Άγουρες νύχτες


Ξύνω το σκληρό φλοιό της μοναξιάς
καταπίνωντας άγουρες νύχτες,
ηδονικός ο πόνος  της ψυχής στην απουσία.
Οι θλιμμένες αναμνήσεις συναθροίζονται
αγιοποιώντας έρωτες απόκληρους αλήτες.

* Τάσος  Σταυρακέλης

Αφωνία


Λοβοτομημένα σαρκία
περιφέρονται σαν μαριονέτες
με κομμένα τα σχοινιά τους,
χάρτινες σκιές στο θέατρο
ενός παράλογου κόσμου.
Θλιμμένες μορφές
ξύνουν τις πληγές μου τώρα,
ταυτίζονται μαζί μου
δέρμα στο δέρμα μου.
Κι αυτές οι απώλειες μου
να με κοιτούν ωχρές
μέσα απο μια ρωγμή της ζωής
σα μικροί ηδονοβλεψίες.
Πόση σιωπή γύρω μου.
Εκκωφαντική.
Μάθαμε όλοι καλά στην αφωνία.
Αριστέψαμε, αυτά τα όψιμα
στόματα,που κάποτε κραύγαζαν
γιά μια στάλα ιδανικά.


*  Τάσος  Σταυρακέλης

Στη χώρα των πεθαμένων θαυμάτων

Βράδυ Σαββάτου.Σε μια πόλη με κατσούφιδες ανθρώπους,με πέτρινα πρόσωπα, χωρίς ίχνοςχαμόγελου  εγώ έψαχνα την Αλίκη.Αυτή, απο τον κόσμο των θαυμάτων.Για ένα θαύμα.
Την βρήκα καθισμένη στο πέτρινο πεζούλι
έξω απο το εκκλησάκι της Καπνικαρέας.
Γερασμένη, κάτασπρα μαλλιά, με το παιδικό της φόρεμα και το ψάθινο καπέλο της.
Καλώς τον, με ψάχνεις βλέπω, το διαισθάνομαι.Κοίτα, μου λέει.Τα θαύματα σε αυτήν τη χώρα πέθαναν.Ποιός νοιάστηκε; Άκλάφτα πήγαν.Και μην ρωτήσεις για τον λαγό.Πέθανε κι αυτός μαζί τους.
Που να κάνει τρύπες; Τόσο τσιμέντο βρε παιδί μου.....Βλέπω και τα δέντρα σας.Γερασμένα κι αυτά, γέρασαν μαζί με τις πρόωρα γερασμένες καρδιές σας.
Γι αυτό σου λέω αγαπητέ μου φίλε, μην ψάχνεις θαύματα.Ένα θα σου πώ, ένας μεγάλος λογοτέχνης σας είχε πει: Έχεις το πινέλο, έχεις και τα χρώμαυα.Ζωγράφισε έναν δικό σου κόσμο και ζήσε σε αυτόν.
Ο Καζαντζάκης σας νομίζω το είπε.
Τώρα πως θα το κάνεις μη με ρωτάς.
Γριά γυναίκα είμαι, κάτι θα βρείς εσύ.
Σηκώθηκε με το κομψό μπαστούνι της με την ασημένια λαβή με χαιρέτησε με χαμόγελο κι έφυγε.
Φεύγοντας απο το μικρό εκκλησακι της Καπνικαρέας σάστισα.Είδα πράγματι την Αλίκη; Μίλησα μαζί της; Μήπως ήταν μια οπτασία, μια οφθαλμαπάτη, ένα όνειρο;
Δεν βαριέσαι.Και όνειρο να ήταν......
Άλλωστε είμαι τόσο ονειροπόλος που μάλλον βλέπω όνειρα και ξύπνιος. Και δεν θα σταματήσω.
Σε μια χώρα που τα θαύματα πέθαναν κοιτώντας μας με απέχθεια εγώ θα συνεχίσω να ονειρευομαι!!!!

Κείμενο   * Τάσος  Σταυρακέλης

Αλλαζονεία


Ωραία τα σώματα γυμνά,
αρχαιοελληνικά αγάλματα
μικρές θεότητες στο σύμπαν
που κοχλάζουν μυρωμένα
την υπέρτατη αλλαζονεία
μιας υπέρμετρης ηδονής.
Μεσα στο υαλώδης φως
μιας ζηλόφθονης σελήνης
σώματα ενωμένα σαν ένα
τυλιγμένα σαν λευκές πορσελάνες.
Λίγο πριν συντριβούν
σε έναν ακόμα μικρό θάνατο
από έρωτα.


* Τάσος  Σταυρακέλης