Oυτοπικές συνουσίες,
πόθοι της μιάς βραδιάς
που μια μελαγχολία σκηνοθετεί.
Οργασμοί του ανεκπλήρω του,
και η ηδονή να 'ναι πάντα απούσα.
Φιλιά με πικρή γεύση μοναξιάς,
χάδια που η απόγνωση
-σαν εκτροχιασμένο βαγόνι-
οδηγεί στις ράγες των σωμάτων.
Και το ξημέρωμα, να βρίσκει
κορμιά μόνα σε νοτισμένα υγρά σεντόνια
που τα τυλίγει,μιας γκρίζας θλίψης
ένα άρωμα φτήνο.
ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ
Από την δεύτερη ποιητική μου
συλλογή ''Δρώμενα Ψυχής'' εκδόσεις ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου