ΠΟΛΗ ΠΟΡΝΗ

Ψάχνω σ'έναν ξεθωριασμένο ουρανό
τον Σείριο για να 'βρω,

ακουμπισμένος σε έναν σηματοδότη

στο σταυροδρόμι με των ανθρώπων

τα ανεκπλείρωτα τα όνειρα.

Και γύρω μου ψίθυροι απο άγνωστες γλώσσες,

σε μια πόλη

που σαν πόρνη κοιμάται στον δρόμο

και στα πολύχρωμα φώτα-ονειρώξεις-

κάποιων που την αγάπησαν πολύ.

Τότε,που σαν βασίλισα

στα μάτια τους θωρούσε.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

Απο την  δευτερη ποιητική μου συλλογή

''Δρώμενα Ψυχής'' εκδόσεις ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ

Η ΖΥΡΑΝΝΑ ΖΑΤΕΛΗ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

«ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ ΕΠΑΝΕΡΧΟΝΤΑΙ»
Η ΖΥΡΑΝΝΑ ΖΑΤΕΛΗ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ
Από τη Δευτέρα 30 Ιανουαρίου και κάθε απόγευμα στις 19.30, μια νέα σειρά εκπομπών θα αρχίσει να μεταδίδεται στη συχνότητα του Τρίτου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας.
Η βραβευμένη συγγραφέας Ζυράννα Ζατέλη θα αναγνώσει σε 71 ημίωρες εκπομπές το εμβληματικό μυθιστόρημα της με τίτλο «Και με το φως του λύκου επανέρχονται», που κυκλοφόρησε το 1993, αγαπήθηκε αμέσως από το ευρύ αναγνωστικό κοινό και τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 1994.
Το εγχείρημα της ραδιοφωνικής μεταφοράς και σκηνοθεσίας του μυθιστορήματος, ανέλαβε ο ραδιοφωνικός παραγωγός Γιώργος Ευσταθίου. Η ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε σε διάστημα δύο μηνών (Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2011), από τους τεχνικούς ήχου Γιάννη Λαμπρόπουλο και Θάνο Καλέα. Τη μουσική επένδυση των επεισοδίων επιμελήθηκε ο Δημήτρης Αρσενόπουλος

ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΟ Σ'ΑΓΑΠΩ

Κανατε τη λεξη ''αγαπω''

μια λεξη-παιχνιδακι,

σα τραγουδακι σε χειλη παιδικα.

Ολοι το λετε.

Απο εδω,απο εκει,ετσι,χωρις συναισθημα.

Σα να μην εχεται τι αλλο να πειτε.

Ομως εγω την τοση δα λεξουλα

σιδερωδεσμια και κλειδωμενη θα κρατω

μες'στην ψυχη μου,

δεν θελω να πεσει σαν μικρο παιδι κηνυγημενο.

Ουτε να τη λαβωσουν ανθρωποι-ξυλινοι.

Εγω θα αγαπω,θα την κρατω και θα πληγονωμαι.

Ομως κανεις ποτε δεν θα την εκμεταλευτει.

Αληθεια,πως γινεται να συνδιαζεται τη λεξη ''αγαπω''

με την εκμεταλευση των αισθηματων ;

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΕΠΙΓΕΙΑ ΘΕΑ

Συναντησα την Αγαπη

την παντοτινη και αιωνια

-αυτην που λεν και οι ποιητες-

να τριγυρνα αναμεσα

σε αλαφροισκιωτα σαρκια,

να περιφερει ολο το παθος

σαν τη θεα ενωπιων των θνητων της.

Αγαπη,μια θεα

ουρανια και επιγεια,

αναμεσα σε κρεμαστους κηπους

μιας γλυκιας αιωνιοτητας

χαμογελα ευτυχιας να χαριζει.

Σα να ξορκιζει

της μοναξιας για παντα το κακο.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΤΣΑΚΙΣΜΕΝΟ ΦΤΕΡΟ

Σε ένα τσακισμένοφτερο
έρωτα κρατήθηκες

προσπαθώντας μαζί του

να πετάξεις στην αθανασία

της ψυχής.

Δραπέτης μαζί του.

Επιβάτης με μια αποσκευή

ονείρων.

Ταξιδιώτης μεταξύ ουρανού

και γης.

