Μάθαμε να υφαίνουμε σαν άνθρωποι αράχνες, όλους τους πλαστούς έρωτες
κάτω απο Αυγουστιάτικα φεγγάρια,
έρωτες στοιχειωμένους απο εραστές
προδωμένους που ένιωσαν μια γλυκιά
ανατριχίλα στους λαγόνες
απο φιλιά σπελπισμένα.
Κι έμενε εκείνη η πόρνη ανάμνηση
να κατοικεί κάτω απο τις κόγχες
των ματιών και να δακρύζει
κάθε που αιμοσταγές ουρανοί
τρυπούν με τις λόγχες τους την ψυχή.
* Τάσος Σταυρακέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου