Ανοίγω δρόμους στους δαιδαλώδεις
λαβύρινθους της εύθραυστης πληγωμένηςκαι τσακισμένης ψυχής μου.
Κάτω απο το δέρμα μου
που γίνεται όλο και πιο πολύ διάφανο σα χαρτί
υποβόσκουν τώρα όλα τα ναυάγια
ακρωτηριασμένων στιγμών
σε έναν χρόνο που κυλά
γύρω μου ανελέητα.
Δε φοβάμαι τώρα
τους μονοδρόμους της ζωής.
Χρωμστίζω τη μοναξιά κατακκόκινη.
Και βάζω ταμπέλα "Ξεπούλημα μοναξιάς.
Τιμή ευκαιρίας"
* Τάσος Σταυρακέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου