....Και η ζωή συνεχίζεται....


Η ζωή συνεχίζετα......Πως όμως;
Όταν έχεις χάσει το παιδί σου, τον σύντροφο σου, τους γονείς σου, αγαπημένους φίλους.....Οταν το βιός σου έγινε μαύρη στάχτη Κόλασης.Όταν πρωταγωνίστησες σε μια τραγωδία.Η ζωή λέει συνεχίζεται.....Κάπιοι θα εξακολουθούν ξέφρενα πάρτυ στη Μύκονο πίνωντας σαμπάνιες στο Ναμος και χορεύωντας ξέφρενα ....γιατί δεν τους αγγιξε ποτέ ο θάνατος.Γιατί δεν έχασαν ανθρώπους τους....Την ώρα που εσύ θα κηδεύεις ανθρώπους σου, αυτοί σε κάποιο κοσμοπολιτικο νησί θα περνούν το δικό τους χαρούμενο κσλοκαίρι.Το πένθος όλο δικό σου.....δεν θα χαλάσουν το καλοκαίρι τους για 91 νεκρούς.Αυτοί φταίνε που κέίσανε την παραλία θα πούν και ετσι θα εχουν (ταχα) καθαρή συνείδηση....
Γιατί έτσι είναι η ζώη φίλε μου......όταν ο πόνος δεν μας αγγιζει τον προσπερνάμε γιατί δεν μας αφορά.
Και συνεχίζουμε σα να είδαμε μια ακόμα ταινία θρίλερ στην τηλεόραση.


* Τάσος  Σταυρακέλης

Σε αναμονή διαρκείας


Μιά αλύγιστη θλίψη
με τυλίγει σαν σκουριά
       -μητριά κακιά-
κάθε που περπατώ
διασχίζωντας βάρβαρα 
λιοπύρια, ενώ δίλα μου
του κόσμου η όψη 
αλλάζει ξαφνικά.

Γίνεται μια πολυκαιρισμένη
σε χρώμα σέπιας φωτογραφία
με πετρωμένες στιγμές.

Μιά ασαφής εικόνα
σε μια θανατερή ομίχλη
με ένα κίτρινο
αρωστιάρικο φώς.

Μιά ομίχλη δολοφόνος
που αναριχάτε με οργή.
Πάνω σε εμένα.
Πάνω σε εσένα.
Πάνω στους ταπεινούς
αυτού του κόσμου.

Σε όλους αυτούς
που τα όνειρά τους τα άνεργα
σε μια αναμονή διαρκείας
τώρα παραμένουν.

* Τάσος  Σταυρακέλης

Ναυαγός σου



Σε στοίχειωσα μέσα μου,
εσένα, που μέ ένα βλέμμα τυφώνα
με παρέσυρες στα έγκατα των βυθών σου.
Ναυαγός  ενός απόκήρου έρωτα.

* Τάσος  Συαυρακέλης

Ψίχουλα



Σε ποιόν ωκεανό
να ψάξω το γαλάζιο
των ματιών σου;
Σε ποιά θάλασσανα γευτώ
την αρμύρα του κορμιού σου ;
Περνά το καλοκαίρι.
Με λίγα ψίχουλα φιλιών
στην τσέπη
σαν ζητιάνος για έναν έρωτα αλήτη.



* Τάσος  Σταυρακέλης

Άτιτλο


Περιφέρομαι ασυνείδητα
μέσα στους γλυκούς ψύθιρους
μιάς ζωής που όλο  και μικραίνει.
Κι εσύ, όλο να γεννιέσαι 
και να χάνεσαι κάτω απο
τον ίσκιο των βλεφάρων μου.
Τότε, που μία θλίψη
με τραβά απ' το μανίκι.


* Τάσος  Σταυρακέλης

Ιερότητα του κορμιού


Απλώνα ρόδινα φιλιά στο σώμα σου,
νύχτες που κραύγαζαν μέ ένσαρκο πόθο
τρελαμένος για την ιερότητα του κορμιού.
Πάντα θα μένεις
μιά ανάμνηση κάτω απο τις κόγχες
των ματιών μου.
Η πρώτη στο ξημέρωμα της μέρας,
η τελευταία σα νυχτώνει.


* Τάσος Σταυρακέλης  

Σαρκίο δανεικό



Σπαταλημένες μέρες
κυλούν σαν σταγόνες βροχής
και χάνονται.
Και οι μέρες που έρχονται
βαριές σαν πέτρες
να με λυθοβολούν στη θύμηση σου.
Σαρκίο δανεικό που ματώνει
στο ανεκπλήρωτο του έρωτα.

* Τάσος  Σταυρακέλης

Νυχτοπούλι


Χάρτινες ζωές
Έρωτες σε τσαλακωμένα
σεντόνια με βαρύ άρωμα μοναξιάς.
Στο παράθυρο ένα θλιμμένο φεγγάρι
φωτίζει συννουσίες απελπισμένες
σε έναν κόσμο που συρικνώνεται
μέσα σε μια μίζερη απόγνωση..
Μέσα στο μαύρο της νύχτας
ένα νυχτοπούλι τραγουδά
τη μοναξιά της ελευθερίας του.


