Κάθε φθινόπωρο
αγρυπνώ διαμελίζωντας
μες στο σκοτάδι τα χνάρια
μιας μοναξιάς που ταλαντεύεται
σαν ανάσα ενός μελοθάνατου.
Ξημερώματα ανάβω όλα τα φώτα.
Σιωπηλός μέσα στις φωταψίες
αναμένω με προσμονή που τρεκλίζει
την εκπλήρωση φοβισμένων ονείρων.
* Τάσος Σταυρακέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου