''O ΦΥΛΑΚΑΣ ΣΤΟ ΦΑΡΟ'' ΕΥΡΙΔΙΚΗ ΑΜΑΝΑΤΙΔΟΥ

‎''Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΣΤΟ ΦΑΡΟ'',ενα βιβλιο που αμεσως το περιελαβα στη λιστα των αγαπημενων μου βιβλιων διαβαζωντας το!!!!Η κυρια Αμανατιδου εκτος απο ξεχωριστος και αξιαγαπητος ανθρωπος,ειναι κι μια γυναικα που με την πενα της σε ταξιδευει γλυκα στους κοσμους που η αστειρευτη φαντασια της σε οδηγει!!!!Και ενα συν στη γραφη της - για μενα-ειναι οτι δεν γραφει με τη γνωστη γυναικεια ματια,πραγμα που κανει τη γραφη της ακομα πιο συναρπαστικη!!!!ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ!!!

ΣΗΨΗ

Στο φως των ματωμενων φεγγαριων
εμαθε η ψυχη μου να φωτιζεται.
Στης θαλασσας το κυμα,
στον ψιθυρο του παφλασμου
να εξαγνιζεται.
Σε μερες που ολα γυρω μου
μυριζουν σηψη...

Απο την ποιητικη μου συλλογη ''ΟΙ ΚΡΑΥΓΕΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ''
                                      ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ

''OI KΡΑΥΓΕΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ''

Αυτες οι σιωπες σου...
Εκοφαντικες κραυγες της ψυχης σου
για βοηθεια μοιαζουν.
Ειναι που αντηχουν κωδικοποιημενες
στ αυτια μου και μου ξυπνουν
τα αισθηματα απο χειμερια ναρκη.
Σιωπηλες φωνες.
Κραυγες απογνωσης ολων των
φυλακισμενων σου ονειρων,
φυλακισμενων σου επιθυμιων,
φυλακισμενων αισθησαιων,
που παγιδευτηκαν στο σαρκιο σου
χωρις να σε ρωτησουν.
Κι εσυ στρατιωτακι,στα παραγγελματα
μιας σαρκοβορας ζωης
την επανασταση ψαχνεις τροπο
να κανεις
να πολεμησεις ολα αυτα
που σε ματωσαν...

Απο την ποιητικη μου συλλογη ''ΟΙ ΚΡΑΥΓΕΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ''
                   ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ

'

''ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ;''

......''ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ;''

Που ειναι η Αγαπη;
Σε ποια γωνιτσα
ειναι κρυμενη
απ'των ανθρωπων

τη μιζερη ζωη;

Που ειναι
η λεξουλα,
που σαν κελαιδησμα
μικρου πουλιου
μες'την ψυχη μας
παντα θα αντιχει;
Πετρωσαν τωρα
οι καρδιες,
εστερεψαν τα δακρυα.
Μα η αγαπη
παντα εκει,να χτιζει
τα δικα της τα παλατια,
για τις βασανισμενες
τις ψυχες,
αυτες που ακομα
εχουν δακρυα
στα ματια.

KΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ'' ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ''ΟΙ ΚΡΑΥΓΕΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ'' ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΥΡΙΔΙΚΗ ΑΜΑΝΑΤΙΔΟΥ

Η πρώτη ποιητική συλλογή του Τάσου Σταυρακέλη από τις εκδόσεις Λεξίτυπον: Η συγκλονιστική κατάθεση μιας ευαίσθητης εσώτερης φωνής που ανήσυχα αναζητά διέξοδο έως ότου μέσα από μια χαραμάδα περάσει και διαπεράσει τον αδιάφορο και ανάλγητο κόσμο μας.

Στίχοι που δε χαρίζονται στα παιχνίδια και παιχνιδίσματα της ζωής, που δε φοβούνται μαζί με τη γιορτή να μιλήσουν και για το πένθος, στην αγνότητα του λευκού να αντιπαραθέσουν τη σατανική καταδίκη του μαύρου.

Κραυγές σιωπής που άλλοτε θέλουν να ξεφύγουν από τη φυλακή του στόματος και άλλοτε ηθελημένα ή θαρρείς επίτηδες, υπομένουν αυτόν τον εγκλεισμό. Και νοιώθω δυνατός αφού μπορώ να την φυλακίσω στο κελί της ψυχής μου, χωρίς ούτε ένα αχ! σαν ψίθυρος να βγει από τα χείλη…(Από το ποίημα Κραυγή)

Είναι στιγμές που η σιωπή γίνεται αφόρητη και τότε η ίδια φωνή θα αφανίσει τα πρέπει και τα μη, θα σπάσει τα δεσμά για να διεκδικήσει την ελευθερία της ψυχής, να απαλλαχτεί από τις βαριές αλυσίδες του καθωσπρεπισμού και να παραδώσει έναν νέο εαυτό έτοιμο να δωρίσει και να αγαπηθεί. Κραυγές απόγνωσης όλων των φυλακισμένων σου ονείρων, φυλακισμένων σου επιθυμιών, φυλακισμένων αισθήσεων, που παγιδεύτηκαν στο σαρκίο σου χωρίς να σε ρωτήσουν. (Από το κραυγές της σιωπής).

Φωταγωγεί το σκοτάδι των αναμνήσεων με την ελπίδα του νέου φωτός. Και ξαφνικά φωταγωγείς το είναι σου, με φώτα δυνατά, της ευτυχίας δέσμες φωτός λαμπερές που πυρπολούν το παρελθόν σου και σε προτρέπουν στης ζωής τον ενεστώτα να βαδίσεις κι από τις στάχτες να αναγεννηθείς ξανά (Από το Ενεστώτας).

Μια εσωτερική ανάγκη να πλάσει φυσαλίδες επιβίωσης και να τολμήσει ξανά και ξανά. Πλέκω υφάδια ελπίδας με τη σκέψη, από τα ξέφτια τους πάλι θα κρατηθώ, σε έναν κόσμο που βαδίζει στο κενό, εγώ επιβιώνω… (από το φυσαλίδες επιβίωσης).

Μια κατάθεση εαυτού χωρίς όρια. Σώμα με σώμα ψυχή με ψυχή χωρίς κανόνες χωρίς χαμένο ή νικητή σ’ έναν αγώνα άνισο για μία κόλαση ή έναν παράδεισο (από το γαϊτανάκι του έρωτα). Ικέτης στα πόδια σου τα ροδοπέταλα της ψυχής μου θα αποθέσω (από το Ικέτης). Καθρέφτης είμαι, κοίτα μέσα κι αγάπησε, νοιώσε με και αν με σπάσεις, έλα ένωσέ με… (από το alma libre).

Η φωνή του ποιητή άλλοτε αφήνει ένα καυτό αποτύπωμα οργισμένης πικρίας, άλλοτε αναπολεί ανθρώπινα λάθη και αδυναμίες, άλλοτε μεγαλόψυχη συγχωρεί, κατανοεί, ανασταίνει. Κομβικά σημεία, σταθμοί του πόνου και της γλύκας, αυτής της χαρμολύπης μας, για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο ενός από τα πρώτα ποιήματα τα συλλογής: Εφήμεροι έρωτες, η γαλήνη και ασφάλεια των καλών στιγμών, η ελευθερία της ψυχής, οι ευσεβείς ή δονκιχωτικοί πόθοι, η διαμαρτυρία ενάντια σε μια πόρνη εποχή, ενάντια σε καιρούς δίχως χάδι αγάπης. Για εκείνον που έπεσε και σηκώθηκε ξανά για να δοκιμάσει τη ζεστασιά της αγάπης και της ανθρώπινης επαφής. Για τη μοναξιά και το βαρυχείμωνο της καρδιάς. Για την αναζήτηση μιας αγάπης χωρίς όρια και κανόνες, μιας επαφής πιο ουσιαστικής που γαληνεύει και γιατρεύει. Για την ακύρωση των λόγων των ανούσιων και φευγαλέων. Την πληγωμένη μου καρδιά ζέστανε, όχι με λόγια που σαν δραπέτες απόδρασαν, μα μ’ ένα φιλί σαν κόκκινο μετάξι ακριβό (από το χαμένοι έρωτες).

Οι κραυγές της σιωπής: Σε ένα απλόχερο δόσιμο, σκέψεις ανθρώπινες χωρίς μεγαλοστομία που διαθέτουν τη δύναμη να φτάσουν στα μύχια της καρδιάς.

(Με πλάγια γράμματα παρατίθενται τα αποσπάσματα ή ακόμη και μεμονωμένες λέξεις από την ποιητική συλλογή).

ΚΡΥΣΤΑΛΛΕΝΙΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Ολοφωτος ο δρομος
μου αποψε.
Ενα κρυσταλενιο φεγγαρι

μ'ενα  χαμογελο μισο

να ριχνει τη λαμψη του.
Κι εγω,μεσα σε δρομους
που μυριζουν γιασεμια
ψαχνω ακομη μια φορα
μια αγκαλια να μπω
και να χαθω,
απο το ψεμμα της ζωης
να κρατηθω.
ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ  

ΕΚΕΙ ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ......

Στον παφλασμο των κυματων,
εκει που η θαλασσα
ενα με τον ηλιο ποθει να γινει
σ'εναν ερωτα αγιο και ιερο,
εκει θα σε βρω....
Στων αστεριων το φως
τα παιχνιδισματα,
και στης σεληνης τα νυχτιατικα
τερτιπια,
εκει θα σε βρω.....
Στο θροισμα των φυλλων
ενος δεντρου
και στις ανασες των μικρων
των λουλουδιων,
εκει θα σε βρω....
Ναι,εκει!
Ομως εγω θα ψαξω
να σε βρω.

ΦΡΑΣΕΙΣ ΛΑΙΚΙΣΜΟΥ (ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΓΡΑΜΠΕΛΗΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ)

Φράσεις λαϊκισμού που λέγονται από το 1980 έως σήμερα (χωρίς ντροπή)
Γράφει ο 29-26
Έγιναν λάθη και παραλείψεις.
Χωρίς να εξηγείται ποτέ από ποιους και γιατί

...
Θα βάλουμε φρένο στην σπατάλη του δημοσίου.
Αυτό το λέει συνήθως η εκάστοτε αντιπολίτευση. Ξέρει φυσικά ότι το μεγαλύτερο έξοδο του δημοσίου είναι οι μισθοί αλλά προτιμά να μην αγγίξει το ιδιαίτερο αυτό θέμα

Προσπαθούμε να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη των εταίρων μας.
Τη συγκεκριμένη φράση την χρησιμοποίησε ο Καραμανλής το 2004 εναντίον του Σημίτη και ο ...Παπανδρέου το 2009 εναντίον του Καραμανλή. Ο Σημίτης δεν μπορούσε να την χρησιμοποιήσει για τους προηγούμενους καθώς παρέλαβε από το Αντρέα και εκεί έκανε τζίζ.

Το νερό και το ρεύμα είναι δημόσια αγαθά.
Αλήθεια; Και εμείς δηλαδή γιατί τα πληρώνουμε; Αν ήταν όντως έτσι, η φορολογία θα αρκούσε για να τα παρέχει το κράτος στους πολίτες χωρίς επιπλέον χρέωση, όπως γίνεται με τα σχολεία π.χ. Αντιθέτως το ρεύμα, κατ’ αναλογία μισθών, είναι από τα ακριβότερα στην Ευρώπη, για να συντηρούμε τους Φωτόπουλους των 5 χιλιάδων ευρώ μηνιαίως.

Το δημόσιο ο μεγάλος ασθενής της χώρας. Θα το επανιδρύσουμε – αναδιοργανώσουμε (γενικώς και αορίστως).
Τα τελευταία 25 χρόνια το δημόσιο καταγγέλλεται από όλες τις παρατάξεις και ταυτόχρονα συνεχώς μεγαλώνει και ξεχειλώνεται. Μόνιμη μέριμνα του πολιτικού προσωπικού ήταν, μέχρι σήμερα, η δημιουργία οργανισμών και θέσεων και η τοποθέτηση φρέσκων ψηφοφόρων εντός.

Η Ελλάδα θα πληρώσει το χρέος της που είναι βιώσιμο.
Για το τέλος αφήσαμε το μεγαλύτερο ψέμα. Το χρέος δεν είναι βιώσιμο και το ξέρουν άπαντες στην Ευρώπη. Και δεν μιλάω μόνο για το δικό μας αλλά για το χρέος παγκοσμίως. Ούτε η Αμερική, ούτε η Γερμανία θα πληρώσουν ποτέ το χρέος τους γιατί απλά δεν μπορούν.

α. Είτε ο πλανήτης θα καταστραφεί από αλυσιδωτές αντιδράσεις και μετέπειτα πολέμους, ανέχεια κλπ. είτε

β. θα δοθεί μια τελική λύση τύπου σεισάχθειας. Αυτή θα εφαρμοστεί εφάπαξ (μία φορά) και θα αφορά αμοιβαίες διαγραφές χρεών και φορολόγηση υψηλής περιουσίας που θα δοθεί με την μορφή εσόδων πίσω στις κυβερνήσεις για να συνεχίσουν να επιβιώνουν (και οι κυβερνήσεις και οι πλούσιοι). Με ηγέτες τύπου Μέρκελ και Παπανδρέου στην Ευρώπη το πρώτο σενάριο φαντάζει πολύ πιθανότερο αυτή τη στιγμή.Φ

ΛΑΘΡΕΠΙΙΒΑΤΕΣ ΕΡΩΤΕΣ

Βαρκουλα θαλασσοδαρμενη
με λαθρεπιβατες ερωτες
ολοκληρη η ζωη σου.
Λες και ειχες βαλει στο μουραγιο
φωτεινο σηματοδωτη
''Περαστε κοσμε''...
Ερωτες,που σαν γλαροι
φτερουγισαν μακρια
και χαθηκαν στο αγνωστο.
Και τωρα εσυ,
καθισμενη στην ακροιαλια
των ονειρων σου
φορωντας τα ρουχα μιας θλιψης,
ρουχα δανεικα επανω σου,
να αναρωτιεσαι γιατι η βαρκουλα
εμπασε νερα

MONOMAXIA ME TH MONAΞΙΑ

Μπερδευτηκες στα δυχτια
μιας αδηφαγας μοναξιας,
Θηλειες-σιωπες,
αλλοκοτοι ιστοι αραχνης
......να εγκλωβιζουν τις επιθυμιες σου,
να σου στερουν το οξυγονο της ζωης,
σα να βρεθηκες στον πατο της αβυσου.
Μα εγω ειμαι εδω.
Για να γκρεμισω τα τειχη,
να πολεμησω με τους δαιμονες
της μοναξιας σου,
να μονομαχησω με τους δαισμωτες
και αλοβητη ευτυχια να σου χαρισω.
ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ

ΚΡΑΥΓΕΣ

Αφησα δρομους
που δεν περπατησα
περιμενωντας
τα βηματα μου,
σε μια γκριζα πολη
που τις νυχτες
ουρλιαχτα λυκων
τρυπανε το μυαλο
σαν πυρομενα καρφια.
Κραυγες συνηδεισεων
που καπιοι αφησαν
πισω τους,περπατωντας
στους δικους τους
ουτοπικους κοσμους.
                               Τ.Σ

ΧΡΥΣΟΣΚΟΝΗ

Αφησα τη σκεψηε λευθερη,
σαν πουλι να πεταξει
νυχτα στων αστεριων

το φως λουσμενη χρυσοσκονη,
τα ονειρα σου για να ντυσει
τα μικρα.
   ΤΑΣΟΣ  ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ                          

ΓΑΛΑΞΙΑΚΑ ΟΝΕΙΡΑ

Ναι,παλι θα
ξενυχτησω,
εκτοξευωντας ονειρα
στους Γαλαξιες
και εξωστρακιζωντας
τη θλιψη
μ'ενα χαμογελο μισο
θα κοιμηθω.
                      Τ.Σ

ΠΡΟΣ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ

Κατεδαφιζω το σκοτεινο
καστρο της γκριζας θλιψης.
Ισοπεδονω τειχη ανηλια,βαρια,
που φυλακιζουν της ψυχης
επιθυμιες.
Αυτες,που σαν φυλακισμενες
χρονια τωρα λαχταρουν
ν'αποδρασουν στο απειρο.
Και στα ονειρα μου
λευκα φορω φτερα Αγγελων
για να πεταξουνε μακρια,
στη δυνη μιας ζωης απο ευτυχια
                                      Τ.Σ.

  

ΒΑΛΣΑΜΟ

Γληνεμενες θαλασσες
τα ματια σου,
ενα χαμογελο σαν ηλιος
να ζεσταινει
και το φιλι σου βαλσαμο
στα χειλη μου
σε μια ευτυχια που
τους δυο μας περιμενει.
                               Τ.Σ

ΙΣΤΟΣ ΑΡΑΧΝΗΣ

Φυλακισα το τελευταιο
κοιταγμα σου.
Κρατησα την γευση
των φιλιων σου
-γευση πικρη-
σαν τσιγαρο βαρυ
και αφιλτρο.
Τις χαρες μαζι σου
ιστο αραχνης
τις μετετρεψα.
Ετσι,για να κρατησω
μεσα τη μορφη σου,
στο κελι
ενος ατυχους Ερωτα.
                         Τ.Σ