Μεταξύ ύλης και άυλου,

με μια φτερούγα τσακισμένη

απο τα βέλη

κάποιων που είπαν

πως σε αγάπησαν πολύ.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ       ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2012

ΕΙΔΩΛΟ ΣΕ ΘΟΛΟ ΚΑΘΡΕΦΤΗ

Στοιχειόνω τη μορφή σου

Είδωλο σε θολό καθρέφτη

Έτσι,για να ξορκίζω

Τις ανεκπλήρωτες χαμένες στιγμές

Που φεύγοντας πήρες

σαν λάφυρο

μιας ζωής στην τσέπη.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ONE NIGHT STAND

Oυτοπικές συνουσίες,

πόθοι της μιάς βραδιάς

που μια μελαγχολία σκηνοθετεί.

Οργασμοί του ανεκπλήρω του,

και η ηδονή να 'ναι πάντα απούσα.

Φιλιά με πικρή γεύση μοναξιάς,

χάδια που η απόγνωση

-σαν εκτροχιασμένο βαγόνι-

οδηγεί στις ράγες των σωμάτων.

Και το ξημέρωμα, να βρίσκει

κορμιά μόνα σε νοτισμένα υγρά σεντόνια

που τα τυλίγει,μιας γκρίζας θλίψης

ένα άρωμα φτήνο.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

Από την  δεύτερη ποιητική μου

συλλογή ''Δρώμενα Ψυχής'' εκδόσεις ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ

ΣΤΕΡΗΤΙΚΟ 'Α'

Μάταια


η νύχτα θα περιμένει


το σμίξιμο


των σωματών μας


Μάταια


να προσμένω τη ματιά σου


ένα να γίνει


στο δικό μου βλέμμα


Μάταια


ενα ολόγιομο φεγγάαρι


θα λαχταρά


να φωτήσει μιαν αγάπη


Μάταια


όλα τώρα πιά!


Αφού η αγάπη πέταξε


με τα φτερά ενός στερητικού Α


και χάθηκε


έτσι στα ξαφνικά


Σαν να μην άγγιξε ποτέ

τα δυό κορμιά μας.


ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΜΟΛΥΒΕΝΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΚΙΑ

Πάλι νυχτώνει

Πάλι οι στίχοι
αιμοραγούν
στο λευκό χαρτί

της ψυχής
Ιώδεις κηλίδες

μοναξιάς

και απόγνωσης

Κι εγώ,

ένα μικρό παιδί
που κλαίει
σα να χαθήκαν

τα μολυβένια

στρατιωτάκια του

στις φλόγες

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΝΕΤΡΟΝΙΑ

Άφησα την πόρτα

της μοίρας μου ανοιχτή

κορμί των πεντε ανέμων
μέσα μου

να φωλιάσεις

Ανεβοκατέβηκα την κλίμακα

των συναισθημάτων μου

μέεσα στις στιγμές

της δακρύβρεχτης σιωπής,

κάτω απο την μαρμαρυγή

φωτεινών αστέρων

έλαβα τα νετρόνια του Έρωτα

απο την Άβυσσο της ψυχής σου

Ηλεκτρισμένα συναισθήματα

να εφορμούν μεσα στα σωματά μας,

σώματα που μείνανε

με μια ανεκπλήρωτη ανάγκη

κι άφησαν την αγάπη

ταριχεύμενο πουλί να τα κοιτά.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΞΕΘΩΡΙΑΣΜΕΝΟ Σ' ΑΓΑΠΩ

Πλημμυρα αδηφαγων σκεψεων

παρασερνει στο περασμα της

τις επιτυμβιες χαραγμενες στηλες

απο το κενοταφιο της ληθης του μυαλου,

φερνοντας ξανα μπροστα μου

εκεινο το ξεθωριασμενο ''Σ'αγαπω''

που'χες χαραξει μια νυχτια σε εναν τοιχο,

που λιγο λιγο μισογκρεμησε κι αυτος.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Στις ρωγμες χαμενων στιγμων

πανω σε ονειρα θρυψαλα

περπατησα για να αφουγκραστω

τον ηχο της ατελειωτης σιωπης,

τις νυχτες που τ'αστερια

δειλα κρυβονταν στο περασμα μου।

Μα το μονο που καταφερα να ακουσω

ηταν ενας ψυθιρος-λυγμος,

της μοναξιας το θροισμα μες'στο σκοταδι

σε μια νυχτα που και η ιδια αιμοραγει।

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Πεταξα δυο ξεφτια

ελπιδας στην τσεπη,

ετσι,σαν κομπολοι

να το παιζω μες' στα χερια।

Περπατησα σε ερημους δρομους

που μυριζαν αρωμα μοναξιας

και χαμενων ερωτων।

Μα εκει,στο σταυροδρομι

της αγαπης

σαν θροισμα φυλλου

ηρθε η ψυχη σου ν'ανταμωσει

την δικη μου για ενα ταξιδι

με μεγαλες διαδρομες

μεσ' της ζωη μας τις μεγαλες λεοφωρους।

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΑΤΙΤΛΟ

Μια ελευθερια
αναζητα η ψυχη μου.
Να πεταξει
μεταξυ γης και ουρανου,
αναμεσα στην υλη
και στο αυλο του κοσμου.
Να κυλιστει αναμεσα
σε χωραφια με παπαρουνες
τρεχωντας με γυμνα
γρατζουνισμενα ποδια
απο μια αγνωστη ευτυχια.
Να αισθανθει ελευθερη
μεταξυ ορατων και αορατων,
ζωντων και τεθνεοντων.
Και απο χαρα να κλαψει
σαν προσευχης Ικετης στο Θεο της.

      ΤΑΣΟΣ    ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΤΣΙΓΓΑΝΕΣ ΜΕΡΕΣ

Τσιγγανες γιναν οι μερες
σε περιοδεια.
Να ακουω αλλωτε
τα τρανταχτα τους γελια
κι αλλωτε παλι
τ'αλλοκοτα θανατερα τους
μοιρολογια.
Και τα βραδια
να προσαπερνουν.
Μοναχικα αρματα ηδονων
να χανονται σε γκρεμους
απεγνωσμενων θλιψεων,
μετρωντας ενα ενα
τα χειροκροτηματα
απο τις ητες λανθασμενων διαδρομων.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΝΥΧΤΩΝΕΙ

Είναι που νυχτώνει

και οι στιγμές δεν περνούν,

είναι που ο χρόνος πέτρωσε

μες'στο σκοτάδι.

Είναι που νυχτώνει,

κι εσύ προσπαθείς

αστέρια να αποκρυπτογραφήσεις.

Είναι που νυχτώνει

και η Απουσία στέκει δίπλα σου

χαρίζωντας σου τις θανατερές σιωπές

και το μυαλό σου μες'στη λήθη αποκοιμίζει.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΠΑΓΩΝΙΑ

Δεν ειναι ο Βοριας
που τους ασκους του
αξαφνα εχει ανοιξει
ουτε το κρυο ενος χειμωνα
που λιγο λιγο
μες' στην ψυχη σου
φερνει παγωνια.
Ειναι της μοναξιας
η παρουσια.
Αυτη που σαν πανουργα
ερωμενη το ματι κλεινει
πονηρα.
Αυτη που καταστρωνει
μυρια σχεδια με δολο
σαν ενας θυτης
που το θυμα κηνυγα.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

''ΟΡΓΗ ΘΕΟΥ''

Κλεισαμε ερμητικα τα στοματα
σαν παιδικες κουκλες
με χειλη νεκρα και σφραγισμενα.
Εγλωβησαμε τις λεξεις
σιδηροδεσμιες,κλειδωμενες
μην τυχον και ειπωθουν.
Λες και μπερδευτηκε η ζωη με το θανατο
σ'ενα παιχνιδι μοναξιας μακαβριο
με ανθρωπους νεκροζωντανους,Εμας!!
Φορεσε η ψυχη τα μαυρα της,
πενθιμο ενδυμα της ματαιοδοξιας
και των λυσαλεων ανεκπληρωτων επιθυμιων μας,
σε ενα διχως νοημα ταξιδι στη ζωη.
Ξεστρατησε η Ανθρωπια μας.
Χαθηκε στις δαιδαλωδεις στοες των πταισματων μας,
σφαλισαν και τα ματια
δεν κοιτανε πια ουρανο,
ισως φοβουνται την οργη ενος Θεου
που απ'την καρδια μας ξεριζωθηκε η Αγαπη.

ΤΑΣΟΣ   ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ     5-1-2012