ΑΔΙΕΞΟΔΑ

Τα αδιέξοδα
της ζωής προσπερνώ
Χτίζωντας
αόρατες γέφυρες
στις όχθες
της Ελπίδας και της Υπομονής
Προχορώ.....
Με γόνατα ματωμένα
Τι κι αν έπεσα;
Tι κι αν χτύπησα;
Τι κι αν μάτωσα;
Εγώ βαδίζω
ως το τέλος
μιάς σκληρής διαδρομής.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 25-2-2013

ΑΠΟΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ

Παιδιά βιαζώμασταν να μεγαλώσουμε
Και τώρα που μεγαλώσαμε
ψάχνουμε την χαμένη παιδικότητα
Έτσι,για να την κρατήσουμε
Ασπίδα στους καιρούς της απονιάς.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 24-2-2013

ΟΤΑΝ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ

Είναι στιγμές που σαν αρχαία ιέρεια
επικαλείσαι λίγες σταγόνες ύδωρ
στις άνυδρες διαδρομές της ζωής σου.
Τότε οι ουρανοί ανοίγουν
λές και κάπιοι άγνωστοι θεοί
εισάκουσαν τις ικεσίες μιας ψυχής
και είπαν να παίξουν μαζί σου.
Πυκνές σταγόνες,διάφανες κουρτίνες
μικρά άυλα κρυσταλάκια
να πέφτει με θόρυβο πάνω απ' τη πόλη.
Νερό βίαιο,άγριο.
Νερό μνησίκακο.
Νερό σαν καθαρτήριο.
Κι εσύ βρεγμένος ως την ψυχή
να περπατάς καταδιόκωντας
χαμένα όνειρα.
Όνειρα που μπήκαν λαθραία στο μυαλό
και ύστερα λιποτάκτησαν σαν φυγάδες
απ' το κελί της ανυπέρβλητης μοναξιάς τους.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ  20-2- 2013

ΑΤΙΤΛΟ

......Και απομέιναμε μόνοι
σαν επιβάτες σε λάθος διαδρομή
τις νύχτες να κάνουμε όνειρα μικρά
και να επιβιώνουμε μέσα σε εφιαλτικές μέρες
ποτισμένες με άρωμα σήψης
και σε θολλά τοπία μιας περασμένης ευτυχίας....

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 10-2-2013

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙΑ

Τώρα
που γίναμε όλοι
άνθρωποι σαλιγκάρια
έρπωντας κλεισμένοι
τα βαριά καβούκια
της ψυχής μας
προσμένωντας μια βροχή
σαν αναγέννηση ζωής,
τώρα είναι
που οι ουρανοί όλοι
στέρεψαν απο νερό
και από συμπόνια.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 9-2-2013

ΚΟΜΠΟΛΟΓΑΚΙ

Έμαθα
να μετρώ
και να καταγράφω
στις σελίδες
του μυαλού
τις χαρές
που έζησα
μαζί τους,
κι 'εκανα
κομπλογάκι
όλες μου
τις λύπες.
Έτσι,
για να μετρώ
σαν ρολόι
τον χρόνο
μέχρι να συναντήσω
ακόμη
μια ευτυχία
στης ζωής
το μεγάλο ανηφόρι.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 3-2-2013

ΜΑΥΡΟΑΣΠΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Χάνομαι στη στίλβη
της εικόνας σου
σε μια παλιά
μαυρόασπρη φωτογραφία
που τώρα πιά
με κοιτά σαν έναν
άγνωστο.
Πολύτιμα θραύσματα
νοσταλγίας,
οδυνηρές αναμνήσεις
και η ψυχή να τρίζει.
Η καρδιά να αδειάζει.
Και το όνειρο
να γλυστρά,
σαν χαλασμένο αίμα
στο μονοπάτι της μοναξιάς.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ   2-2-2013

EDEM

Δεν ψάχνω
χαμένους Παραδείσους
με ουράνιες μουσικές
και σώματα αέρινα
να περιφέρονται
αλαφροίσκιοτα με χορούς
λές και τελούν γιορτή.
Εγώ,τρόγωντας
το απαγορευμένο μήλο
με δαίμονες και μαινάδες
γύρω μου να ερωτοτροπούν
χτίζω έναν Παράδεισο δικό μου
στα ερείπια και την τέφρα
μιάς επίγειας Εδέμ
που κάποιοι ολοσχερώς την καταστρέψαν.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 30-1-2013