ΜΑΥΡΕΣ ΚΑΡΓΙΕΣ

Απομεινάρια μιας θολής μνήμης

ανασκαλεύουν το παρελθόν μου

προσπαθώντας ύπουλα να φέρουν

ένα παγωμένο αίσθημα,

ένα καταχείμωνο στην ψυχή μου

κάθε που νυχτώνει.

Αναταράσουν παλιές θύμησες

χρόνια ξεχασμένες και κοιμησμένες

στις ρωγμές της λήθης.

Σαν τρωκτικά,ροκανίζουν
την πομπήνα του ασπρόομαυρου φίλμ

της μέχρι τώρα ζωής μου.

Μα,σαν το ξημέρωμα φανεί,

φεύγουν μακριά,μαύρες κάργιες

που πάνε να κουρνιάσουν

μακριάα απο του βίου μου

τον ατέρμονο ρυθμό.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