Περπατούσε μαζί με τον κόσμο, αλλα μόνος, στην περιφορά του Επιταφίου.Με μια θλίψη στην καρδιά και ένα βούρκωμα στα μάτια.Μέσα του σιγοψυθίριζε τα Εγκώμια.Τα είχε μάθει μικρός, όταν παιδάκι με τη μητέρα του πήγαιναν ολη την Μεγάλη Εβδομάδα στην εκκλησια.
Περπατούσε πίσω απο τον Επιτάφιο , τους ιερωμένους και τις μυροφόρες και σκέφτονταν ποσες σταυρώσεις είχε η δική του ζωη.Χωρίς Ανάσταση.....
Η Ζωή εν τάφω εψελνε ο παπάς και εκείνος μέσα στη φλόγα του κεριού του έβλεπε τους μικρους θανάτους του.
Οχι.Δεν τον πείραζε που ακολουθούσε την περιφορά του Επιταφίου μόνος ανάμεσα σε πολύ κόσμο.Αυτό που πάντα ήταν σαν τσίμπημα στην καρδιά ηταν που στην Ανάσταση την ωρα του " Χριστός Ανέστη", την στιγμή που όλοι θα αντάλλασαν το φιλι της Αγάπης, εκείνος δεν θα ειχε κάποιον ανθρωπο να φιλήσει και να τον φιλήσει.
Παρα μόνο το εικόνισμα του Χριστού.Που τόσο πίστευε.
Καλή Ανάσταση σε ολους τους μόνους και μοναχικούς ανθρώπους εκει έξω.Και να ξέρετε δεν είστε οι μόνοι......
*Τάσος Σταυρακέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου