ΠΥΡΙΝΗ ΡΟΜΦΑΙΑ

ΠΥΡΙΝΗ ΡΟΜΦΑΙΑ

Δίψασε η ψυχή
Θέλησε να δροσίσει
τον καημό της
μ' ένα φιλί αγνό
που απο τα τρίσβαθα
μιας καρδιάς να βγαίνει.
Σημαιοστολίστηκε
να παρελάσει σα νικητής
αγώνα της αγάπης.
Μα ξεγελάστηκε....
Δεν διέκρινε τυφλή απο αγάπη
σε πρόσωπα αγγελικά
σε λευκά φτερά
και σε στεφάνια στα μαλλιά
σαν ήλιοι να λαμποκοπάνε
ότι κρατούσαν
μία πύρινη ρομφαία,
θυσία κάνωντας
για όλους τους κολασμένους.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου)

ΑΤΙΤΛΟ

Ακροβατώ στο λογικό
και το παράλογο
Στο ψέμμα και
στην αλήθεια
Στο εφικτό
και στο ανέφικτο
Ακροβατώ
Στα τελευταία ξέφτια
μιας ελπίδας
που κράτησα σαν θησαυρό
μες'στην καρδιά
Για να μπορώ
ακόμα να υπάρχω.


ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Από ανέκδοτη συλλογή μου)

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Απο μικρό παιδί
σαν σε παιχνίδι παιδικό
έπαιζα λέξεις.
Συλλαβές
Γράμματα
Μοναχικό παιχνίδι.
Να ξεφεύγουν,
πουλιά ονειροπόλα
απ΄το κλουβί της σκέψης
και να πετούν μέσα
σε απόλυτες σιωπές.
Και ύστερα να κατρακυλούν
σε λευκά ιδεοδρόμια
σελίδων που λαχταρούσαν
στη μοναξιά τους
μια λέξη να γραφτεί.
Και ίσως μέσα στη μοναξιά
αυτού του κόσμου,
μια μέρα-ίσως-
να αποκτήσουν μια φωνή.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου,με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης)

ΠΕΤΑΜΕΝΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Πεταμένα αισθήματα
Σε κάδους απορριμάτων
Σε καλάθια αχρήστων
Κλειδωμένα σε χαώδη μπαούλα
Και σε ρολόγια σταματημένα
Που δείχνουν δωδεκάτη νυχτερινή
Κι εσύ....
Με φτερούγες τσακισμένες
Και λυπημένες ελπίδες
Ψάχνεις ακόμα
Να τα βρείς σε ανθρώπους
Μάταια...
Με τον φόβο
Και έναν λυγμό
Αργοπεθαίνουν
Βυθισμένα στην παραίσθηση
Και στις βουβές σιωπές.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Από ανέκδοτη συλλογή μου)

ΕΡΩΤΕΣ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ

Δίψασα...
Για μιά αγάπη άδολη
μιά αγάπη αγνή,
όμοια με λευκό περιστέρι.
... Νοστάλγησα....
Για έναν έρωτα
Άγιο
Κολασμένο
Και ας καταστρέφει
και ας καταστρέφεται.
Να χαθώ...
Στον έρωτα στίχων
ποιητών που πόνεσαν
περιμένοντας τα σύννεφα
να φύγουν
μέχρι να φάνούν
οι έρωτες στην ομίχλη της ουτοπίας
και ν' αρχίζουν να παίζουν
με τα ανυποψίαστα όνειρα τους
στο σκοτάδι.
Και ύστερα...
Θα γείρω πλάι.
Να πενθήσω
γι' αγάπες που χάθηκαν
-μιά για πάντα-
στο έρεβος ασέληνων νυκτών.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Από ανέκδοτη συλλογή μου)

ΕΞΟΡΙΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

Λές και χρόνια βρισκόμουν
σε μιά σκουριασμένη λήθη΄
σ' έναν αιώνιο ύπνο
ψυχής,σώματος και πνεύματος
και ξαφνικά θαρρείς και ξύπνησα
από δύσπνοια,σα να ζωντάνεψαν
όλοι οι εφιάλτες μου μαζί.
Και τότε είδα την ελπίδα μου τραυματισμένη,
ανάπηρη με φτερά τσακισμένα, παγιδευμένη
σαν μελλοθάνατη σε μιά γκρίζα άβυσσο
με τον φόβο να αγκαλιάζει την θλίψη μου
και σαν τανάλια να μου σφίγγει την καρδιά
χαμογελώντας μου με ειρωνικά μειδιάσματα.
Και τρόμαξα ακόμη πιο πολύ
διαπιστόνωντας πως τα όνειρα έμειναν ορφανά,
χωρίς ελπίδα πιά να συντροφεύει την ψυχή μου
κι ένα δάκρυ θολό,αλμυρό και κρυστάλλινο
κύλησε που όλα τα όνειρα εξόριστα εμείναν.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Απο ανέκδοτη συλλογή μου)

ΣΤΕΡΝΗ ΕΛΠΙΔΑ

Φοβήθηκε η Άνοιξη.
Δεν θ'ανθίσει φέτος η αμυγδαλιά
ούτε οι μαργαρίτες θα στρώσουν
το χαλί τους.
Δεν θ'ακουστούν αντίλλαλοι απο γέλια
ούτε ο ήλιος θα ζεστάνει τις καρδιές,
αυτές που ξέχασαν τι είναι ευτυχία.
Φοβήθηκε η Άνοιξη.
Τρόμαξε απ' τον χειμώνα της ψυχής μας
μην τυχόν και ρίξει κεραυνό.
Και της σκοτώσει την στερνή της την ελπίδα.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 28-2-2013

ΕΛΠΙΔΑΣ ΦΤΕΡΟ

Βρέθηκες σε ένα
αβαθές και σκοτεινό πηγάδι
με οχιές δηλητιριώδης
τις σκέψεις να ροκανίζουν την ψυχή σου.
Μα δεν ζήτησες
στην σιωπηλή προσευχή σου
του ήλιου μια αχτίδα να φωτήσει,
μα ένα φτερό Ελπίδας για να πετάξεις,
πέρα μακριά απο Μαινάδες και Ερινύες
που αφεντάδες τίρανοι
θέσπισαν στην ζωή σου δραγουμάνους.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 22-5-2012