Μεταλάβαμε ουρανούς
σε νύχτες που ασελγούσαν
με θλιμμένα φεγγάρια,
με έναν λυγμό να μένει
καλά κρυμένος
μέσα στην αγωνία του σκότους
Σώματα γυμνά, σώματα εγκαρτέρησης
μπροστά στο αβέβαιο του κόσμου
που αργά βυθίζεται
στην γελοία ματαιοδοξία των στιγμών.
Κανένας οίκτος, κανένα έλεος
στις ανάπηρες αναμονές
που χαιρέκακα γδέρνουν επιθυμίες ψυχής.
Στην ιερότητα της Αγάπης
κάηκαν τώρα τα φτερά του Έρωτα.
Θυμίαμα εξιλέωσης
φυλακισμένων πόθων.
*Τάσος Σταυρακέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου