Πάνω στο λευκό τσαλακωμένο πουκάμισο
κοίμηζα πάντα τους έρωτες.
Πάνω του χαρτογραφούσα τις άσωτες μέρες
που ζητιάνευαν πόθους και ηδονές
στο σμίξιμο σωμάτων
σε ολέθριες συννουσίες.
Πάνω του τώρα γέρνω εγώ.
Πάνω σε μνήμες πού γέρασαν πρόωρα,
σαν παλιά ασπρόμαυρή φωτογραφία
της στιγμής, κρεμασμένη
σε σκουριασμένο καρφί στον τοίχο.
* Τάσος Σταυρακέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου