ΟΥΛΗ

Δεν φοβάμαι πληγές αιμοραγούσες
απο μαχαιριές Ερώτων
που ασέλγησαν στην ψυχή μου
και ύστερα φτερούγισαν μακρία
αφήνωντας φαρμακερά βέλη,
δηλητήριο πικρό στήν καρδιά μου.
Αφήνω τις πληγές ανοιχτές,
κοινή θέα στα αφέγγαρα βράδια
τότε που η μοναξιά τον τρόπο ψάχνει
κουβέντα να μου πιάσει.
Μα εγώ κουβέντα πιάνω τότε στον καθρέφτη.
Δεν βλέπω εμένα,μα τη μορφή σου
μ' ένα χαμόγελο μισό μέσα στα χείλη.
Είναι που ποτέ δεν έφυγες απο μέσα μου.
Είναι που δεν έφυγες απ' το πρίν,
απο το τώρα και το μετά.
Είναι που έγινες δεύτερο δέρμα
επάνω στο δικό μου,
είναι η ουλή-αυτή απο μια μαχαιριά δικιά σου-
που μια ζωή για πάντα θα αιμοραγεί.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ ΙΟΥΝΙΟΣ 2012