* Τάσος  Σταυρακέλης

Αφήστε με


Αφήστε με εδώ
Σε στίχους αυτόχειρων ποιητών
να Αποκαθηλώνω 
τις Σταυρωμένες μου ελπίδες
Αφήστε με εδώ
Να σκαλίζω λέξεις
πάνώ στο στραπατσαρισμένο τετράδιο
της θλιμμένης μοναξιάς
Αφήστε με εδω
Να ψάνω δρόμους διαφυγής
μέσα στους δαιδαλώδης λαβύρινθους
της αλήτισας ψυχής μου.
Αφήστε με εδώ
Τρόπους να ψάχνω
πνοή να δώσω στα νεκρά
τα όνειρα μου.

* Τάσος  Σταυρακέλης

Πανσέληνοι του Αυγούστου


Τα μάτια σου Πανσέληνοι του Αυγούστου,
κι εγώ ακροβάτης στην ανεμόσκαλα
των πόθων, με τις τσέπες γεμάτες
τσαλακωμένους κύβδηλους έρωτες
και του Ιούδα τα ψεύτικα φιλιά.


* Τάσος  Σταυρακέλης

Στοιχειωμένοι έρωτες


Μάθαμε να υφαίνουμε σαν άνθρωποι αράχνες, όλους τους πλαστούς έρωτες
κάτω απο Αυγουστιάτικα φεγγάρια,
έρωτες στοιχειωμένους απο εραστές
προδωμένους που ένιωσαν μια γλυκιά
ανατριχίλα στους λαγόνες
απο φιλιά σπελπισμένα.
Κι έμενε εκείνη η πόρνη ανάμνηση
να κατοικεί κάτω απο τις κόγχες
των ματιών και να δακρύζει
κάθε που αιμοσταγές ουρανοί
τρυπούν με τις λόγχες τους την ψυχή.


* Τάσος  Σταυρακέλης

Θηρευτές του έρωτα


Νύχτες διψασμένες για ηδονές
Σε σώματα σε πλήρη ξηρασία.
Αποκαϊδια μιας αγάπης
σε δοξασμένες άχρησυες πια μήτρες
ασάλευτες στην θλίψη και τον πόνο.
Οι θηρευτές του έρωτα
αποχωρούν τώρα ηττημένοι.


* Τάσος  Σταυρακέλης

Δηλητήριο στα χείλη


Στα καλοκαίρια ψάχνω
τα αλμυρά φιλιά σου.
Μα πάντα μένει
εκείνη η στυφή γεύση
της απουσίας στα χείλη μου.
Σαν δηλητήριο
για έναν θάνατο αργό.


* Τάσος  Σταυρακέλης

Σταγόνα

Τσαλακωμένα χαρτιά
Στίχοι κομματιασμένοι
μην τυχόν και δακρύσουν
τα μάτια σου στο αντικρυσμά τους
Πονάει ο έρωτας,λένε.
Κι εσύ πάντα
η τελευταία σταγόνα
στο άδειο ποτήρι της σγάπης.


* Τάσος Σταυρακέλης

Άφεση αμαρτιών


Ήξερες καλά νά πλάθεις το κορμί μου
από μικρές ξεχασμένες στιγμές ηδονών,
σαν λεηλασία κρυφή και αθόρυβη.
Τώρα  κάτω απο τα θλιμμένα  φεγγάρια μου,  ψάχνω με τρόπο πυρετικό 
να ξορκίσω  τους θεούς και τους δαίμονές μου που  ζητούν μιαν άφεση αμαρτιών.


* Τάσος  Σταυρακέλης

Έρωτας πόλεμος

Κάθε που νύχτωνε μέτραγε έναν έναν

τους χαμένους του έρωτες.

Και κάθε ξημέρωμα , όμορφος 

σαν άγιος Σεβαστιανός

έβγαζε τα βέλη απ' την ψυχή του.

Βλέπεις ο έρωτας είναι πόλεμος.

Με ζώντες και τεθνεώντες εν αυτώ.

* Τάσος  Σταυρακέλης

Σε τιμή ευκαιρίας

Ανοίγω δρόμους στους δαιδαλώδεις
λαβύρινθους της εύθραυστης πληγωμένηςκαι τσακισμένης ψυχής μου.
Κάτω απο το δέρμα μου
που γίνεται όλο και πιο πολύ διάφανο σα χαρτί
υποβόσκουν τώρα όλα τα ναυάγια
ακρωτηριασμένων στιγμών 
σε έναν χρόνο που κυλά
γύρω μου ανελέητα.
Δε φοβάμαι τώρα 
τους μονοδρόμους της ζωής.
Χρωμστίζω τη μοναξιά κατακκόκινη.
Και βάζω ταμπέλα "Ξεπούλημα μοναξιάς.
Τιμή ευκαιρίας"


* Τάσος  Σταυρακέλης