Αύγουστος στην πόλη.Σε μια χώρα με ένα πένθιμο καλοκαίρι, με γκρό πλάν θλίψης σαν ταινία του Αγγελόπουλου.Ένα "γιατί" σαν μαύρο πουλί αιωρείτε πάνω απο την πόλη.....πάνω απο σακατεμένα όνειρα....πάνω από μια χώρα που η ελπίδα πέταξε σαν αποδημιτικό πουλί για το άγνωστο....
Στο μπαλκόνι με τα φυτά και τους κάκτους μου ένα τραπέζι-νησί για σκέψεις ταξιδιάρικες.Άλλοτε χαμογελαστές και άλλοτε θυμωμένες σαν μικρό παιδί που του πήραν το παιχνίδι του.Ο βασιλικός σκορπίζει διακριτικά το άρωμα του....θύμησες απο χρόνια παιδικά στην αυλή της γιαγιάς.Θύμηση απο μια άλλη Ελλάδα.Ίσως καλύτερη και πιο ανθρώπινη , ποιός ξέρει.
Αύγουστος στην πόλη......Φέτος τα Αυγουστιάτικα φεγγάρια θά χουν μια θλίψη.Θα έχουν οργή.
Κι εμείς πάλι θα κοιτάμε τον νυχτερινό Πανσέληνο ουρανό.Σαν εναπομείναντες προσκυνητές με μια άγνωστη προσευχή.
* Τάσος Σταυρακέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου