ΜΙΚΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΧΑΜΕΝΕΣ

Κυριακάτικο ξύπνημα κι εκεί 'εξω ο ήλιος
να στέλνει χαμόγελα.
Ας πιούμε τον καφέ στο μπαλκόνι,είπες. Εκεί,
ανάμεσα στις πρασινάδες και στών λουλουδιών
... την ομορφιά. Γλυκός ο καφές,πρώτα τσιγάρα.....
και στο μυαλό οι πρώτες σκέψεις.
Τι σκέφτεσαι;Σε ρώτησα.
Τις στιγμές,μου απάντησες.Εκείνες που χάθηκαν.
Τις χαμένες μας στιγμές.Αυτές που μας προσπέρασαν
γιατί εμείς σημασία δεν τους δώσαμε.Και πληγώθηκαν.....
με την αδιαφορία μας και είπαν να την κάνουν μακριά.
Αυτές μωρέ!!!!Αυτές τις στιγμές που 'επρεπε να σκάσουμε
ένα χαμόγελο-έστω και μισό-που έπρεπε να πούμε
ένα απλό ''γειά'' σ' ένα φευγαλέο βλέμμα ενός συνανθρώπου μας,
μα δεν το κάναμε....
Που δεν κοιτάξαμε ένα αδέσποτο που στο κατόπι μας πήρε
για χάδια και παιχνίδια......
Που κάναμε πως δεν είδαμε το μικρό ανθάκι,εκεί,ανάμεσα
στα ξερόχορτα.....
Και ύστερα μωρέ θέλουμε να ανθίσει η ψυχή μας;
Πως; Χωρίς να την ποτίζουμε με εικόνες,με αισθήματα,με πράξεις,με ελπίδες;
Γι' αυτό σου λέω.Ρίξε μιά ματιά στα μικρά,σε αυτά που η
ματαιοδοξία σου τα αποκαλεί ''ασήμαντα''.
Τότε θα βρείς την απόλυτη ευτυχία.
Γιατί η ευτυχία σου λέω,κρύβεται στα μικρά,στα ταπεινά.
Έλα τώρα,πιές τον καφέ σου.
Και κοίτα εκεί ψηλά.Ο ήλιος μας στέλνει χαμόγελα και καλημέρες!!!!

Κείμενο:ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ 21-4-2013