ΧΡΟΝΟΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Έρχονται νύχτες
μαυροφορεμένες νύμφες
ακροβατώντας
σε τεντωμένα σχοινιά
να τιθασεύσουν
ευάλωτα συναισθήματα
φόβους και ενοχές.
Εύθραυστες οι καρδιές,
ραγισμένες
έτοιμες να σπάσουν
στον φθοροποιό χρόνο
σε μικρά κρύσταλλα οδύνης
και να κυλίσουν
στην θολερή λίμνη
μιάς βαλτώδους μοναξιάς
που σαν Λερναία Ύδρα
κατασπαράζει σαρκία
διψασμένα για αγάπη.
Κι εσύ,
κάνεις το ανεύφικτο ευφικτό
θρύψαλα η ζωή σου
να μην γίνει
σ' αυτούς τους χρόνους
της Μεγάλης Μοναξιάς.
ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου) 

ΧΛΩΜΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ

ΧΛΩΜΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ

Ηλιόλουστα σύννεφα
τρέχουν πάνω απο πρόσωπα
σαν πορσελάνινες κούκλες
με μάτια ορθάνοιχτα
σε μια ιδιάζουσα απορία.
Σαν καταφρονημένα,
γυμνά και ντροπιασμένα.
Και εκει γύρω
να φτερουγίζουν ασθενικές
τσακισμένες μισές ελπίδες
σαν γερασμένες
παραφρονημένες πόρνες
που ξέρουν
πως τα όνειρα τους ήταν
χλωμά λουλούδια
που μαράθηκαν νωρίς.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Από ανέκδοτη συλλογή μου)

 

Η ΘΛΙΨΗ ΤΗΣ ΠΑΠΑΡΟΥΝΑΣ

Η ΘΛΙΨΗ ΤΗΣ ΠΑΠΑΡΟΥΝΑΣ

Μην αφήνεις τα χαμόγελα
να αιωρούνται και να παραπέουν
στην ακινησία μαύρων σκοταδιών
και σε ρωγμές χαμένων ιδανικών...
... Θλίβονται τότε οι παπαρούνες
και δακρύζουν.

Θλίβονται....

Και αιμοραγούν λησμονημένες
αργοπεθαίνωντας στο χρυσό φως
μιάς ροδαυγής όταν χαράζει.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου)

ΟΘΟΝΕΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

ΟΘΟΝΕΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Σχοινοβασία στη ζωή
Απατηλά οράματα
μπροστά απο φωτεινές οθόνες
να χρωματίζουν μια άχρωμη
... γκρίζα και μονότονη ζωή.
Χαοτικές διαδρομές
ουτοπικοί κόσμοι
σε δυσερμήνευτους καιρούς
αναζητώντας παρέα στη μοναξιά
μέσα απο γρανάζια
μηχανισμών κοινωνικοποιήσης.
Άνθρωποι στημένοι σε οθόνες
να γεμίζουν το κενό της ψυχής τους
-έχει πολύ μοναξιά εκεί εξω
σιγοψυθιρίζουν οι σκέψεις-
Εικονικές φιλίες
Παιχνίδια με το άγνωστο
-δεν με ξέρεις δεν σε ξέρω-
και η μοναξιά πάντα παρούσα θεατής
να γελάει χαιρέκακα.
Αλήθεια....
Γιατί αφήσαμε την μαγεία της επικοινωνίας
έναν απλό ζεστό λόγο,ένα βλέμμα,
μια βόλτα στην πλατεία
και κλειδώσαμε τα αισθήματα
πίσω απο κουτιά ουτοπικών ταξιδιών
σε φαντασιόκοσμους.
Αλήθεια,γιατί μείναμε τόσο μόνοι;

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ
(Το ποιήμα είναι αφιερωμένο στον φίλο συγγραφέα Γιώργο Γιαντά και στο βιβλίο του MINDLAND)

''ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ'' ΤΗΣ ΠΑΣΧΑΛΙΑΣ ΤΡΑΥΛΟΥ

Κλείνει τα μάτια και φαντάζεται το χρόνο της στοιβαγμένο δίπλα στις άλλες αποσκευές της. «Προσοχή: εύθραυστον», γράφει έξω από το κουτί του. Μέσα δεν κρύβει τίποτα... Μόνο ένα όνειρο αντηχεί στο κενό...
Η συγγραφέας Βερονίκη Δελένδα παλεύει... να σπάσει το φράγμα του χρόνου: μέσα σε τέσσερις μήνες πρέπει να γράψει δώδεκα βιβλία, να βρει έναν τρόπο να υπομείνει την απουσία της κόρης της, να ανακαλύψει ένα οικογενειακό μυστικό και να ζήσει τον έρωτα.
Ο ψυχολόγος Αλέξανδρος Φιλίππου συναντά τη Βερονίκη μέσα από τα γραπτά της. Ακολουθώντας τα χνάρια της, σπάζει το κέλυφος του ορθολογισμού του. Θα καταφέρει να τη συναντήσει λίγο πριν αδειάσει η κλεψύδρα. Και οι δυο πιστεύουν ότι είναι ωραίο να περιμένεις ένα θαύμα.
Η γιαγιά Εργινούσα-«Ερεβούσα», ένας θυμόσοφος γέροντας και η θάλασσα των μυστικών του, ένας νεαρός δημοσιογράφος-Ιούδας, μια αόρατη γάτα και ένα σταματημένο ρολόι, που ρίχνει τη σκιά του σε ένα τέλος που εξελίσσεται σε αρχή με θέα την καλδέρα της Σαντορίνης, υφαίνουν τον ιστό μιας απίστευτης ιστορίας. Και μια βάρκα, που τη λένε Ζωή...

 

Η Πασχαλία Τραυλού είναι για μένα μια πολύ αγαπημένη μου συγγραφέας και με όλη

τη σημασία της λέξεως Λογοτέχνης!

Σαν αναγνώστης,έχω διαβάσει όλα τα βιβλία της στα οποία βρήκα όχι απλές ιστορίες αγάπης

ροζ μυθηστορημάτων,αλλά ιστορίες με βαθειά κοινωνικά μυνήματα.

Για το τελευταίο της βιβλίο ''Γυάλινος χρόνος'' τι να πρωτοπώ....

Με καταγοήτευσε, με προβλημάτισε,με έβαλε σε σκέψεις για την ανθρώπινη ύπαρξη και την ζωή,και παρότι είμαι άντραςδεν ντρέπομαι να το πώ ότι πολλές με συγκίνησε μεχρι δακρύων

με την ιστορία της ηρωίδας .

Μιάς ηρωίδας που η ζωή της περνά σαν ειόνες σε viw master και χάνεται με λάθη της και λάθη

αγαπημένων της προσώπων.Μιάς γυναίκας που ήθελε πολύ να αγαπήσει και να αγαπηθεί μέσα 

στη μοναξιά που βιώνει.......και η αγάπη έρχεται  !!!!

Δεν θα αποκαλύψω το τέλος του βιβλίου-που πραγματικά με συγκίνησε - αλλά θα σας πώ

ότι με ,έβαλε να σκεφτώ πολλά για την ζωή που αφήνουμε να προσπερνά,να της δείξουμε μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε αυτήν και στην αγάπη μεταξύ μας και όχι απαραίτητα την 

ερωτική.Γιατί το βιβλίο αυτό είναι:Ένα βιβλίο για την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης.

 

Εύχομαι στην αγαπητή μου Πασχαλία να έχει πάντα αυτή και η πένα της αστείρευτες

εμπνεύσεις για να μας χαρίζει τέτοια κοινωνικά λογοτεχνικά βιβλία και να μας προβληματίζει

με την απολαυστική γραφή της.

 

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ    17-5-2013

 

ΑΚΟΜΑ ΨΑΧΝΩ....

ΑΚΟΜΑ ΨΑΧΝΩ.....

Ακόμα ψάχνω...
Τον τρόπο να ελευθερόσω
τα φυλακισμένα μου όνειρα
αυτά που κάποιοι σκλάβωσαν
σε κλουβιά-φέρετρα
σαν σιδηροδέσμια φαντάσματα.
Θηρία αρπαχτικά
κατασπαράζουν μέρα τη μέρα
τις ελπίδες μου,
αυτές με τις τσακισμένες φτερούγες.
Κι εγώ,με την καρδιά μου
πιό βαριά και απο μολύβι
ψάχνω ακόμα να βρώ
της ψυχής μου την γαλήνη
πριν μου στερήσουν
τον ήλιο και τ' αστέρια.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου)

 

ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ''ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ''ΤΗΣ ΡΟΥΛΑΣ ΣΑΜΑΙΛΙΔΟΥ- ΒΑΚΟΥ

Γνώρισα την Ρούλα Σαμαιλίδου-Βάκου με το βιβλίο της
''Πέρα απο το νησί'',ένα βιβλίο με όμορφη γραφή,ωραία ιστορία
που σου αφήνει στο τέλος μια γλυκι'α γεύση.Όταν γνώρισα και
την Ρούλα απο κοντά διέκρινα έναν σεμνό και γλυκό άνθρωπο.
Ας έρθουμε όμως στο νέο της βιβλίο ''Στη γειτονιά των ονείρων''.
Το βιβλίο το προμηθεύτηκα μόλις κυκλοφόρησε και ένας ακόμη
λόγος ήταν το θέμα του.Λόγω καταγογής της γιαγιάς και του παπού μου
 απο Σμύρνη και Αιβαλί Μικράς Ασίας αντίστοιχα,παντα μ' αρεσε
να διαβάζω βιβλία -ιστορικά και μυθηστορήματα-που έχουν σχεση
με τον διωγμό των  Ελλήνων Μικρασιατών,τον ξεριζομό και
την προσφυγιά τους.Έτσι στο βιβλίο της Ρούλας Σαμαιλίδου-Βάκου
βλέπουμε την ιστορία μιας οικογένειας που ξεριζόνεται απο τον
τόπο τους στη Μικρασία και σαν περιπλανόμενοι Ιουδαίοι καταλήγουν
στο νησί της Λήμνου-τόπος καταγωγής και της συγγραφέως-που
εμ'ενα προσωπικά με συνεπήρε!
Θυμήθηκα ιστορίες της γιαγιάς μου για τον ξεριζομο και τον διωγμό
που πραγματικά με συγκήνησε.Είναι ένα καλό-κατ'εμε-βιβλίο,καλογραμμένο.
που μέσα σε αυτό θα μάθουν αυτοί που δεν γνώριζαν τι πέρασε ο
Μικρασιατικός Ελληνισμός απο το 1914 εως το 1922 ,τον άγριο διωγμό τους,
την προσφυγιά τους σε νησιά του Αιγαίου και στις τότε φτωχογειτονιές
του Πειραιά με τις παραγκουπόλεις,τον ΄σκληρό αγώνα τους για επιβίωση.
Εύχομαι στη Ρούλα Σαμαιλίδου-Βάκου το βιβλίο της να είναι καλοτάξιδο
και να διαβαστεί απο πολύ κόσμο,μιας και η ιστορία του βασίζεται σε
ιστορικά στοιχεία και να είναι πάντα καλά και με πολλές δημιουργικές
εμπνεύσεις γραφής,για να μας χαρίζει όμορφες στιγμές διαβάζωντας
τα βιβλία της.

ΤΑΣΟΣ  ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ    8-5-2013

 

ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ.........

Κουράστηκα...
Να βαδίζω με ανθρώπους
στον ίδιο δρόμο με ίδια βήματα,
μα ξαφνικά η πορεία τους ν' αλλάζει
κι εγώ να μένω πάντα παρέα
με γελείες ψευδαισθήσεις.
Κουράστηκα...
Να απογυμνόνω την καρδιά μου,
να την αφήνω έρμαιο των άλλων
και αυτοί να την πονάνε γδέρνοντάς της
με λόγια,έργα και πράξεις
αφηνοντάς την να αιμοραγεί
για μια στάλα αγάπης.
Κουράστηκα...
Να παίζει κρυφτό η μοναξιά μαζί μου,
να μου γελά ειρωνικά γιατί
πάντα εγώ είμαι ο μεγάλος της χαμένος.
Μα περιμένω,υπομένω.
Κομματιάζω σε μικρά κομμάτια το παρελθόν
και το σκορπώ σε άγνωστες αβύσσους,
στο ανοιξιάτικο αεράκι που φυσά.
Κουράστηκα...
Μα πάντα προχορώ με το κεφάλι μου ψηλά,
στραμένο εκεί στον γαλάζιο ουρανό.
Γιατί τι είναι σας ρωτά η ζωή;
Ένα ταξίδι πόνου μεσ' το σύμπαν
ψάχνωντας τον τελικό σταθμό της ευτυχίας.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου)

ΠΥΞΙΔΑ ΚΑΡΔΙΑΣ

Μέσα στα μάτια σου
την ομορφιά αυτού
του κόσμου καθρεφτίζω.
Θάλασσες γαλήνιες.
να ταξιδεύω της
ψυχής μου την αντάρα
με ούριους ανέμους
πορεία για του Έρωτα
τα μέρη τα ιερά.
Με πηδάλιο μονάχα
την καρδιά μου
και η πυξίδα μου να δείχνει
πάντα εσένα,
μεσ' της ζωής μου
το αλαργινό ταξίδι
για μένα πάντοτε
ο φάρος μου είσαι εσύ.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 6-5-2012

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 2013

Μάης,μυρωδιές,Άνοιξη.Μεγάλο Σάββατο και
οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα!!!
''Τον Κύριο υμνείτε και υπεριψούτε εις πάντας
τους αιώνας''λέει ο χρμόσυνος ύμνος της πρώτης
κατά την παράδοση Ανάστασης.
Οι κυρίες απο το πρωί στα κομωτήρια για μπιζανπλί.
Για μια guest εμφάνιση το πολύ 15 λεπτών το βράδυ
 στην Ανάσταση!!!!
'Ισα να πάρουν το Άγιο φως και μετά σπίτι για την
πατροπαράδοτη μαγειρίτσα.....
Ποιό το νόημα σας ρωτώ εγώ;
.......Τι κι αν θα φορέσεις ένα ακριβό ρούχο επώνυμης
φίρμας ή ενα ρούχο απο ένα καλάθι ενός φτηνού
σοινικοιακού μαγαζιού....
Το μεγάλο Σάββατο δεν είναι πασαρέλλα!!!
Η Ανάσταση του Θεανθρώπου δεν θέλει ακριβά ρούχα,
θέλει ομορφιά,μεγαλείο και καλοσύνη ψυχής.Ο ίδιος
ο Ιησούς υπήρξε ο πιο ταπεινός που πέρασε επι γής.
Ας φορέσουμε λοιπόν αποψε στην ψυχή μας για ρούχο
την αγάπη,την καλοσύνη,την ταπεινότητα.
Αυτό θα μας κάνει να λάμψουμε σαν Άνθρωποι.
Κι ας καθήσουμε ως το τέλος της χαρμόσυνης Ανάστασης
του Κυρίου.
Ομολογώ δεν είμαι απ' τους ανθρώπους που εκκλησιάζεται
συχνά,αλλα πάντα Μεγάλο Σάββατο μ' αρέσει να μένω
μέχρι πέρατος της λειτουργίας της Αναστάσεως.
Ευφρένεται η καρδιά σου με τους τόσους χαρούμενους
ύμνους,ζεστένεται η ψυχή!!!!

Εύχομαι σε όλους, το Αγιο Φώς της Αναστάσεως να φωτίσει
τις καρδιές,την ψυχή και το πνεύμα μας,έτσι ώστε να γίνουμε
όλοι καλλυτεροι άνθρωποι.
                                 ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!!!

Κείμενο:ΤΑΣΟΣ   ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