Όνειρα λεκιασμένα
πλυμένα με λευκαντικό ανεμίζουν απλωμένα σε ταράτσες
πιασμένα στα μανταλάκια
μιας ασφυχτικής ζωής.
Στόματα ερμειτικά κλειστά. Μην πείς λέξη,πρόσεξε θα ματωθείς.
Εις βάρος σου όλα.
Τα πρόσωπα σκληρά και ανέκφραστα
σμιλεμένα επιμελώς
με το σκληρό επίχρυσμα
μιας πόρνης θλίψης.
Ζωές, που λαχτάρησαν
να γίνουν χαρταετοί
να μπαινοβγαίνουν σαν ήλιοι
μες στα σύννεφα,
σαν οπτασίες στο λίκνισμα
άγριων ημερών.
Όχι.Μη μου μιλάς
για ελπίδες χαμένες
και όνειρα ανεκπλήρωτα τώρα.
Μόνο χάϊδεψε τη μοναξιά μου
με λέξεις απλές, με λέξεις παιδικές
και δώσε ένα φιλί στην σπουσία
που παίζει παιχνίδια μαζί μου
κρυμένη στις πτυχώσεις
μιας άνυδρης και άγευστης ζωής.
Τάσος Σταυρακέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου