Δίχως έλεος
Μείναμε απαθείς να κοιτάμε τη ζωή
να κατρακυλά στα βρωμερά σκαλιά
μιας αδηφάγας ματαιοδοξίας.
Μίζερες μέρες; μίζερες νύχτες
κουκουλώνουν τώρα τις σιωπές μας.
Θλιμμένα φεγγάρια κραυγάζουν
"Κανένα έλεος"πάνω απο σπίτια
με αρωστιάρικα φώτα.
Μια Παναγιά δακρύζει.
* Τάσος Σταυρακέλης
Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2018
Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2018
Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2018
Ερινύες
Σε ποιούς θεούς
να γονατίσω ικέτης τώρα;
Με ποιά θυσία
να ξορκίσω το κακό;
Μέσα σε υπονόμους
Ερινύες ηδονικά συνουσιάζονται
με εωσφορικές μορφές
σκορπώντας το σπέρμα
μιας κατακερματισμένης ζωής
με ανομολόγητα πάθη και λάθη.
Μόνο οι νύχτες μου
με την πάνσοφη άγνοια τους
γερνούν μελαγχολικές
κάνοντας πρόβες θανάτου κάθε αυγή.
* Τάσος Σταυρακέλης
Σε ποιούς θεούς
να γονατίσω ικέτης τώρα;
Με ποιά θυσία
να ξορκίσω το κακό;
Μέσα σε υπονόμους
Ερινύες ηδονικά συνουσιάζονται
με εωσφορικές μορφές
σκορπώντας το σπέρμα
μιας κατακερματισμένης ζωής
με ανομολόγητα πάθη και λάθη.
Μόνο οι νύχτες μου
με την πάνσοφη άγνοια τους
γερνούν μελαγχολικές
κάνοντας πρόβες θανάτου κάθε αυγή.
* Τάσος Σταυρακέλης
Ίχνη
Περπάτησα πάνω στα ίχνη
που άφησαν τα βήματα σου.
Ξοδεύτηκα.
Καταράχτης έγινα απο πορφυρά σ' αγαπώ
που σκόρπισα σε θάλασσες και ουρανούς.
Γκρεμισμένες οι στιγμές μου τώρα.
Η καταιγίδα ξέσπασε,
τα ίχνη σου σβήστηκαν
και ο κεραυνός που έστειλες
σημάδι ανεξίτηλο άφησε.
Εκει,στο μέρος της καρδιάς.
Ίσως στο όνειρο μας να ξανασυναντηθούμε.
* Τάσος Σταυρακέλης
Περπάτησα πάνω στα ίχνη
που άφησαν τα βήματα σου.
Ξοδεύτηκα.
Καταράχτης έγινα απο πορφυρά σ' αγαπώ
που σκόρπισα σε θάλασσες και ουρανούς.
Γκρεμισμένες οι στιγμές μου τώρα.
Η καταιγίδα ξέσπασε,
τα ίχνη σου σβήστηκαν
και ο κεραυνός που έστειλες
σημάδι ανεξίτηλο άφησε.
Εκει,στο μέρος της καρδιάς.
Ίσως στο όνειρο μας να ξανασυναντηθούμε.
* Τάσος Σταυρακέλης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)