Μιλάμε...
Μα οι σίωπές σου μαρτυράνε
πως με μαχαίρι βλέμα
αργά λαβώνεις
την πεθαμένη προσμονή μου.
Αλυσσοδέθηκα
στη φυλακή σου με εγκαρτέρηση
λησμονημένων εραστών
που αναζητάνε ένα χάδι.
Χτίζω άμυνες που γκρεμίζεις,
μικρά σπιρτόκουτα στα χέρια σου
και ζωγραφίζω την αγάπη
με χρώματα αταίριαστα...
Μήπως με αφήσεις
να κρυφτώ έστω για λίγο
μέσα στο άπειρο της ψυχής σου,
στους δαιδάλους.
* Τάσος Σταυρακέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου