστροφή σου
δίπλα στην σκοτεινή μου
αντανάλκαση
Το ξέρω
Πάλι θα φύγεις
Κι εγώ
απο ένα όνειρο σωσίβιο
πάλι θα κρατηθώ
Στην ομιχλώδες
ουτοπία
μιας άλλης ζωής.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΝΕΡΟΣΥΡΜΗ

Μιά αδιόρατη μελαγχολία
σεργιάνι κάνει
μέσα στο βλέμμα σου
Ανάμεσα σε
αναπάντητα διλήμματα
Ανάμεσα στα
συντρίμια απογοήτευσης
Μέσα στα κιτάπια
της λήθης
αφυπνίζεις τη νοσταλγία
ευτυχισμένων στιγμών
που πέρασαν ανεπιστρεπτί
Ένας τυφώνας έρωτα
στο ειδηχθές έγκλημα
που διεπράχθει
έναντι μιας απείθαρχης
και άνευφ όρων αγάπης
Αυτός, ο ίδιος τυφώνας
που σε παρέσυρε
νεροσυρμή στην άβυσσο
δακρυσμένων ονείρων.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου)

ΣΤΕΡΦΑ ΕΥΧΗ

ΣΤΕΡΦΑ ΕΥΧΗ

Αποκοιμηθήκαμε
πάνω στις γδυτές φτερούγες
ενός μικρού έρωτα
που σαν παιδί
σε μας αποζητούσε
τα παιχνίδια και τα χάδια

Μα σαν ξυπνήσαμε
δεν βρήκαμε τον ίσκιο του...

Είχε πετάξει.
Χαμένος στην άκρη
ενός θολού ορίζοντα
κι εσύ φοβήθηκες
στη νεογέννητη δύση
στο βάθος των ματιών να με κοιτάξεις.

Μονάχα ταίσαμε
με φλούδες ουτοπίας
κάτι άγριες αγέλες
καλπάζοντων ονείρων.
Και κοιτάξαμε
το μονάκριβο αστέρι
της στέρφας ευχής μας.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου)