ΟΘΟΝΕΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

ΟΘΟΝΕΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Σχοινοβασία στη ζωή
Απατηλά οράματα
μπροστά απο φωτεινές οθόνες
να χρωματίζουν μια άχρωμη
... γκρίζα και μονότονη ζωή.
Χαοτικές διαδρομές
ουτοπικοί κόσμοι
σε δυσερμήνευτους καιρούς
αναζητώντας παρέα στη μοναξιά
μέσα απο γρανάζια
μηχανισμών κοινωνικοποιήσης.
Άνθρωποι στημένοι σε οθόνες
να γεμίζουν το κενό της ψυχής τους
-έχει πολύ μοναξιά εκεί εξω
σιγοψυθιρίζουν οι σκέψεις-
Εικονικές φιλίες
Παιχνίδια με το άγνωστο
-δεν με ξέρεις δεν σε ξέρω-
και η μοναξιά πάντα παρούσα θεατής
να γελάει χαιρέκακα.
Αλήθεια....
Γιατί αφήσαμε την μαγεία της επικοινωνίας
έναν απλό ζεστό λόγο,ένα βλέμμα,
μια βόλτα στην πλατεία
και κλειδώσαμε τα αισθήματα
πίσω απο κουτιά ουτοπικών ταξιδιών
σε φαντασιόκοσμους.
Αλήθεια,γιατί μείναμε τόσο μόνοι;

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ
(Το ποιήμα είναι αφιερωμένο στον φίλο συγγραφέα Γιώργο Γιαντά και στο βιβλίο του MINDLAND)